به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، نخستین جلسه از سلسله نشست‌‌های معرفی و نقد کتب جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی با محوریت کتاب "من زندهام" با حضور فعالان عرصه ادبیات پایداری و انقلاب اسلامی در محل خانه انقلاب و ولایت برگزار شد.
کتاب من زندهام خاطرات معصومه آباد دختر 17 ساله‌ای بوده که در مسیر آبادان در روز 23 مهرماه سال 1359 به عنوان ژنرال زنان ایرانی اسیر می‌شود؛ او حالا دست به قلم شده تا خاطرات آن روز‌ها را دوباره زنده کند، زنده برای جوانان و نوجوانانی که دم از انتقال نسل به دوره‌ای جدید می‌زنند و دنبال زندگی جدید هستند، آباد قصد دارد خاطراتش را برای آن‌هایی که حالا به تعبیر او عافیت طلب شده‌اند زنده کند تا بفهمد آسودگی فعلی که دارد نتیجه استقامت چه کسانی است، او امیدوار است با زنده کردن خاطرات آن روز‌ها دوباره فرزندان این آب و خاک را به عرصه مقاومت بکشاند تا آن‌ها هم همانند اجدادشان از این سرزمین 2500 ساله دفاع کنند.
آباد، اکنون در شورای شهر تهران فعال بوده و حالا برای جلسه معرفی و بررسی کتاب خاطراتش در دوران اسیری به خانه انقلاب اصفهان آمده تا میهمان نخستین جلسه معرفی و نقد کتب جبهه انقلاب اصفهان باشد؛ چهره شاد و سرزنده او به هنگام حضور در جلسه نشان از این است که سختی روزگار نتوانسته او را پیر کند، نتوانسته خاطراتش را از بین ببرد، شاید او هنوز همان دختر 17 ساله است.
در ابتدای این جلسه، بهزاد دانشگر، نویسنده حوزه انقلاب و دفاع مقدس و موسس مجموعه قلمستان اصفهان به عنوان منتقد این جلسه با بیان اینکه قصد بررسی کتاب از نگاه تخصصی را ندارد، اظهار کرد: شیوه نگارش این کتاب به گونه‌ای انجام شده که باعث به وجود آمدن تفاوتی بین این کتاب و کتاب‌های دیگر این عرصه شده به طوری که روح موجود در این اثر اشتیاق خوانندگان به این مجموعه افزایش می‌دهد.
وی بیان کرد: این کتاب توانسته روحیه و شرایط یک نسل انقلاب را همانگونه که هست، به خوانندگان انتقال دهد؛ نکته قابل توجهی که در این روش انتقال به چشم می‌خورد، این بوده که از سبک نوشتاری این کتاب خواننده را خسته نمی‌کند چرا که این اثر لحظه‌های خوب را همانگونه که بوده با شوق و شور خوبی مطرح کرده و از تلخی‌ها و ناکامی‌ها به کنایه گذشته است.
موسس مجموعه قلمستان اصفهان تصریح کرد: در آثار دیگر عرصه دفاع مقدس نوع بیان تلخی‌ها و ناکامی‌ها به شیوه‌ای بیان شده که شرایط را تلخ و دشوار نشان می‌دهد اما این کتاب به خوبی از آن اذیت و آزار‌ها در حد کنایه گذشته است؛ البته نباید فراموش شود که بیان تلخی‌ها و ناکامی‌ها باید صورت گیرد چرا که با بیان آن می‌توانیم عظمت، مقاومت و ایستادگی برابر دشمن را در 8 سال دفاع مقدس نشان دهیم اما این کتاب به گونه‌ای این تلخی‌ها را مطرح کرده که خواننده را آزار نمی‌دهد.
وی افزود: این کتاب دفتر زندگی، قهرمانی را روایت می‌کند که ویژگی خاصی ندارد، این دفتر همراه شده با باور‌ها و آرمان‌های بسیار که نشان از اعتقاد محکم افراد در آن زمان است؛ "من زندهام" فقط به صورت یک گزارش به بیان اتفاقات رخ داده اشاره نمی‌کند، بلکه همه چیز را با یک روح زنده به تصویر می‌کشد.
دانشگر خاطرنشان کرد: نکته ویژه‌ای که در این کتاب فارغ از شیوه نگارش آن، انتقال روحیه سرزندگی افراد در زندان‌های عراق است که به خوبی توسط نویسنده پردازش شده است به گونه‌ای که هر صفحه آن امید را در ذهن خواننده زنده می‌کند.
وی گفت: اگر چه نویسنده در بخش‌هایی از کتاب به لحظه‌های سیاه اسارت اشاره می‌کند اما این کتاب ناامیدکننده نیست، " من زندهام" منتقل کننده روحیه تعهد، آرمان‌گرایی و وظیفه‌شناسی بوده که در آن زمان میان مردم به خوبی دیده می‌شد و این کتاب توانسته به خوبی این روحیه را به مردم منتقل کند.
س از صحبت‌های دانشگر نوبت به معصومه آباد رسید تا از دلایل نوشتن این کتاب بگوید، از خاطرات روزگاری که او تنها 17 سال داشته و با این سن کم به اندازه یک فرمانده فعالیت می‌کرده است.
معصومه آباد با تأکید بر اهمیت بیان خاطرات زمان جنگ، اظهار کرد: گاهی اوقات باید سری به دوره‌های گذشته زد تا خاطرات کم‌رنگ نشوند و از بین نروند؛ ما باید با امانت‌داری فرهنگ مقاومت و ایثار را که میراث جاودانه ما محسوب می‌شود به نسل‌های بعدی انتقال دهیم.
وی بیان کرد: انقلاب اسلامی و 8 سال دفاع مقدس به عنوان سندی نشان‌گر این است که اگر این حوادث رخ نمی‌داد، در حال حاضر ما آرامش فعلی را نداشتیم؛ ما باید با تکیه بر اینکه جنگ چگونه به اتمام رسید به دنبال کشف رموز انقلاب اسلامی باشیم.
نویسنده کتاب من زندهام تصریح کرد: به هنگامی که من اسیر شدم، فرمانده عراقی به خاطر اینکه من نامه‌ای از طرف فرماندار آبادان برای انتقال شیرخوارگان به بهزیستی شیراز داشتم، پشت بیسم اعلام کرد که ما ژنرال زنان ایرانی را گرفتیم؛ من در همان جا متوجه شدم که زن ایرانی چه منزلت و عزتی دارد و دشمنان به خاطر این بزرگی از زنان ایرانی هم می‌ترسند، آن‌ها حتی بیشتر از مرد ایرانی از زن ایرانی می‌ترسیدند و آن‌ها را خطرناک‌تر از مردان می‌د‌انستند.
وی افزود: جنگ ما نبرد اعتقادی بود و از همین‌رو صدام نتوانست برابر ما ایستادگی کند؛ عنصر مهمی که سبب شکست عراق در جنگ تحمیلی شد، وحدت میان ایرانیان بود که دشمن فکر آن را هم نمی‌کرد.
/ انتهای پیام