« مذاکرات برد- برد بی‌معناست آمریکا طلبی
از ایران ندارد!»
کیهان سخنان خطیب جمعه تهران درباره بی معنا بودن مذاکرات برد- برد را مهمترین تیتر خود کرد و نوشت : خطیب این هفته نماز جمعه تهران با بیان اینکه نتیجه برد – برد در مذاکرات هسته‌ای بی‌معناست گفت: آیا عقب‌نشینی و قبول ذلت ما در مقابل پول ارزش دارد؟
«تحرک
تندروهای کنگره حول موضوع هسته ای ایران»
روزنامه دولتی ایران اما می نویسد : تمدید هفت ماهه مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5 فرصت دوباره‌ای برای تندروهای امریکا و اسرائیل فراهم کرده است تا دوباره تحرکات خود را برای مانع تراشی در مسیر رو به پیشرفت گفت‌و‌گوهای هسته‌ای از سرگیرند. با پیروزی جمهوریخواهان در انتخابات میاندوره‌ای کنگره امریکا، این دیدگاه شکل گرفته است که احتمالاً کنگره جدید که از سوم ژانویه آغاز به کار خواهد کرد با اتخاذ مواضعی تندتر، برای جلوگیری از به دست آمدن توافق نهایی میان ایران و 1+5 تلاش های خود را دوچندان خواهد کرد. این در حالی است که تندروهای کنگره مدعی‌اند مذاکرات به نقطه‌ای رسیده است که ایران همه آنچه را که می‌خواسته به دست آورده و متقابلاً امتیاز قابل توجهی ارائه نداده است. به همین منظور تعدادی از جمهوریخواهان امریکا که بعد از پیروزی در انتخابات میان کنگره‌ای اخیر این کشور، برتری قابل توجهی به دست آورده‌اند دست به کار شده‌اند تا تحریم‌های تازه‌ای علیه ایران تصویب کنند.
اقدامی که در صورت وقوع به توقف مذاکرات از سوی ایران منجر خواهد شد. «رابرت منندز» رئیس کمیته روابط خارجی سنای امریکا از جمله نمایندگانی که همواره اقدامات ضد ایرانی در کنگره را هدایت کرده است در اظهاراتی تازه با نادرست خواندن مسیر مذاکرات هسته‌ای گفته است: «مسأله این است که بعد از این همه سال مذاکره، تنها دلیل پیشرفت مذاکرات، این است که ایالات متحده و اروپا آرام آرام به موضعی رسیده‌اند که هدف ایرانی‌ها در مذاکرات به دست آید.» به گزارش وال‌استریت ژورنال، منندز همچنین گفت در ابتدای مذاکرات، هدف برچیدن رآکتورهای ایران بود، اما اکنون این هدف تغییر کرده است. وی افزود: «به ما گفته شد که هیچ حقی برای غنی‌سازی وجود ندارد و حالا کار به جایی رسیده که مسأله این است که چقدر غنی‌سازی می‌تواند صورت گیرد.» وی با اشاره به اینکه ایران تهدید به حمله نظامی و تشدید تحریم‌ها را جدی تلقی نمی‌کند، گفت تلاش می‌کند تا تحریم‌های تازه‌ای را به عنوان متمم لایحه مجوز دفاعی پیش از پایان دوره جاری کنگره (21 آذر) تصویب کند. با این حال وی گفت مطمئن نیست که روند بررسی لایحه، اجازه افزودن متمم را بدهد.
صاحبنظران سیاسی با اشاره به تحرکات جدید قانونگذاران امریکایی می‌گویند که اعضای کنگره تلاش می کنند تا به طرق مختلف از جمله تصویب تحریم‌های تازه علیه ایران، محدود کردن اختیارات اوباما برای برداشتن تحریم‌ها علیه ایران و همچنین تهیه دستورالعمل‌های جدیدی به منظور موافقت نکردن با توافق احتمالی با ایران، درصددند مذاکرات را از مسیر رو به پیشرفت خود بازدارند.
