به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، این پایگاه اینترنتی با درج این مطلب نوشت: کاهش قیمت نفت طی چند هفته اخیر به سرخط رسانه های خبری جهان تبدیل شده و اکثر رسانه ها از عربستان انتقاد کرده اند که با اسب تروای خود در اوپک موجب کاهش قیمت ها شده و آسیب های جدی بر تولید کنندگان عمده نفت جهان به خصوص روسیه وارد کرده است.
در حالیکه توضیحات بازار تا حدی درست است ساده انگارانه است و نمی توان تنها علت اصلی را فشارهای ژئوپلیتک در منطقه بدانیم.
لازم نیست برای پی بردن به اینکه عربستان به عنوان بزرگترین صادرکننده و تولید کننده نفت در جهان برای دستیابی به اهداف سیاست خارجی خود از قیمت نفت استفاده می کند به گذشته های خیلی دور رجوع کنیم. در سال 1973 انور سادات رئیس جمهور وقت مصر ملک فیصل پادشاه عربستان را متقاعد کرد که تولیدات را کاهش و قیمت ها را افزایش دهد و سپس تا تحریم صادرات نفت پیش برود و هدف همه این اقدامات به منظور اعمال فشار بر آمریکا به علت حمایت از اسرائیل در برابر کشورهای عرب صورت گرفت. این امر بار دیگر در سال 1986 اتفاق افتاد زمانی که اوپک تحت رهبری عربستان اجازه داد قیمت های نفت به طور فزاینده ای کاهش یابد و پس از آن در سال هزار و نهصد و نود عربستان از کاهش قیمت نفت به عنوان راهی برای بیرون راندن روسیه که در آن زمان تهدیدی برای برتری نفتی این کشور بود بهره برد. در سال 1998 اقدامات آنها (عربستان و اوپک( به نتیجه رسید هنگامی قیمت نفت از بیست و پنج دلار به نصف کاهش یافت و به دوازده دلار در هر بشکه رسید و بدین ترتیب روسیه نتوانست بدهی های خود را باز پرداخت کند.
البته عربستان و سایر اعضای اوپک از تاثیرات معکوس قیمت نفت نیز استفاد کردند به عبارت دیگر برای افزایش قیمت تولید نفت را متوقف کردند. به عنوان مثال در سال 2008 به علت توقف تولید قیمت نفت به 147 دلار در هر بشکه رسید. همچنین در کاهش کنونی قیمت نفت، عربستان و اپک در بیرون راندن رقبای نظیر تولیدکنندگان نفت شیل آمریکا که به علت هزینه های بالای تولید قطعا از قیمت های پایین تر لطمه خواهند دید نفع می‌برند.
عربستان حتی پیش از کاهش قیمت ها، نفت خود را به چین با تخفیف عرضه می کرد. به نظر می رسد امتناع اوپک در بیست و هفتم نوامبر از کاهش تولید نفت عریان ترین شاهد آن است که کاهش قیمت واقعا یک جنگ نفتی میان عربستان و آمریکا بود. اما تحلیل ها نشان می دهد که دلایل پیچیده و بسیار فراتر از کاهش دادن قیمت نفت برای باز پس گرفتن سهم از دست رفته بازار است.
نیکولاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا در ماه اکتبر با مطرح شدن این سوال که چرا آمریکا و برخی متحدانش خواستار کاهش قیمت نفت هستند؟ پاسخ این سوال را «لطمه زدن به روسیه» عنوان کرد.
بسیاری معتقدند که کاهش قیمت نفت نتیجه تبانی عمدی و به خوبی طراحی شده آمریکا و عربستان برای اعمال فشار بر روسیه و ایران به علت حمایت از اسد در سوریه است. طرفداران این نظر به نشست یازده سپتامبر میان جان کری وزیر امور خارجه آمریکا و ملک عبدالله عربستان اشاره می کنند. طبق برخی گزارش های خبری در جریان این نشست توافقی میان دو کشورصورت گرفت که بر اساس آن عربستان در ازای حمایت آمریکا از سقوط اسد از حملات هوایی علیه گروه دولت اسلامی (داعش( حمایت می کند.
در واقع با توجه به رقابت طولانی میان عربستان و رقیب اصلی آن در منطقه یعنی ایران این توافق صورت گرفت. عبدالله از طریق مخالفت کردن با سوریه فرصتی برای ضربه زدن به ایران به دست آورد، کشوری که عربستان آنرا به علت ادامه برنامه هسته ای، حمایت از حماس و حزب الله و اتحاد با سوریه رقیب قدرتمند خود در منطقه تلقی می‌کند.
همچنین برخی از مفسران دیدگاه دیگری را برای خواسته عربستان جهت نابودی اسد مطرح کرده اند. آنها به قرارداد سال 2011 میان سوریه، ایران و عراق اشاره می کنند که احداث خط لوله گاز از بندر عسلویه ایران به دمشق از طریق عراق را در نظر دارد. پپ اسکوبار خبرنگار آسیا تایمز در این باره می نویسد خط لوله ایران، عراق و سوریه در صورت احداث اتحاد این کشورها را از طریق پیمان اقتصادی محکم مستحکم‌تر خواهد کرد.
این پایگاه اینترنتی در ادامه نوشت عربستان با کاهش قیمت نفت، بار دیگر روسیه را هدف قرار داده است. این بار کاهش قیمت نفت به روسیه بویژه به علت اعمال تحریم ها همراه با کاهش ارزش روبل ضربه سختی وارد کرده است.
توضیح کاهش قیمت نفت چه از سوی یک نظریه پرداز توطئه یا نظریه پرداز بازار صورت گرفته باشد چندان مهم نیست زیرا تاثیرات این موضوع بسیار مهم تر از دلایل آن است. پوتین تا کنون در بازی شطرنج سیاست انرژی، خود را به عنوان بازیگر ماهر نشان داده است بدین ترتیب این عقیده که قیمت زیر شصت دلار نفت موجب مقهور کردن رهبر روسیه خواهد شد با شک و تردیدهای همراه است.
تصمیم مسکو در اول دسامبر برای کاهش 45 دلاری هزینه پروژه خط لوله گازی ساوث استریم برای ایجاد توافق خط لوله جدید با ترکیه نشان دهنده تمایل پوتین به فریب شرکای اروپایی برای ادامه انتقال گاز طبیعی به کشورهای اروپایی بود که برای تامین انرژی خود به شدت به روسیه وابسته هستند. همچنین این توافق، ترکیه را به طور مستقیم در اردوگاه انرژی روسیه قرار می دهد آن هم در زمانی که روسیه با غرب بیگانه شده است. البته همراهی روسیه با چین بخش مهمی از چرخش بزرگ پوتین به سوی شرق است که تقاضا برای گاز روسیه را حفظ خواهد کرد آن هم در زمانی که عربستان و اوپک در تبانی با احتمالا آمریکا به کاهش قیمت نفت ادامه داده اند.
انتهای پیام./.