به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، کنفرانس "مسکو" روز دوشنبه در پایتخت روسیه آغاز به کار کرد و روز اول این کنفرانس پشت درهای بسته و به عنوان نشست مقدماتی و مشورتی بین شخصیت‌های معارض سوری شرکت‌کننده و هیأتی به نمایندگی از دولت سوریه (در روز چهارشنبه) در نظر گرفته شده بود. هدف این نشست بنا بر تاکید "ولادیمیر پوتین"، رئیس جمهوری روسیه فراهم کردن زمینه بحث و مناقشه برای تمام طرف‌های شرکت کننده در کنفرانس و متفق‌القول برسر ضرورت برقراری صلح و مبارزه با تروریسم در سوریه است.
طبق اعلام لاوروف وزیر امور خارجه روسیه، چهارشنبه هیئت دمشق با مخالفان دیدار خواهند کرد. کنفرانس در مهمانسرای وزارت خارجه روسیه برگزار و مسئولیت اداره جلسات به ویتالی ناومکین، رئیس مرکز مطالعات خاورشناسی سپرده شد که به زبان عربی تسلط کامل دارد تا گفت‌وگو و مذاکرات به دور از تاثیرگذاری دولت روسیه یا هر دولت دیگر به عنوان طرف سوم در گفت‌وگوها باشد.
قرار است، رایزنی‌ها در دو مرحله ابتدا 26 و 27 ماه جاری و سپس 28 و 29 همین ماه برگزار شود. در مرحله اول دیدارهایی بین گروه‌ها و جریان‌های معارض و سازمان‌های جامعه مدنی سوری و در مرحله دوم با مشارکت هیأتی به نمایندگی از سوی دولت سوریه برگزار می‌شود.
ریاست هیأت سوری را "بشار الجعفری"، نماینده دایم سوریه در سازمان ملل برعهده دارد و "میخائیل بوگدانف"، معاون وزیر خارجه روسیه در این خصوص تصریح کرد که 28 معارض سوری در این نشست حضور دارند و آنها به صورت فردی و مستقل و نه به عنوان نماینده جریان و گروهی خاص در این نشست حضور یافته‌اند.
این روزها "معارضان" سوریه جلسات مشورتی میان خود در مسکو را به عنوان مقدمه‌ای جهت آغاز گفتگوی سوری-سوری که آب های راکد راه حل های سیاسی را به تلاطم در می آورد آغاز نموده اند؛ اکنون مخالفان در مقابل آزمایش ملی-میهنی دیگر قرار گرفته‌اند؛ آزمایشی بسیار آسان که به شرط عدم تبعیت از بیگانگان موفقیت‌آمیز خواهد بود.
تروریسم با هویت تکفیری و بیگانه خود در سرزمین سوریه حضور یافته و این هویت او با اقداماتی که انجام می دهد به وضوح نمایان است؛ از این رو می توان تصریح کرد که در سوریه سه محور اصلی در مقابل تروریسم وجود دارد: 1- محوری که به طور واضح در مقابل آن می جنگد و عناصر تشکیل دهنده آن ارتش سوریه و اکثریت مردم و اقشار سوریه می باشند. 2- محوری که به طور واضح از آن(تروریسم) حمایت می کند؛ عناصر تشکیل دهنده این محور مزدوران خارجی و داخلی و نیز طرف هایی که عمل شیطانی خود را در زیر نقابی تحت عنوان "مخالفان سوریه" پنهان ساخته اند. 3-محور سوم افرادی هستند که تروریسم را به تماشا نشسته اند و با در حاشیه نگه داشتن خود از اتخاذ موضع صریح و آشکار در قبال تروریسم و تکفیری ها خودداری نموده اند.
براین اساس اختلاف نظر پیرامون معیارهای مرتبط با گفتگو، مذاکره، روند و یا راه حل سیاسی، مخالفان خارجی یا داخلی، ملی یا غیر ملی و نیز رسیدن به راه حلی واحدجهت نابودی بحران بسیار زیاد می باشد؛ ولی در هر صورت که باشد اصل و معیار در هر گفتگو و مذاکره ای اکثریت مردم سوریه می باشند و ارتش نیز خط قرمز آن به شمار می‌رود.
از این رو و بر اساس این معیار این امکان وجود ندارد که در میان مخالفان سوریه تکفیری‌های سعودی، لیبیایی و یا هر بیگانه دیگری حضور داشته باشند.