«تمديد مذاكرات دام نيست»
روزنامه اصلاح طلب اعتماد نوشته است : «دور از ذهن است كه ما و امريكا به شرايط تقابل تمام عيار با يكديگر بازگرديم. ضمنا اگر به آن دوره نيز بازگرديم آقاي دكتر روحاني مرد آن ميدان هم هستند و اگر به شرايط تقابل برسد، امريكايي ها ضرر خواهند كرد» شايد اين جمله، شاه بيت گفته هاي سيروس ناصري، عضو اسبق تيم مذاكره كننده ايران در گفت وگو با «اعتماد» باشد. سفير سابق ايران در دفتر اروپايي سازمان ملل متحد در ژنو، سفير سابق ايران در سوييس و نماينده سابق ايران در آژانس بين المللي انرژي اتمي در وين تنها بخشي از سمت ها و مسووليت هاي سيروس ناصري است. اين ديپلمات ارشد سابق كه از ابتداي پرونده هسته يي ايران مسووليت داشته است در گفت وگوي پيش رو به تشريح برهه هاي حساس و روندهاي برنامه هسته يي در طول اين سال ها مي پردازد. ناصري در خصوص اينكه چرا ايران نتوانست در مذاكراتي كه حدود ١٠ سال پيش با سه كشور اروپايي انجام مي داد، به نتيجه برسد، مي گويد: اين سه كشور نه اختيار و نه اقتدار كافي براي رسيدن به توافق جامع را نداشتند و مجموع، طرف اصلي دعوا در آن مذاكرات نبود. وي همچنين به ضرورت اجماع ملي در شرايط فعلي كشور در خصوص پرونده هسته يي تاكيد مي كند. ناصري درباره دور جديد مذكرات هسته يي ايران با ١+٥ نيز مي گويد كه تيم بسيار متبحر، قوي و توانا كه مسووليتش با محمدجواد ظريف است، توانسته مسيري را شروع كند كه امروز به تدريج آثار مثبتش معلوم مي شود و تلاش هاي شان مي تواند منجر به توافق ارزشمند و عزتمندانه يي براي كشور شود. او درباره انتقاداتي كه به مذاكرات و توافق مي شود بيان مي كند كه توافق ژنو بسيار ماهرانه از سوي تيم مذاكره كننده ما نسخه اش پيچيده شد و هم روحاني و هم ظريف مرد اين هستند و سينه شان پهن است.
این روزنامه جملات كليدي گفت و گو با سیروس ناصری را به صورت زیر خلاصه کرده است:
دوره اول در پرونده هسته‌يي را دوران موفقي مي دانم چون بدون كمترين تبعات منفي براي كشور و حتي : گرفتن سلسله امتيازات، برنامه هسته يي به نقطه كامل و پاياني رسيد.
از ويژگي هاي مذاكراتي در دوران دكتر جليلي، يكي اين بود كه امريكايي ها به تدريج نقش بارزتري را در مذاكرات پيدا كردند و گاهي طرف مستقيم هيات ايراني بودند.
در يك مقطعي چون امريكا، پايش در عراق خيلي گير كرد، قرايني وجود داشت كه مي خواست با ايران صحبتي مستقيم و پنهاني كند تا به راه حلي برسد ولي امكان صحبت مستقيم در آن مقطع فراهم نبود.
موضوع هسته يي به خصوص امروز كه در حال رفتن به سمت توافق است نيازمند اجماع ملي است.
آنچه من از مذاكرات وين برداشت مي كنم اين است كه طرف مقابل يعني امريكايي ها متوجه شدند كه بايد براي رسيدن به توافق تعديل در مواضع داشته باشند و فكر مي كنم حركت هايي در اين مسير انجام دادند كه امكان رسيدن به توافق فراهم شد ولي از آنجايي كه اين مساله در وقت هاي اضافي رخ داد امكان منعقد كردن يك توافق در آن فرصت كوتاه فراهم نشد.
من ترجيح مي دادم كه صرفا با طرف اصلي دعوا يعني امريكا مذاكره كنيم. حضور بقيه بيشتر مزاحم مذاكرات است تا اينكه فايده يي براي مذاكرات داشته باشند.