جالب اینجاست که عربستان سعودی مسئول اصلی سقوط قیمت نفت است زیرا این کشور با هر گونه کاهش تولید مخالفت می‌کند در حالی کاهش عرضه 2 میلیون بشکه‌ای نفت به بازارهای جهانی، بر اساس قوانین اقتصادی ابتدایی عرضه و تقاضا، می‌تواند به صورت خودکار به تنظیم قیمت منجر شود.
در ژوئن سال 2013، قیمت نفت 115 دلار در هر بشکه بود و 4 سال قبل نیز در همین سطح نگه داشته شده بود.
در حال حاضر قیمت هر بشکه نفت در بازارهای جهانی حول و حوش 55 دلار است و به نظر می رسد از این بیشتر نیز کاهش پیدا کند.
عربستان سعودی در نشست سالانه اوپک که اواخر ماه نوامبر در وین برگزار شد، قاطعانه بر مواضع خود در برابر دیگر وزیران خارجه کشورهای عضو، پافشاری کرد. این کشور به شدت با درخواست‌ها برای کاهش تولید مخالفت کرد. حتی تهدید کرد نفت بیشتری روانه بازار می‌کند و عرضه را افزایش می‌دهد.
از آنجا که عربستان سعودی (با نه میلیون و 700 هزار بشکه در روز) بزرگ‌ترین تولید کننده اوپک است، کشورهای دیگر به منظور جلوگیری از ضررهای سنگین‌تر تسلیم خواسته‌های آن شدند.
عربستان سعودی توضیح می دهد که این تدبیر را در پاسخ به تولید نفت شیست آمریکا اتخاذ کرده است.
عربستان سعودی شدیدا معتقد است که تولیدکننده‌های آمریکایی با توجه به هزینه‌های بالای استخراج نفت شیست، در دراز مدت نمی توانند قیمت پایین را تحمل کنند.
از سوی دیگر مقامات رسمی آمریکا می گویند تولیدکنندگان داخلی تولید خود را تا نه میلیون بشکه در روز افزایش داده‌اند که تقریبا معادل یک سوم نیازهای آمریکا است و بدین ترتیب آمریکا به خودکفایی در این زمینه نزدیک شده است.
به نظر می رسد تحلیل‌گران ریاض این گونه محاسبه کرده‌اند که هزینه‌های تولید(سنگ نفت) به حدی بالاست که باعث بالا رفتن قیمت می شود اما بسیاری از تأسیسات تولید نفت شیل از جمله میدان بزرگ باکن در داکوتا، در دراز مدت قرار است به بهره‌برداری برسند که این امر هزینه‌های زمین‌ها و زیرساخت‌های ابتدایی را به مرور زمان به طور کامل مستهلک می کند و قیمت تولید ممکن است از 70 تا 80 دلار در هر بشکه به کمتر از 30 دلار کاهش پیدا کند.
تئوری عربستان بر این مبنا استوار است: "اجازه دهیم قیمت‌ها سقوط کند و این کشورهای تولیدکننده با هزینه‌های استخراج و تولید بالا، ورشکست خواهند شد". این تئوری موفق شد ارزش سهام بسیاری از شرکت‌های چند ملیتی را کاهش دهد و بازارهای مبادلات ارزی جهان را به نوسان در بیاورد. بسیاری از سرمایه‌گذاران اینک به دنبال ین، واحد پول ژاپن، هستند که مطمئن تر از بقیه ارزها به نظر می رسد.
کسانی که از سیاست سعودی‌ها نفع می برند، اتباع کشورهای توسعه یافته و واردکنندگان نفت مانند چین، هند، ترکیه و بیشتر کشورهای اروپایی هستند.
تولیدکنندگان اوپک که هزینه‌های تولید آنها بسیار بالاست در حال حاضر بیشترین تأثیر را از کاهش قیمت نفت متحمل شده‌اند، به ویژه ایران، الجزایر، ونزوئلا و لیبی. دیگر کشورهای خلیج فارس از ضرر این کاهش قیمت مصون نیستند. درآمدهای نفتی آنها نیز در نهایت ممکن است به نصف کاهش پیدا کند.
بسیاری از تحلیل‌گران می گویند واقعیتی پنهان و اعتراف نشده وجود دارد و موضعی که عربستان سعودی در پیش گرفته است سیاسی است.
"عبدالصمد العوضی " که کارشناسی شناخته شده در زمینه نفت است از جمله آنهاست.
وی به رأی الیوم گفت اگر هدف کاهش تولید نفت شیل آمریکا و ورشکسته کردن شرکت‌های نفتی خارجی بود، کاهش بهای نفت به 70 دلار در هر بشکه کافی بود و هرگز موضوع سقوط بهای نفت تا 55 دلار در هر بشکه مطرح نبود.
به نظر بدیهی است که عربستان سعودی می خواهد تولید اوپک را حدود 30 میلیون بشکه در روز حفظ کند تا رقبایش را از پا در بیاورد.
این رقبا مشخصا ایران و روسیه هستند به علت مواضعشان در مورد سوریه و تلاش آنها در حمایت از رئیس جمهور "بشار اسد" که از نظر اقتصادی، سیاسی و نظامی از آن حمایت میکنند.
رهبران عربستان با هماهنگی نزدیک با واشنگتن می خواهند این دو کشور را تا آستانه ورشکستگی بکشانند.
میوه‌های سمی طرح عربستان به نظر می رسد به بارنشسته است.
ایران و روسیه به منظور ایجاد توازن در بودجه‌های خود، باید به ترتیب نفت را 131 دلار و 105 دلار بفروشند.
ایران و روسیه چگونه به توطئه عربستان و آمریکا، آنطور که یک مسئول بلندپایه ایرانی در گفتگو با رأی الیوم آن را توصیف کرد، پاسخ خواهند داد؟
عربستان سعودی در سال 1988 نیز از همین حربه بر ضد صدام که از هشت سال جنگ با ایران خارج شده بود، استفاده کرد.
در آن زمان قیمت هر بشکه نفت که به 30 دلار رسیده بود به شش دلار کاهش پیدا کرد.
عربستان سعودی در پاسخ به حمله ارتش صدام به کویت در تابستان 1990، بازار را با میلیون‌ها بشکه نفت اضافی اشباع کرد تا منابع درآمدی عراق را هدف قرار دهد.
بازی عربستان اثرات بازخوردی در زمینه دیپلماتیک دارد و می‌تواند احتمالا بر امنیت خود عربستان نیز تأثیر بگذارد.
این بازی ونزوئلا، نیجریه و الجزایر را به آستانه ورشکستگی کشانده است و ونزوئلا و نیجریه ممکن است دیگر نتوانند بدهی‌های خود را پس دهند.
شهروندان کشورهای حوزه خلیج فارس به ویژه فقیرترین آنها نیز از این وضعیت رنج خواهند برد.
منشور اوپک مقرر می کند که نقش این سازمان ثبات قیمت نفت در بازار جهانی است اما سعودی‌ها به وضوح این سازمان را به سوی ورشکستگی پیش می برند.
عطوان در انتها نوشت، بازیچه قرار دادن سرنوشت اوپک برای استفاده از آن به عنوان حربه‌ای سیاسی فوق العاده خطرناک است و سلاحی است که اثرات غیرقابل پیش‌بینی دارد.
انتهای پیام/