به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، سیدحسن موسوی چلک اظهار
داشت: میزان پرداختی نظام های حمایتی به خانواده یک نفره 500 هزار ریال است
در حالی که باید یک سوم حقوق کارمندان دولت یعنی دو میلیون ریال به آنان
پرداخت شود.
وی: طبق سرشماری مرکز آمار ایران در سال 75 یک میلیون و
200 هزار زن سرپرست خانوار در کشور وجود داشت که این میزان در سال 90 به
بیش از دو میلیون و 500 هزار نفر رسیده است.
موسوی چلک با بیان اینکه ما هر ساله شاهد افزایش میزان
زنان سرپرست خانوار در کشور هستیم، افزود: یکی از مهمترین علل افرایش این
زنان در کشور طلاق است.
رییس انجمن مددکاری ایران ادامه داد: طبق دستورالعمل سازمان های حمایتی
زنان سرپرست خانوار شامل
زنان بیوه،
زنان مطلقه (اعم از
زنانی
که پس از طلاق به تنهایی زندگی می کنند یا به خانه پدری بازگشته، ولی خود
امرار معاش می کنند)، همسران مردان معتاد، همسران مردان زندانی، همسران
مردان بیکار، همسران مردان مهاجر، همسران مردانی که در نظام وظیفه مشغول
خدمت هستند، همسران مردان از کار افتاده،
زنان خود سرپرست (
زنان سالمند تنها)، دختران خودسرپرست(دختران بی سرپرستی که هرگز ازدواج نکرده اند) هستند.
موسوی چلک تصریح کرد: براساس دسته بندی های صورت گرفته مشکلات
زنان سرپرست خانوار شبیه هم نیست . مثلا مشکلات
زنانی که شوهران خود را بر اثر طلاق از دست داده با
زنانی که شوهرانشان در زندان هستند متفاوت است ولی با این تفاسیر اینگونه
زنان مشکلات مشابهی نیز دارند.
وی تصریح کرد: بسیاری از
زنان سرپرست خانوار از تمکن مالی برخوردار نیستند و نداشتن مهارت های شغلی نیز مانع دستیابی آنان به فرصت های شعلی می شود.
رییس انجمن مددکاری ایران افزود: نوع نگاه افراد جامعه به اینگونه
زنان معمولا سنگین است به همین علت پویایی و تحرک اجتماعی
زنان
سرپرست خانوار کمتر شده و این افراد سعی می کنند در جامعه محتاط تر رفتار
کنند و در برخی موارد به سمت کارهایی بروند که با توان جسمی آنان متناسب
نیست.
موسوی چلک اضافه کرد: در گذشته اگر زن سرپرست خانواری در
منطقه، محله یا روستایی وجود داشت توسط اطرافیان مورد حمایت قرار می گرفت
ولی امروز مسوولیت های اجتماعی توسط مردم، بستگان و حتی خانواده افراد به
دلایل مختلف کمتر شده و نیاز به حمایت های سازمان های حمایتی بیش از پیش
احساس می شود.
/انتهای پیام
منبع:ایرنا