به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، برخی از مقامات آمریکایی اصرار دارند جنگ با گروه ترویستی داعش جنگ طولانی مدت خواهد بود. آنان با این بهانه سعی می کنند بار دیگر راه را برای بازگشت حجم انبوهی از نیروهایشان به عراق بازکنند.
تاملی در ادبیات خاورشناسان ما را با دو نوع اشغالگری آشنا می سازد، در این نوع ادبیات، شرق شناسان سعی می کنند اهالی مشرق زمین را گروهی وحشی معرفی کنند که تلاش برای بازگرداندنشان به جامعه انسانی و متمدن نیازمند تسلط بر کشور یا سرمایه های کشورشان است، مورد دوم از این اشغالگری یعنی تسلط بر سرمایه کشورها به این معنی است که باید بر سرمایه های کشور مورد نظر مسلط شد تا سود ناشی از چنین سرمایه هایی را برای عمران کشورهای استعماری هزینه کرد.
البته نگاهی به فعالیت برخی گروهها در مشرق زمین، وجود گروههای وحشی در این منطقه از جهان را تایید می کند اما این وحشیگری را نباید بخشی از فرهنگ مردم شرق دانست. وحشیگری فرهنگ گروههای دینی تندرویی است که راه نفوذشان را در جوامع مورد نظر فقط از راه خشونت و توحش می دانند و توحش را علیه همه آنانی به کار می گیرند که مخالف آنان و اندیشه هایشان هستند.
وقتی به فرهنگ توحش و خشونت در این گروهها دقت می کنیم این ویژگی را شبیه عملکرد کشورهای استعماری می بینیم ، استعمارگران نیز برای تسلط بر ملت های دیگر یا تسلط بر سرمایه کشورهای کمتر توسعه یافته و عقب مانده از خشونت و زور بهره می گرفتند، استعمارگران در آمریکای شمالی سعی کردند با نسل کشی، ساکنان اصلی این مناطق را از بین ببرند تا به صورت ریشه ای این مناطق را به محل اقامت نژاد متمدن غرب تبدیل کنند. کشوری که امروز آمریکا یا ایالات متحده خوانده می شود متشکل از پیگیری چنین سیاستی است. این مثال برای قاره اقیانوسیه یا دیگر مناطقی که استعمارگران بر آن چیره شده اند هم مصداق دارد.
وقتی به اظهارات مقامات آمریکایی مبنی بر اینکه جنگ با داعش طولانی مدت است دقیق شویم رگه هایی از بهانه جویی استعماری را در آن می بینیم، آمریکا جنگ با داعش را طولانی مدت می داند بدون اینکه توضیح دهد چرا چنین جنگی طولانی می شود، آیا این گروه سلاح پیشرفته در اختیار دارد که نتوان به سادگی بر آن چیره شد؟ اگر پاسخ مثبت است ، این سلاح را از کجا دریافت کرده است؟
می توان اظهارات مقامات آمریکایی را از دو جنبه فرهنگی و نظامی بررسی کرد، هر چند به نظر می رسد مقصود این مقامات، نظامی است.
آیا منطقی است بپذیریم این گروههای وحشی آنقدر قدرت دارند که کشورهای پیشرفته قادر به سرکوب آنها، یا دست کم متوقف ساختن آنها نیستند؟ سرکوب این گروه نیازمند زمان است اما این زمان نمی تواند چند سال باشد زیرا داعشی ها در منطقه ای محاصره شده اند که هیچکس دلخوشی از آنان ندارد.
ممکن است سکوت امروز گروهها و کشورهای اطراف قلمرو ادعایی داعش یا از ترس باشد یا به دلیل نگرانی از پیامدهای ناشی از قساوت قلب و وحشیگری این گروه باشد زیرا داعشی ها نشان داده اند در کشتن غیر نظامیان و عشایر عرب در غرب و شمال عراق هیچ تردیدی به خود راه نمی دهند. آنان بارها قساوت خود را در آدم کشی نشان داده اند و به همین دلیل است که گروههای مختلف عراقی به تنهایی قادر به جلوگیری از پیشروی این گروهها به سمت روستاها و آبادی های غرب و شمال عراق نیستند.
