به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، این اندیشکده در تحلیلی به قلم "پییر نوئل" نوشت : میزان وابستگی چین به نفت جهان در یک دهه گذشته به میزان چشمگیری افزایش یافته در حالی که از میزان وابستگی آمریکا کاسته شده است. هر دو روند احتمالا ادامه می یابد. حفظ شدن صادرات منظم نفت منطقه، نگرانی مهم برای چین است با این حال واشنگتن همچنان تامین کننده امنیت در حاشیه خلیج فارس است. آیا چین می تواند جایگزین آمریکا در ایفای این نقش شود؟
پاسخ به این پرسش به سه عمل بستگی دارد: تمایل پکن به ایمن سازی خلیج فارس ، توانایی نظامی چین برای انجام این کار و احتمال اینکه آمریکای وابسته به نفت علاقه خود را به عمل کردن به عنوان یک تضمین کننده امنیت از دست بدهد.
اگر آمریکا پیش از آنکه زیر بنای امنیتی جایگزین و معتبری وجود داشته باشد از خلیج فارس خارج شود ، چین چاره ای نخواهد داشت جز اینکه برای پر کردن این خلاء تلاش کند. در این وضعیت ، پکن سرمایه گذاری خود را برای نشان دادن توانایی های نیروی دریایی و قابلیتهای دیگر افزایش خواهد داد. چین همچنین تعامل خود را با منطقه تقویت می کند. احتمال دارد چین مجبور شود برای تامین امنیت تولید و صادرات نفت در غرب آسیا، به جای چند دهه ، این کار را ظرف چند سال انجام دهد.
تغییری مهم در جغرافیای تجارت جهانی نفت در حال روی دادن است. واردات نفتی آمریکا به سبب تولید فزاینده و مصرف کمتر ، از سال 2007 به طور مستمر رو به کاهش بوده است. به این شکل ، روندی که در طولانی مدت ادامه داشته ، رو به کاهش است. همزمان ، مصرف و واردات نفت آسیا افزایش یافته است. واردات نفت چین تقریبا به اندازه آمریکاست و هر سال بیش از ده درصد رشد دارد و چین شصت درصد از تولید داخلی خود را با استفاده از واردات نفت انجام می دهد. چین بین سال های 2002 تا 2012 ، فقط موجب پنجاه درصد از رشد مصرف نفت در جهان شده است. چین به همراه هند و کشورهای جنوب شرقی آسیا تقریبا هفتاد و پنج درصد افزایش مصرف نفت جهان در این مدت را موجب شده است. این میزان در مورد اتحادیه اروپا و آمریکا ، سی درصد بوده است. کانون تمرکز تجارت نفت جهان ، به سرعت از آمریکا به حوزه آسیا و اقیانوس آرام حرکت می کند. باید دید این تغییر بر راهبردها چه تاثیری خواهد داشت.
انتهای پیام./.