عرب ها ارادت ویژه ای به ابالفضل العباس(ع) دارند؛ و این را می توان در نقش و نگار موکب هایشان و در بیرق هایی که برافراشته اند و تمثال هایی که در طول مسیر "پیاده روی به سمت کربلا" نصب کرده اند به خوبی فهمید.
ولی به راستی عباس (ع) چه امتحانی پس داد که مقام باب الحوائج را به او دادند؟ آیا مقام باب‌الحوائجی به خاطر این به او رسید که دستان او را جدا کردند و یا چشمان او را هدف تیرهای خود قرار دادند. نه؛ علت آن امر دیگری است، امتحانی که او پس داد هیچ یک از شهدای کربلا این امتحان را پس ندادند.
تشنه بود و وارد شریعه فرات شد و موج‌های فرات را دید، مشکش را پر از آب کرد، کفی ازآب فرات را برداشت، همین که آب را نزدیک لب‌ها آورد اینجا بود که «فتذکر عطش اخیه الحسین» یاد تشنگی برادر و برادرزادهایش کرد و این رجز را خواند.
«یا نفسیُ مِنْ بعدِ الحسین هونی وبعده لا کُنتِ أن تکونی
هذا الحسین وارد المنون وتشربین بارد المعین!؟
تاللّه ما هذا فعال دینی»
خطاب به نفس خود گفت تو سیراب باشی و اطفال ابی عبدالله فریاد تشنگی‌شان به آسمان برسد.
بعد قسم یاد کرد که به خدا این رفتار دین نیست که من با لب سیراب از شریعه بیرون بروم، ولی اطفال حجت خدا تشنه باشند.
... و حالا بعد از 1400 سال ادب و مردانگی او زبانزد جهانیان است.
جاده های منتهی به کربلا همه مملو از موکب هایی است که به نام نامی «ابالفضل العباس» برپا شده و آماده سیراب کردن زائران تشنه حسین(ع) است.
مشک ها همگی پر است از آب زلالی که عطش زائران حسین(ع) را برطرف کند.
اگر عباس(ع) در روز عاشورا شرمنده حسین(ع) و طفلان او شد، اگر اجازه ندادند مشک سقا، لب های خشک طفلان حسین(ع) را تر کند. اگر اجازه ندادند قطره ای از آب فرات به لب های خشک علی اصغر(ع) برسد و دل پر غصه رباب را آرام کند... حالا مشک ها و موکب هایی که به نام اباالفضل العباس (ع) باب الحوائج در مسیر زائران حسین(ع) بر پا شده است همگی سر تعظیم در مقابل عاشقان حسین(ع) فرود آورده اند و اجازه تشنگی به هیچ زائری را نمی دهند.
اینجا همگی میزبان مشک های پر از آب عباس (ع) هستیم.
پذیرایی و سیراب کردن زوار حسین(ع) به عهده موکب هایی است که بیرق «یا ابالفضل العباس»، « قمر بنی هاشم» ، «کلنا عباسک یا زینب» و «یا باب الحوائج» را بر افراشته اند.
عباس(ع) اگر در روز عاشورا شرمنده عزیزان حسین(ع) شد ولی حالا بعد از 1400 سال بزم پذیرایی و سیراب کردن میلیون‌ها زائر حسین(ع) را کسانی به عهده گرفتند که مولایشان ابالفضل العباس است و با نام نامی او زوار حسین(ع) را سیراب می کنند.