به گزارش خبرنگار ادبیات باشگاه خبرنگاران؛ شب گذشته پنجمین نشست عصر شعر "شعرخوانی" باحضور "جواد مجابی"، "بکتاش آبتین" و "بهاره رضایی" در سالن کنفرانس موسسه ی بهاران برگزار شد.
در ابتدا تعدادی از حاضران به شعرخوانی پرداختند و پس از آن "جواد مجابی" دعوت شد تا هم شعرخوانی کند و هم درباره ی شعر صحبت کند.
مجابی در ابتدا گفت: من اولین مجموعه ی شعرم را در سال 1344 چاپ کردم. متاسفانه در این چند سال بی توجهی آن قدر به شعر زیاد بود که موفق نشدم مجموعه ی اشعارم را چاپ کنم و در طول این سال ها 26 مجموعه ی شعر جمع آوری کرده ام که 10 مجموعه از اشعارم چاپ شده و در کنار این مجموعه ها به نگارش رمان و کارهای دیگر نیز پرداخته ام.
وی ادامه داد: در کشوری که شعر گفتن یک فرهنگ است پس فرهنگ شعر گفتن کار خطیبی است و خوش به حال کسانی که به شعر منسوب هستند. ما ایرانی غیر شاعر نداریم و اگر شاعر نیستند اندکی تنبلی کرده اند و به میراث اجداد خود پشت کرده اند. ما تنها میراثی که از گذشتگان خود به ارث برده ایم شعر است.
این شاعر افزود: من تصور می کنم کمپوزیسیون در هنرها نقش مهمی ایفا می کند. در نقاشی توازن هارمونی رنگ و نور را تنظیم می کند. کمپوزیسون به این معنا در شعر همان طور که شما بر کلمات مسلط هستید و دانش تصور و تخیل را در ذهن می پرورانید شکل می گیرد و مجموع این ها را در کمپوزیسیون جمع کرده و به حرکت درمی آورید.
یک مسئله ای که این اواخر باب شده این بود که شعر در زبان اتفاق می افتد. این که حرف تازه ای نیست. به گمان بنده شعر در وهله ی نخست در ذهن اتفاق می افتد و ما را آماده می کند برای شعر گفتن و آن حسی که آبستره دارد و ما را بین مرز خودآگاه و ناخودآگاه قرار می دهد و در لحظه است که شعر به زبان می آید.
وی در انتها خاطر نشان کرد: اینکه بخواهیم فقط از ابزار بیرونی برای سرودن شعر استفاده کنیم شعر ما به درد نمی خورد و با توجه با اشعار قرائت شده معلوم است که ما در حال بازگشت به بیان فردی خودمان هستیم و با شعری که سال ها بر روی آن کار شده است همدلی می کنیم و شاعر سخن و حرف دل خود را در آن می گوید.
انتهای پیام/