گناهانی که به راحتی بخشیده نمی شوند

- عن ابى جعفر (عليه السلام ) قال ما من احد يظلم مظلمة الا اخذه الله بها فى نفسه و ماله فاما الظلم الذى بينه و بين الله فاذا تاب غفرله .(1)

حضرت باقر (عليه السلام ) فرمود هر شخصى حقى را پايمال و يا ستم به كسى روا دارد غير ممكن است خداوند او را واگذارد. هم كيفر در مالش مى كند و هم در جانش. ولى گناهى كه بين خود و خدا انجام داده (پاى كسى در ميان نيست ) اگر توبه كند خداوند از او مى گذرد.

- عن جعفر بن محمد (عليه السلام ) من ارتكب احدا بظلم بعث الله من ظلمه مثله او على ولده او على عقبه من بعده .(2)
حضرت صادق (عليه السلام ) فرمود هر كس به شخصى ستم روا دارد خداوند يك نفر را برمى انگيزد كه با او همانطور ستم كند و يا بر فرزندش ‍و يا بر بازماندگانش از نسلش .

- عن شيخ من النخع قال قلت لابى جعفر (عليه السلام ) انى لم ازل واليا منذ ز من الحجاج الى بومى هذا فهل لى من توبة قال فكت ثم اعدت عليه فقال لا حتى تودى الى كل ذى حق حقه .(3)
مردى از قبيله نخع گفت به حضرت باقر (عليه السلام ) عرض كردم من از زمان حجاج تا هم اكنون همواره فرماندار و والى بوده ام آيا توبه ام پذيرفته مى شود؟ حضرت جواب نفرمود. مرتبه دوم تكرار كردم . فرمود نه ، پذيرفته نمى شود مگر هر كسى بر تو حقى دارد حق او را به خودش ‍ برگردانى .

- فى تفسير الامام (عليه السلام ) قال على بن ابيطالب (عليه السلام ) فى قوله تعالى اتقوا النار التى و قودها الناس و الحجارة يا معاشر شيعتنا اتقوا الله و احذروا ان تكونوا لتلك النار حطبا و ان لم تكونوا بالله كافرين فتوقوها بتوفى ظلم اخوانكم و انه ليس من اخوانكم من ظلم اخاه المومن المشارك له فى موالاتنا الاثقل الله فى تلك النار سلاسله و اغلاله و لا يقاله منها الا شفاعتنا و لن نشفع له الى الله الا بعد ان نشفع فى اءخيه المومن فان عفى عنه شفعنا و الاطال فى النار مكثه .(4)

در تفسير امام حسن عسكرى از على بن ابيطالب (عليه السلام ) نقل مى كند كه در خصوص آيه اتقوا النار التى وقودها الناس و الحجارة بپرهيزيد از آتشى كه آتش گيره آن انسان و سنگ است . فرمود اى شيعيان و پيروان ما بپرهيزيد و بترسيد از اينكه شما براى چنين آتشى هيمه باشيد اگرچه كافر به خدا نيستيد. خود را از اين آتش به ستم نكردن به برادران دينى نگه داريد. هر يك از شما به برادر خود كه با او در دوستى ما شركت دارد ستمى روا دارد خداوند در ميان همين آتش زنجير و غل او را سنگين مى نمايد و هيچ چيز او را نجات نخواهد داد مگر شفاعت ما و ما هرگز شفاعت نمى كنيم پيش خدا مگر بعد از اينكه واسطه شويم پيش آن برادرش اگر او گذشت و بخشيد شفاعت مى كنيم و الا درنگ و مكث او در آتش زياد خواهد شد.

- عن ابى عبدالله (عليه السلام ) فى حديث فمن نال من رجل رشيئا من عرض او مال وجب عليه الاستحلال من ذلك و الانفصال من كل ما كان منه اليه و ان كان قدمات فليتنصل من المال الى ورثته و ليتب الى الله مما اتى اليه حتى يطلع عليه عزوجل بالندم و التوبة و الانفصال .(5)

حضرت صادق (عليه السلام ) فرمود هر كس ستم به شخصى از نظر مال يا عرض و يا آبروى او روا دارد واجب و لازم است طلب گذشت و حليت نمايد و ذمه خود را برى كند از آنچه نسبت به او كرده. هرگاه صاحب حق مرده باشد برائت و آزادى ذمه اى به اين است كه مال را به ورثه او بدهد و نيز توبه كند از آنچه كرده و واقعا پشيمان شود از اين كار.

منابع:

1- وسائل جهاد النفس، ص 523.
2- وسائل، ص 424.
3- وسائل، ص 524.
4- مستدرك الوسائل جهاد نفس، ص 342.
5- مستدرك الوسائل، ص 343.