به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه اینترنتی "هیل" در مقاله‌ای با عنوان "اصول ابتدایی مذاکرات هسته‌ای با ایران" به قلم "رایان کاستلو" نوشت: یکی از حساس‌ترین تصمیم های پیش روی صد و چهاردهمین کنگره آمریکا این است که چه رویکردی را در قبال مذاکرات هسته‌ای با ایران پیش بگیرد. مذاکره کنندگان ایران و گروه 1+5 (پنج عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل بعلاوه آلمان) ممکن است در ماه های پیش رو به یک توافق تاریخی برسند. با وجود این، خود مذاکرات و اجرای هر گونه توافق احتمالی در آینده به این بستگی دارد که کنگره چه اندازه تمایل برای خویشتنداری نشان دهد. در اینجا به مسائلی اشاره می‌کنیم که در آستانه فعالیت صد و چهاردهمین کنگره آمریکا، همه باید از آن اطلاع داشته باشند:
نخست اینکه توافقنامه موقت هسته‌ای با ایران اثرگذار بوده است.
ایران کاملاً به تعهدات خود بر اساس طرح اقدام مشترک ، یا همان توافقنامه موقت هسته‌ای که در طول سال گذشته برنامه هسته ای ایران را متوقف و تا حدی عقب راند، عمل کرده است. ایران، غنی سازی اورانیوم تا خلوص بیست درصد را کنار گذاشته و شمار سانتریفوژها و ذخایر اورانیوم کم غنی شده ایران نیز ثابت مانده است. بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز به تأسیسات غنی سازی ایران دسترسی روزانه دارند و میزان دسترسی آنها به دیگر مراکز هسته‌ای نیز افزایش یافته است.
آژانس بین المللی انرژی اتمی کماکان، میزان پایبندی ایران به طرح مشترک اقدام را راستی آزمایی می‌کند. برخی درباره آزمایش سانتریفوژهای پیشرفته از سوی ایران ابراز نگرانی کرده اند، گرچه این مسئله تا حد زیادی در تفسیر اشتباه از طرح اقدام مشترک ریشه دارد. به هر صورت، توافقنامه تمدید شده در بیست و چهارم نوامبر با شفاف سازی و اعمال محدودیت های بیشتر بر آزمایش سانتریفوژها در ایران، این نگرانی ها را برطرف می کند.
دوم اینکه (وضع) تحریم های جدید مغایر با توافقنامه موقت هسته‌ای است.
از زمان اجرایی شدن طرح اقدام مشترک ، گروه پنج بعلاوه یک توافق کرده است که تحریم های تازه مرتبط با مسئله هسته‌ای بر ضد ایران اعمال نکند. گرچه دولت آمریکا به اعمال تحریم های کنونی بر ضد ایران ادامه می‌دهد، تصویب تحریم‌های هسته ای جدید در کنگره آمریکا مغایر با توافقنامه موقت خواهد بود. اگر کنگره، آمریکا را به نقض طرح اقدام مشترک وادارد، این موضوع پیامدهای جدی به همراه خواهد داشت. اولاً مذاکرات شکست خواهد خورد و محدودیت های هسته‌ای در کنار بازرسی های گسترده که در توافق وجود داشت، لغو خواهد شد. افزون بر این، چنین اقدامی احتمالاً نظام بین المللی تحریم ها را سست می‌کند.
سوم: بازرسی و راستی‌آزمایی در یک توافقنامه (نهایی) خوب، نقش کلیدی ایفاء می‌کنند.
برخی می‌گویند توافقنامه نهایی باید به توقف کامل غنی سازی اورانیوم و برچیدن همه زیرساخت‌های هسته‌ای ایران منجر شود؛ اما چنین سناریویی نه تنها واقع بینانه و ضروری بلکه مطلوب هم نیست.
بنابراین به جای اتلاف وقت برای مطالبات بیهودی که اجازه رسیدن به توافق واقع بینانه را نمی‌دهند، اولویت با توافقی است که زمینه بازرسی و سازوکارهای راستی آزمایی قدرتمند را فراهم می‌کند.
چهارمین نکته این است که ایران با داعش مبارزه می‌کند.
تأمین ثبات منطقه جزء منافع راهبردی مشترک آمریکا و ایران است. با وجود این، دولت باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا صراحتاً اعلام کرده است که مذاکرات دو کشور تنها در خصوص مسئله هسته‌ای است و بحث افزایش همکاری‌های منطقه ای تنها بعد از دستیابی به توافق (جامع) هسته‌ای، مطرح خواهد شد.
نکته آخر اینکه شکست مذاکرات، نتایج ویران کننده خواهد داشت.
شکست راهکار دیپلماتیک می تواند تجهیز ایران به تسلیحات هسته‌ای و جنگ را به همراه داشته باشد. ایران ممکن است غنی سازی اورانیوم تا درجه خلوص بیست درصد و حتی بیشتر را از سربگیرد و هزاران دستگاه سانتریفوژ تازه را نیز فعال کند.
اگر مذاکرات شکست بخورد، آمریکا احتمالاً تحریم ها بر ضد ایران را تشدید خواهد کرد. تحریم های تازه نه تنها ایران را برای تسلیم شدن مجاب نمی‌کند، بلکه واکنش متقابل و افزایش تنش ها با ایران را به همراه خواهد داشت و این ممکن است تا مرحله جنگ پیش برود.
انتهای پیام./.