شهرام مکری، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس سینمای ایران در گفتگو با
خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران در خصوص کپی‌برداری از فیلم‌نامه‌ها گفت: سینمای داستانی ادامه روند داستان‌گویی ادبیات است که با ادبیات ارتباط تنگاتنگی دارد. بنابراین وقتی ارتباط سینما و ادبیات ما قطع شده، نمی‌توان انتظار داشت که سینما در بحث فیلمنامه پیشرفت کند یا به نقطه جدیدی برسد.
وی در خصوص سیستم سینما در مبحث فیلمنامه عنوان کرد: از 40 سال قبل تاکنون اعتقادی در کشور ما به وجود آمد که فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان کار باید یک نفر باشد و این اعتقاد باعث شد فاصله ادبیات و سینما زیاد شود.
این کارگردان در ادامه تأکید کرد: این امر موجب شد که ادبیات هم فاصله خود را با سینما زیاد کند و جز افرادی انگشت‌شمار چون هوشنگ مرادی‌کرمانی شاهد نوشتاری قوی در این حوزه نباشیم.
مکری درباره تبعات جبران‌ناپذیر کپی‌برداری فیلمنامه بر فرهنگ کشور گفت: کپی رایت یک حق دوطرفه است، در ایران وقتی ایده یا فکری تولید می‌شود، برای نویسنده درآمدی وجود ندارد و نیز به دلیل ضعف کپی رایت در ایران بازسازی بدون فکر اتفاق می‌افتد.
وی اظهار داشت: ضعف کپی رایت شمشیری است که متوجه فیلم‌نامه‌نویسان شده، چرا که اگر فکر یا خلاقیتی برای یک موضوع وجود داشته باشند، به دلیل این ضعف قانونی، فکری هم در مورد پردازش درست آن شکل نمی‌دهند.
مکری در خصوص بهبود کیفیت فیلم‌نامه‌ها گفت: ابتدا باید قیمت فیلم‌نامه‌ها به گونه‌ای باشد که فیلم‌نامه‌نویسان بتوانند هزینه یک سال زندگی را از راه فیلم‌نامه‌نویسی به دست آورند.
وی در ادامه بیان داشت: اهمیت به فیلم‌نامه‌های ادبی دومین قدم در بهبود کیفیت فیلم‌نامه‌هاست که رنگ و مسیر درست به فیلم‌نامه‌های ما می‌دهد.
مکری با اشاره به پیوستن ایران به قانون کپی رایت به عنوان عاملی جهت بهبود فیلم‌نامه‌ها گفت: این قانون متعلق به دوره قاجار است که در آن زمان چون حکومت اعتقاد داشت این قانون متعلق به کشورهای تولیدکننده است و کشور ما تولیدکننده نیست، لذا نیازی به پیوستن به آن ندید اما اگر ما به این قانون بپیوندیم تقلید از فکر دیگران و ارزانی نوشتار و کار اتفاق نمی‌افتد و در نتیجه شاهد بهبود و پیشرفت شرایط فیلم‌نامه‌نویسی در ایران خواهیم بود.
انتهای پیام/ اس