به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران؛ روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در تحلیلی به قلم "دیوید سانگر" نوشت : همه چیز در مورد مذاکرات هسته ای با ایران که در حال حاضر به لحظه ای حیاتی نزدیک می‌شود پیچیده است. در اینجا به پرسش هایی در مورد رویدادهای پیش از تلاش های دیپلماتیک و نیز پرسش هایی در این خصوص پاسخ داده می شود که توافق جامع احتمالا به چه شکل خواهد بود.
برخی مدعی‌اند خرابکاری در برنامه ایران نیز در آوردن ایران پای میز مذاکره نقش ایفا کرده است . مهندسان در تهران ترور شده اند اقدامات گسترده ای که به اسرائیل نسبت داده می شود. ایالات متحده، با مشارکت اسرائیل، نیز تلاش خرابکاری سایبری را اجرا کرده است. این خرابکاری توسط دولت بوش آغاز شد و در دوره اوباما شتاب گرفت.
در این گزارش آمده است: بسیاری از کشورها برنامه هسته ای دارند ولی چرا ما در مورد ایران نگرانیم که باید گفت پنج کشور اعلام کرده اند سلاح های هسته ای در اختیار دارند: آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه و چین. پاکستان، هند و کره شمالی همه بمب های هسته ای را آزمایش کردند. اسرائیل نیز هر چند اعلام نمی کند ، به طور گسترده ای مشخص شده است زرادخانه ای با بیش از 100 سلاح هسته ای در اختیار دارد. دهها کشور فاقد سلاح هسته ای با دانش پیشرفته هسته ای مانند ژاپن، با ذخائر هسته ای بزرگ و تخصص علمی زیاد وجود دارند که اگر بخواهند می توانند سلاح بسازند.اما دلیل نگرانی در مورد ایران چیست؟ اسرائیل به اظهارات مکرر مقامات ایران اشاره می کند که اسرائیل نباید وجود داشته باشد . عربستان سعودی نگران یک کشور قدرتمند شیعه است. بسیاری دیگر از کشورهای عربی خلیج فارس نیز همین کار را انجام خواهند داد. در اینجا موضوع اعتماد مطرح است.
در مورد پیامدهای احتمالی مذاکرات باید گفت یک احتمال این است که توافقی بدست نیاید و مذاکرات که بیش از یکسال است ادامه دارد به طور کامل شکست بخورد. اما این وضع به نفع هیچ کسی نیست. محتمل ترین نتیجه یا توافق نهایی به صورت نوعی توافق بینابینی اصولی است که جزئیات آن بعدا تدوین می شود یا تمدید مذاکرات.
اوباما می خواهد تحریم ها را به تدریج به حالت تعلیق در آورد. این به معنای آن است که کنگره احتمالا سال ها در این خصوص رای گیری نخواهد کرد. این وضع بسیاری از جمهوریخواهان و حتی برخی دموکرات ها را که می گویند خواستار رای گیری هستند خشمگین می‌کند.
در نهایت، این مذاکرات فقط مربوط به توانایی هسته ای نیست بلکه غرور ملی و اعتماد متقابل را نیز شامل می شود. ایران می خواهد به عنوان قدرت بزرگ منطقه‌ای با آن رفتار شود.
انتهای پیام./