به گزارش
حوزه سینما باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، وی با اشاره به سابقه تاریخی ایران پیرامون ضرورت برگزاری گردهم‌آیی باستان‌شناسی گفت: «برای فهمیدن این سابقه تاریخی باید روش‌های مختلفی به کار بگیریم. سال‌هاست در ایران فیلم مستند با موضوع باستان‌شناسی ساخته می‌شود. در دوره‌ای به این گونه فیلم‌ها توجه ویژه‌ای می‌شد. ضرورت برگزاری این گردهمایی نیز به دوران تاریخی برمی‌گردد. ما تاریخ چند هزار ساله ایران را از راه کشفیات باستان‌شناسی بهتر و دقیق‌تر می‌فهمیم و باستان‌شناسان نیز به نوعی همکاران ما در راه کشف حقیقت هنر و فرهنگ ایران هستند.»
او ادامه داد: «باستان‌شناسان از راه کشف، تاریخ را برای ما بیان می‌کنند. مستندسازان نیز این یافته‌ها و تاریخ سپری شده را در شکل جدیدی معرفی می‌کنند و این کار سبب ارائه متن‌های تازه خواهد شد. این شکل جدید ارائه بینندگان بی‌شماری در ایران و خارج از آن پیدا خواهد کرد.»
دبیر نخستین گردهم‌آیی بین‌المللی سینمای مستند و باستان‌شناسی ضمن بیان این نکته که ارتباط میان این دو گروه باید زود‌تر از این‌ها شکل می‌گرفت، خاطرنشان کرد: «در حال حاضر ما اولین قدم‌ها را با اتکاء به زحمات دوستانی که جشنواره یادگار را برگزار کردند، برداشتیم. در واقع ما راه کنار هم قرار گرفتن باستان‌شناستان و مستندسازان را فراهم کردیم تا بتوانیم در حوزه باستان‌شناسی، فیلم‌های دقیق‌تر و هنرمندانه‌ای را در سینمای ایران پیدا کنیم.»
قاسم‌خان با تاکید بر وجود زبان مشترک میان مستندساز و باستان‌شناس، افزود: «مستندساز و باستان‌شناس هر دو به دنبال کشف حقیقت و فهم تازه‌ای از جهان مورد توجه خودشان هستند. اگر باستان‌شناسی در منطقه جیرفت فعالیت می‌کند، بخش تازه‌ای از جهان و فرهنگ ایرانی را به ما نشان می‌دهد. از طرف دیگر مستندسازی که به همان منطقه مراجعه می‌کند به حقیقت یافته شده توسط باستان‌شناس استناد کرده و آن را نمایش می‌دهد. آنچه در این میان پنهان است الفبا، دستور زبان و کلمات میان باستان‌شناس و مستندساز است که باید مورد بازخوانی قرار بگیرد.»
وی افزود: «فیلمسازی درباره آثار باستانی در دوره‌های بعد از انقلاب رشد کرد. درواقع بعد از جنگ تحمیلی و قرار گرفتن کشور در مسیری دیگر و در پی ورود دیجیتال به عرصه سینما و بروز شبکه‌های اجتماعی، راه برای گسترش سینمای مستند باستان‌شناسی هموار‌تر شد. رسانه‌های دیجیتال هم کمک کرد همراهی میان باستان‌شناس و مستندساز بیشتر شود. البته این شرایط نباید ما را از نقطه نظر کیفی سینمای مستند غافل کند. محل کار باستان‌شناس باید برای مستندساز معنا شود. مستندساز باید بداند که نمی‌تواند در محدوده کار باستان‌شناس دخل و تصرف کند و اگر به این مسائل واقف نباشد، به روند فعالیت باستان‌شناسی صدمه وارد می‌شود.
قاسم‌خان درباره انتخاب فیلم‌های این رویداد هم توضیح داد: «ما با هیات علمی این همایش ۹ جلسه بحث و گفت‌و‌گو کردیم. متاسفانه بعد از انتشار فراخوان دریافتمان زیاد نبود. نزدیک به ۳۵ فیلم دیدیم که همه‌شان ماحصل سینمای مستند در حوزه باستان‌شناسی نیست. البته فیلم‌هایی که درباره بناها، اشیاء و آیین‌ها ساخته شده را از فیلم باستان‌شناسی تفکیک کردیم. ما جشنواره فیلم‌های مستند باستان‌شناسی برگزار نمی‌کنیم. این گردهمایی است که قرار است با ارائه مقالات نمایش فیلم‌ها، حلقه‌ای میان باستان‌شناسان و مستندسازان به وجود آورد.»
وی در پایان خاطرنشان کرد: «مقالات انتخابی نیز بر اساس ۱۱ محور عنوان شده در فراخوان است. ممکن است مسیر حرکت این گردهمایی در سال‌های آینده تغییر کند، اما نکته مهم کلید خوردن این ارتباط است. تعداد مستند‌ها با موضوع باستان‌شناسی نیز بیش از این‌هاست که به دلیل محدودیت زمانی امکان نمایش همه آن‌ها فراهم نشد. البته بودند مستندسازانی که بعد از انتشار اخبار این گردهمایی اعلام کردند در این زمینه فیلم دارند. مثلا آقای حبیب احمدزاده تماس گرفت و گفت شهید آوینی نیز فیلمی با موضوع باستان‌شناسی دارد که نیمه تمام مانده و آقای احمدزاده ساخت آن را بر عهده گرفته بود. امیدواریم بعد از برگزاری این همایش فرصت بیشتری برای کنارهم بودن مستندسازان و باستان‌شناسان فراهم شود.»
گفتنی است: مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی قصد دارد تا با برگزاری «نخستین گردهم‌آیی بین‌المللی سینمای مستند و باستان‌شناسی ایران» گامی جدی برای تعامل میان مستندسازان و باستان‌شناسان برداشته و با ایجاد فضای همدلی و همگرایی بین آنان، شرایطی را مهیا نماید تا آثار ارزشمندی در این زمینه تولید شود.
این گردهم‌آیی از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۷ عصر روزهای ۱۵ الی ۱۷ دی‌ماه ۱۳۹۳ در سالن موزه‌ی ملی ایران برپا می‌شود.
انتهای پیام/ اس