به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، براساس گزارش دیسکاوری، قمر تیتان تنها قمر در سامانه خورشیدی است که از
اتمسفر قابل توجهی برخوردار است، اتمسفری که از چرخه متانی مخصوص به خود
برخوردار است، درست مانند چرخه آب در زمین. در این قمر متان به شکل مایع
وجود دارد و باران‌های متانی روی مناظر طبیعی هیدروکربنی این قمر باریده و
رودها و دره‌ها و دریاها را شکل می‌دهد.
تاکنون چندین دریای تیتان توسط فضاپیمای کاسینی ناسا مورد مطالعه قرار
گرفته‌است. تعدادی از این دریاها تنها چند متر عمق دارند، درحالی‌که عمق
تعدادی دیگر به 200 متر نیز می‌رسد. این بیشترین عمقی است که تجهیزات
راداری کاسینی توانسته به آن نفوذ کند.
از این رو اگر دانشمندان بخواهند تیتان را به دقت مورد مطالعه قرار دهند،
باید راهی برای ورود به اعماق دریاهای این قمر بیابند تا بتوانند اسرار
نهفته در آنها را هویدا سازند.
تیم گلین کمپاس ناسا در سمپوزیوم طرح‌های پیشرفته نوآورانه، NIAC، طرح
زیردریایی را به نمایش گذاشت که می‌تواند در ماموریت احتمالی به بزرگترین
دریای این قمر، دریای کراکن، مورد استفاده قرار گیرد. این زیردریایی خودکار
برای سفری 90 روزه تا عمق دو هزار کیلومتری این دریای وسیع و عمیق طراحی
شده‌است.
از آنجایی که این زیردریایی باید مدت زمانی طولانی را در زیر متان مایع
شناور باشد، باید از مولد‌های رادیوایزوتوپ برخوردار باشد، منبعی که حرارت
ناشی از سوخت رادیواکتیو را به برق تبدیل می‌کند. تکنولوژی که در
فضاپیماهایی مانند کاسینی و مریخ‌نورد کنجکاوی نیز وجود دارد.
زمانی که زیردریایی در اعماق دریا نفوذ می‌کند، توانایی خود را در
برقراری تماس با زمین از دست خواهد‌داد، از این رو باید به اندازه کافی
انرژی داشته باشد تا به صورت منظم به سطح دریا بیاید. اما دریای کراکن
دریای آرامی نیست که برای دریانوردی آرام مناسب باشد، این دریا از امواج
خروشانی برخوردار است و نشانه‌هایی از جزر و مد نیز در آن دیده می‌شود که
تمامی این ویژگی‌ها می‌توانند برای زیردریایی چالش‌برانگیز باشند. بسیاری
از این چالش‌ها در حین طراحی زیردریایی‌های زمینی برطرف شده‌اند، اما از
آنجایی که دریاهای تیتان بسیار سرد بوده و درجه حرارت آنها نزدیک به درجه
انجماد متان است، زیردریایی به سیستم احتراقی پیستونی ویژه‌ای نیاز
خواهد‌داشت.
یک دهه پس از آنکه کاوشگر هیوژن اروپا روی سطح تیتان فرود آمد و از
اتمسفر غبارآلود و وهم‌انگیز آن عکسبرداری کرد، برنامه‌های اندکی برای
بازگشت به این سرزمین وسوسه‌انگیز ارائه شد. از این رو درصورتی که پروژه‌ای
اینچنینی در راستای بازگشت به تیتان و نمونه‌برداری از اعماق دریاهای آن
محقق شود، شاید بتوان مدارک قابل قبولی از وجود مولکول‌های حیات در این قمر
به دست آورد.