الرحمن نام خداوند است كه بعنوان آموزگار قرآن و آفريدگار بشر و آموزنده بيان، ذكر شده است. (آيه اول؛ الرَّحْمَنُ ؛ [خداى] رحمان).
سوره رحمان، در خطابى به جن و انس، از آفرينش جهان و از نعمت هاى فراوان و گوناگون خدا در دنيا و بهشت و نيز از عقوبت هاى اهل دوزخ، سخن گفته است و با تكرار 31 بار آيه « فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ؛ پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد»
در اين سوره نسبتا كوچك مى پرسد كه به كدام يك از نعمت هاى پروردگارت تكذيب مى كنيد؟!
و اين سوره در زبان ائمه به «عروس قرآن» معروف بوده است.
سوره الرحمن را بعضى مكى و بعضى مدنى دانسته اند.
این سوره 78 آيه دارد.