به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، در این باره از امام صادق (عَلیه السَلام) روایت شده است که ایشان فرموده اند: هیچ قبری نمی باشد مگر این که هر روز سه بار می گوید: من خانه ی خاکم، من خانه ی پوسیدگی ام، من خانه ی مور و مارم.
پس هر گاه بنده ی مؤمن را در آن قرار دهند، قبر به او می گوید: خوش آمدی؛ به خداوند سوگند هنگامی که بر روی زمین راه می رفتی دوستت داشتم و اکنون بر من وارد گردیدی، پاداش خود را خواهی دید و در آن لحظه تا جایی که چشمش توانایی دیدن دارد، قبرش فراخ و وسیع می شود و از قبر وی دری باز می گردد که جایگاه خود را در بهشت مشاهده می نماید و در آن چشم انداز مردی ظاهر می شود که تا به حال زیبایی او ندیده است. پس به او می گوید: ای آفریده ی خدا؛ تا کنون فردی به زیبایی تو ندیده ام.
پس در جواب می شنود: من همان رأی و عقیده ی زیبای تو می باشم که بر آن استوار بودی و آن کارهای نیکو و شایسته می باشم که از تو سر می زد. پس روحش گرفته می شود و در آن جایگاه بهشتی نهاده می شود و آنگاه به او گفته می شود: آسوده بخواب، و همواره نسیم جان بخش بهشتی بر وی وزیده می شود و تا زمانی که از قبر برانگیخته شود از لذت آن نسیم جان بخش و عطر روح افزای برخوردار خواهد بود.
اما زمانی که فرد کافری وارد قبر شود، قبر به وی می گوید: خوش نیامدی! به خداوند سوگند زمانی که بر روی زمین راه می رفتی تو را دشمن خود می دانستم و اکنون که به درون من وارد شدی کیفر خود را خواهی دید. پس قبر، آن فرد را درون خود می فشارد و استخوان های او را خورد می نماید و سپس به حال اولش باز می گرداند و در آن لحظه دری از دوزخ به رویش گشوده می شود و او جایگاه خود را در آن جا می بیند و در آن منظره ی آتشین، زشت ترین فردی را که تا به حال ندیده است، مشاهده می نماید که به نزدش می آید و خطاب به او می گوید: ای آفریده ی خدا، تو کیسی؟ و پاسخ می شنود: من همان اعمال زشت و ناپسند تو می باشم که بدان ها دست می زدی و اندیشه و باور پلید تو می باشم. پس روحش گرفته می شود و در جایگاه آتشین قرار داده می شود و آنگاه شراره های آتش به او می رسد و او تا قیامت حرارت و درد آن را می چشد و برای عذابش نود و نه مار بسیار بزرگ که از دهانشان آتش خارج می شود بر او مسلط می شود که اگر یکی از آن ها بر روی زمین بدمد، گیاهی دیگر نخواهد رویید و این عذاب پیوسته تا روزی که از قبر برانگیخته شود، ادامه خواهد داشت.