سلسله نشست‌ها و کنفرانس های دوره ای گروه به اصطلاح "مخالفان سوریه" که طی دوران اخیر صورت گرفته و آخرین آن نشست قاهره بوده و بدون توجه به معیار مذکور یعنی اکثریت مردم سوریه، اساس راه حل را مرجع‌های بین المللی دانسته، تا کنون ثابت کرده این گروه به اصطلاح "مخالف" حتی از اجماع رسیدن به نظری واحد در میان خود عاجز بوده و خود هیچ برنامه و راه حل روشنی در اختیار ندارد؛ بلکه می خواهد از خارج سرمشق بگیرد .
مرجع‌های منطقه‌ای و بین‌المللی که این گروه مخالفان بر آن تکیه دارند به عینه مشخص هستند و اکثر آن دشمن ملت سوریه می باشند و علاوه براین خواهان رسیدن به هیچ گونه راه حل سیاسی نیست؛ بنابراین تنها به دنبال طولانی ساختن زمان بحران و تداوم حمایت از تروریسم می باشند؛ تمام اطلاعات و شواهد اشاره می کند که این مرجع‌ها با یکدیگر اجماع کرده اند تا چوب لای چرخ روسیه بگذارند؛ در غیر اینصورت پس اقدام آمریکا مبنی بر ارسال سربازان خود جهت آموزش هزارن تروریست باصطلاح میانه رو و آمادگی پادگان های نظامی قطر، آل سعود و رژیم اردوغان جهت میزبانی از آنان، آن هم همزمان با دیدارهای مسکو چه مفهومی دارد؟
مخالفان باید در یابند که اقلیت به شمار می روند و بیش از این دیگر از واقعیت به دور نباشند؛ امروز در سوریه فقط دو جبهه وجود دارد: جبهه ملت سوریه به همراهی رهبری سیاسی و ارتش ملی خود و جبهه گروه های تروریستی با نام های مختلف خود که در جبهه مقابل قرار دارد؛ اگر مخالفان به دنبال رسیدن به راه حلی صحیح و قطعی جهت پایان دادن به بحران در کشور براساس حفظ تمامیت ارضی و حق حاکمیت آن هستند، بنابراین باید به دور از تبعیت از حامیان تروریسم در کنار ملت و ارتش سوریه در جنگ با تروریسم قرار گیرند که این خود مقدمه ای برای رسیدن به راه حل سیاسی به شمار می‌رود.
با توجه به این پیشگفتار، چه بخواهیم و چه نخواهیم، سایه دو واقعیت بر "کنفرانس مقدماتی مسکو" در این روزها سیطره دارد: اول آنکه اگر پایداری دمشق و مردم سوریه طی سال های گذشته نبود چنین نشستی برگزار نمی شد؛ و دوم آنکه هر نشستی که میان طرف های سوری برگزار می شود، با صرف نظر از چشم انداز ها و نتایج آن، فی نفسه مطلوب و مفید فایده خواهد بود؛ البته به شرط آنکه پای طرف بیگانه و مداخله گر دیگری در میان نباشد.
اکنون و در سایه این دو واقعیت مردم سوریه به این کنفرانس چشم دوخته اند؛ نه اینکه انتظار دارند این نشست معجزه کند و بحران شان را برطرف سازد، بلکه آنها امیدوارند کنفرانس مسکو راه را برای به حرکت درآمدن قطار سیاسی و دیپلماتیک بگشاید و صدای موتورهای این قطار، صدای شلیک گلوله ها که دشمنان سوریه خواستار آن هستند را خاموش سازند.
خلاصه آنکه، بهترین راه حل، راه حل سیاسی است؛ چراکه تمام جنگ ها بد هستند و نتایجی جز ویرانی و کشتار در پی ندارد؛ البته باید توجه داشت شرط رسیدن به راه حل سیاسی تنها برگزاری گفتگوی شفاف و عمیق نیست، بلکه وجود شرطی دیگر نیز ضرورت دارد؛ هر راه حلی که در پایان گفتگو بدان دست یافته می شود باید به همه پرسی گذاشته شود و آخرین مؤید آن مردم باشند؛ زیرا این ملت سوریه هستند که قانون، نظام سیاسی و سرنوشت خود را مشخص می کنند و برای آن تصمیم می‌گیرند.
بنابراین مرجع انتخاب سران و حاکمان مردم هستند و هیچ فرد و یا گروهی حق ندارد به تنهایی داعیه آن را داشته باشد؛ تنها از این طریق است که می توان راهی ایمن و مطمئن را جهت خروج از بحران هموار ساخت؛ از این رو آیا امروز مسکو آغازی برای این راه خواهد بود تا فردا دمشق پایان خوش آن باشد؟ باید منتظر ماند تا گذر زمان نتیجه را مشخص سازد....
گزارش از جواد ماستری فراهانی
منابع:
1. رونامه تشرین
2. روزنامه البعث
3. روزنامه الثوره
4. روزنامه الوطن
انتهای پیام./.