به گزارشگروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، آمریکا،
امروز تبدیل به غول مصرف کننده ی جهان شده است. محصولاتی که با یک بار
مصرف به دور انداخته می شوند و خرید کردن تابع مد که هر روز رونق بیشتری می
گیرد. اما همین چند دهه پیش، اوضاع طور دیگری بود. صرفه جویی هنوز یک ارزش
بود و مردم از هر لباس سال ها استفاده می کردند. لباس هایی که از پارچه
های مختلف درست می شد. لباس های دوخته شده از گونی مواد غذایی!
مادرم
حالا هشتاد و پنج سال دارد. او برایمان خاطراتی از سال های 1930 می گوید
که در آن لباس هایی می پوشیدند که از گونی های مواد غذایی درست شده بود.
اتفاقی که در سال های رکود بزرگ، کاملا عادی بود.
داستان
از همین جا شروع می شود. در سال 1929، بورس آمریکا سقوط کرد و بعد از آن،
بزرگترین و طولانی ترین موج بحران اقتصادی جهان شکل گرفت. همین، منجر به
این شد که مردم دست به صرفه جویی بزنند و از خرید کردن بیش از حد بپرهیزند.
در حوزه ی پوشاک، این امر منجر شد که از پارچه های گونی مواد غذایی دستمال
سفره، پرده، لباس و چیزهای دیگر درست کنند.
مردم
بسته های بزرگ غذای جوجه یا آرد را در بسته های بزرگ 50 تا 100 پوندی می
خریدند. این بسته های کتانی، بعدا در خیاطی به کار می رفت.
در
سال های رکود اقتصادی و تلاش مردم به صرفه جویی، کارخانه ها برای تشویق
مردم به خرید شروع به کاهش قیمت ها کردند. قیمت ها پایین و پایین تر آمد و
فایده ای نداشت. تقاضا کاسته شده بود. بعد از شروع موج استفاده از گونی های
مواد غذایی در صنایع پوشاک خانگی، کارخانه ها برای تشویق مردم به خرید دست
به ابتکاری جالب زدند: مواد غذایی را در گونی های طرح دار عرضه کردند.
گونی هایی که تبدیل به لباس های بسیار زیبا می شد. استفاده از این لباس ها
بسیار معمول شده بود.
این
روزها نوشته ای در مورد گونی های آرد شرکت گندم کانزاس در حال پخش شدن در
فضای مجازی است. این شرکت آرد، بعد از فهمیدن محبوبیت گونی هایش، شعار
تبلیغاتی اش را عوض کرد و آن را تغییر داد به: از ما آرد بخرید تا بهترین
نان و زیباترین لباس ها را درست کنید.
در
واقع تنها گونی های شرکت کانزاس نبود که وارد بازار شد. بسیاری از شرکت
های مواد غذایی شروع به استفاده از گونی هایی کردند که با یک بار شست و شو،
مهر شرکت پاک می شد و پارچه ی با کیفیتی با رنگ های درخشان باقی می ماند.
«وقتی
بچه بودم، آرد و شکر و مواد غذایی دیگر در گونی عرضه می شد. مادر از این
گونی ها برای درست کردن لباس استفاده می کرد. برایمان خیلی مهم بود که وقتی
پدر برای خرید مواد غذایی می رود، همراهی اش کنیم. اینطوری، می توانستیم
پارچه ی لباس آینده مان را انتخاب کنیم.»
میزان
کیفیت این پارچه ها باور نکردنی است. هنوز می توان در گنجه ی زنان پیر از
این لباس ها نشانه ای پیدا کرد. مشتری دیگر این لباس ها، کلکسیونرها هستند
که این روزها، به شدت در حال خریدن هر چیزی مربوط به سال های ابتدای جنگند:
یادگاری های سال های رکود بزرگ.