در هر حال چنین اتفاقاتی نمی تواند بهانه ای برای بازگشت نیروهای آمریکایی به عراق باشد، راهکار حل این مشکل در این است که از دولت عراق و ساکنان مناطق غربی و شمالی عراق حمایت شود تا بتوانند در برابر توحش این گروه مقاومت کنند. این حمایت نیز از طریق مسلح ساختن ارتش عراق به سلاح مدرن امکان پذیر است، سلاحی که بتواند سبب برتری ارتش در رویارویی با گروهی شود که نشان داده است تسلیحات قابل توجهی در اختیار دارد.
راهکار مشکل مقابله با منابعی است که این گروهها را به سلاح و مال تجهیز می کنند و کشورهای عضو ائتلاف بین المللی علیه داعش نیز باید این منابع را به خوبی بشناسند.
راهکار مقابله با توحش این گروه، تکیه بر ابزار تبلیغاتی است زیرا این گروه نیز نشان داده است در استفاده از مدرن ترین فناوری مخابراتی و رسانه ای حرفه ای است.
اما اگر مقصود از نبرد طولانی مدت با داعش نبرد فرهنگی باشد می توان این مسئله را پذیرفت و گفت رویارویی فرهنگی با این گروه به سالها زمان نیاز دارد.
بعد فرهنگی رویارویی با داعش کمتر از بعد نظامی نیست زیرا این گروهها نشان داده اند برای خود ارزش های دینی و فرهنگی دارند، ارزشهایی که فاشیستی، تخریبی و وحشیانه است. آنان نشان داده اند تنها راه پیگیری افکار دینی و فرهنگیشان در استفاده از زور برای رسیدن به هدفی چون تشکیل دولت خلافت اسلامی است.
راه حل فرهنگی برای برخورد با اندیشه های حاکم بر داعش باید دوراندیشانه و قدرتمندانه اما با سرعت عمل همراه باشد زیرا نباید اجازه داد این گروه اندیشه اش را در مناطق تحت تصرف خود ترویج دهد. باید به جوانان آگاهی داد تا جوانان طعمه آسان اندیشه های افراطی نباشند.
راهبرد فرهنگی برای مقابله با داعش زمان بر است زیرا مقابله با فرهنگی واپسگرا نیازمند بازنگری در روند آموزش و متون درسی مدارس و دانشگاههاست تا مراکز آموزشی پاسخگوی نیازهای عصر حاضر باشند، مدارس و دانشگاههایی که فرهنگ برخاسته از آنها سیاست باز و تعامل گر با دیگران باشد. در این صورت است که منطقه به سمت زندگی همگام با عصر نوین حرکت خواهد کرد و راه تندروی دینی، توحش ، اقدامات انتقامجویانه و کشتارهای بی مورد مسدود خواهد شد.
در حوزه راهبرد نظامی نیز چنانچه متذکر شدیم بر خلاف اظهارات مقامات آمریکایی، نیازی به بازگشت مجدد نیروهای آمریکایی به عراق احساس نمی شود اما به نظر می رسد آمریکا در پی آن است تا به بهانه هایی، زمینه را برای اقامت طولانی مدت خود در عراق فراهم آورد. آمریکا برای رسیدن به این هدف در پی خلق دستاویز جدیدی است. این دستاویز تلاش برای ایجاد تهدید جدید در عراق و در ادامه ترویج این مطلب است که عراق با وجود چنین تهدیدی می تواند از کشورهایی باشد که توحش و خشونت را به منطقه تزریق می کند و این روند می تواند تهدیدی برای کشورهای غربی باشد.
ممکن است عراق مجبور شود برای دور کردن خطر از خود بار دیگر پذیرای نیروهای خارجی باشد اما موافقت عراق با بازگشت نیروهای خارجی نمی تواند با هیچکدام از دو مصداقی که در اول مقاله درباره مفهوم اشغالگری از نگاه شرق شناسان گفته ایم هم خوانی داشته باشد زیرا نه مردم عراق متوحشند و نه اجازه خواهند داد سرمایه هایشان مورد دستبرد قرار گیرد.
در هر حال به نظر می رسد موافقت عراق با بازگشت مجدد حجم انبوهی از نیروهای آمریکایی آسان نباشد زیرا این موافقت برای عراق بسیار هزینه بر خواهد بود ضمن اینکه بازگشت این نیروها به عراق می تواند یادآور روزهای اشغالگری عراق باشد که نه مردم عراق و نه ساکنان منطقه ، هیچکدام از آن دوران خاطرات خوشی ندارند.
انتهای پیام./.