این مفهوم از چنان جایگاهی برخوردار است که خداوند در قرآن دلیل ارسال رسل و نزول کتب را اقامه قسط و عدل معرفی می‌کند و می‌فرماید: «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَینَاتِ وَ أَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَ الْمِیزَانَ لِیقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» (حدید، 25)
امیرالمومنین علی(ع) می‌فرمایند: «عدالت، ترازوى خداى سبحان است كه آن را در ميان خلق خود نهاده و براى بر پا داشتن حق، نصب كرده است. پس، برخلاف ترازوى او عمل مكن و با قدرتش مخالفت مورز.»
حضرت فاطمه زهرا(س) نیز درباره عدالت می‌فرمایند: «خداوند عدالت را براى آرامش دل‌ها واجب فرمود.»
برای عدالت و رعایت این مفهوم ارزشی بالا در نظر گرفته شده و پیامبر اکرم(ص) درباره آن می‌فرمایند: «يك ساعت عدالت، بهتر از شصت سال عبادت است كه شبش به عبادت و روزش به روزه دارى بگذرد و يك ساعت بى عدالتى در (داورى) نزد خدا سخت تر و سنگين تر از شصت سال گناه است.»
امیرالمومنین (ع) در پاسخ به اين پرسش كه عدالت برتر است يا بخشندگی؟ فرمودند: «عدالت هر چيزى را در جاى خودش مى‌گذارد و بخشندگى امور را از جهتشان خارج مى‌سازد؛ عدالت، سياستى فراگير است اما بخشندگى، حالتى اختصاصى است(شامل فرد يا افرادى محدود مى‌شود) پس، عدالت برتر است.»
همان حضرت (ع) فرموده‌اند: «فضايل چهار گونه‌اند: اول، حكمت است و جانمايه آن در انديشيدن باشد. و دوم، عفت است و جانمايه آن در شهوت و خواهش نفسانى باشد و سوم، زورمندى (شجاعت) است و جانمايه آن در [نيروى] غضب باشد و چهارم، عدالت است و جانمايه آن در اعتدال قواى نفسانى باشد.»
ایشان همچنین در تصریح زیرمجموعه‌های عدالت می‌فرمایند:«عدالت چهار شعبه دارد: فهم پيچيدگى، دانش بسيار و حكمت روشنى بخش(نيكو) و بوستان بردبارى پس هر كه بفهمد، همه علوم را تبيين كند؛ و هر كه بداند، آبشخورهاى حكمت را بشناسد و هر كه بردبار باشد، در كار خود كوتاهى نكند و در ميان مردم با خوشنامى به سر بَرَد.»
امام كاظم (ع) در تفسیر آیه «یُحىِ الارضَ بَعدَ مَوتِها» فرمودند: «زمین با استقرار عدالت و اجراى حدود الهى زنده می‌شود.»
منابع:
الکافی
میزان الحکمه
انتهای پیام/