کهکشان‌های بیضوی از ادغام دو کهکشان کوچکتر که اغلب دارای شکل نا منظمی هستند، تشکیل شده است که در زمان ادغام سیاره‌ها، ستاره‌ها، غبار و ماده تاریک آنها با هم مخلوط می‌شوند.
هاله کهکشانی به مناطق کروی شامل کهکشان‌های فردی که عمدتا از ماده تاریک تشکیل شده‌اند.
پژوهشگران هنوز موفق نشده‌اند که به طور دقیق منشا ماده تاریک را شناسایی کنند اما اثرات گرانشی آن روی کهکشان‌ها، ستاره‌ها و سایر موارد در جهان کاملا برجسته است و این موضوع به محققان کمک می‌کند تا تئوری درباره وجود آن را استنباط کنند.
جنبش ستاره‌های کهکشان‌ها سیاهچاله‌های موجود در مرکز هر کهکشان را می‌سنجد. سپس گازهای داغ اطراف کهکشان‌ها با استفاده از تلسکوپ‌های اشعه x اندازه گیری می‌شوند. این موضوع به محققان کمک می‌کنند تا ماده تاریک در گودال‌های کهکشانی را سنجش کند.
مشاهده شده است که کهکشان با هاله بزرگتر قادر به نگهداشتن مقدار بیشتری از گازهای داغ می‌باشند.
این مطالعه نشان می‌دهد که اندازه سیاهچاله‌های مرکزی ارتباط بسیار قوی و محکمی با ماده تاریک در هاله کهکشان‌ها نسبت به ستاره‌های موجود در کهکشان‌ها دارد.
انتهای پیام/