به گزارش
خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران،
ورزش اسکیت برد یکی از رشته‌های اسکیت آینلاین است که ورزشی مفرح و
پرهیجان به حساب می‌آید و علاقه مندان خاص خود را می‌طلبد که پیشتر در بین
جوانان و نوجوانان دیده می‌شود.
شکل اولیه ورزش مفرح اسکیت برد برای
اولین بار در سال 1950 هنگامی که موج سواران کالیفرنیایی رویای انجام
حرکات موج‌سواری بر روی آسفالت خیابان‌ها را در ذهن خود می‌پروراندند به
کار برده شد.
در دهه شصت کارخانه‌هایی مخصوص ساخت اسکیت برد تأسیس
شدند که به تولید انبوه این نوع وسیله پرداختند و گفتنی است طی سه سال بیش
از 40 میلیون اسکیت برد به فروش رسید اما در سال 1965 مقامات ورزشی ایالات
متحده رسماً اعلام کردند که این ورزش خطرناک است و فروشگاه‌ها نباید این
وسیله را به مردم عرضه کنند زیرا که اصلی‌ترین قربانیان تصادف، اسکیت
سواران بودند.
دهه 70 مصادف شد با اولین نسل اسکیت سواران حرفه ای
که در سال 1973 با استفاده از چرخ‌های بلبرینگ دار در اسکیت برد انقلابی را
در کیفیت اسکیت‌ها ایجاد کرد که به سوارکاران امکان مانور بهتر و داشتن
سرعت بیشتر را داد.
این پیشرفته ها باعث شد تا مسئولان به فکر ساختن
پیست‌های مخصوص این رشته در گوشه و کنار شهر شوند و این موضوع آغازی بود
برای حرفه‌ای شدن اسکیت برد بازان پایان دهه 70 که همراه بود با پیشرفت‌های
بسیار در انجام حرکات نمایشی مارپیچی که تصادفات و جراحاتی را برای
ورزشکاران به همراه داشت که در نهایت به سقوط محبوبیت این ورزش انجامید.
اسکیت
برد در دهه 80 قهرمانان خاص خود را داشت و با ساخت پیست‌هایی در زمین‌های
متروک شهری به برگزاری مسابقات پرداختند از قهرمانان این دوره می‌توان به
تونی هاواک و استیو کابالرو اشاره کرد.
در اواخر دهه 80 توجه اسکیت برد بازان به خیابان‌های شهر معطوف شد و قهرمانانی چون مارک گونزالس و مایک وللی مطرح شدند.
1987
( سال 1366 ه.ش) نقطه اوج پیشرفت اسکیت برد در این سالها بود هنگامی که
اسکیت برد سواران از فرهنگ معاصر خود که موسیقی پانک بود تأثیر گرفتند و
ستاره‌ها علاقمند به پوشیدن شلوار‌های بگی و شلوار‌های گشاد و باد کرده
شدند.
علاقه مندان و نوجوانان به این ورزش پر از هیجان باعث شد تا
شرکت‌های جدید تخته‌هایی با کیفیت و طرح‌های مورد علاقه جوانان چون تخته‌ی
استیو روکو که بسیار مورد علاقه آنها نیز بود را نام برد.
دهه 80 زمانی بود که حدود 80 درصد تکنیکهای خیابانی و 60 درصد تکنیکهای پیست ابداع شد و مورد استفاده ورزشکاران قرار گرفت.
استیوکابالرو
که یکی از قهرمانان دهه 80 بود در سال 1995 ( 1374هجری شمسی) در پیست‌های
محلی اسکیت برد سواری مطرح شد هنگامی که در آمریکا اولین دوره از مسابقات
بزرگ ورزش‌های اکستریم برگزار شد اسکیت برد سواری که به دلیل خطرناک بودن
سالها به عنوان ورزشی سرکش و یاغی مطرح بود فرصتی پیدا کرد تا در این
رقابت‌ها خودی نشان دهد و مسیر اصلیش را پیدا کند.
رقابت‌های جدی و
زیبای اسکیت سواران در این مسابقات باعث تغییر دیدگاه جامعه به این ورزش شد
طوری که در دور بعدی این مسابقات در سال 1996 این رشته میلیون‌ها نفر
بازدید کننده را به سمت محل برگزاری مسابقات کشاند و پس از گذشت یک سال
مسابقات زمستانی شامل اسکیت برد سواری و اسنوبرد سواری برقرار شد.
دهه
90 ساخت پارکهای اسکیت سواری علاوه بر امکان برگزاری رقابت‌های محلی امکان
فراگیری و آموزش تکنیکها را به دوستداران این ورزش داد.
اما اتفاق جالب
در این زمان پخش اخبار رادیویی و تصویر‌برداری تلویزیونی این ورزش ملی این
سالها بود که باعث شد تا اسکیت برد سواری از یک ورزش زیر زمینی به یک ورزش
رسمی تبدیل شود، همین موضوع باعث شد شرکت‌های تبلیغاتی رو به این رشته
بیاورند و با حمایت‌های خود موجب ترقی اسکیت برد سواران شوند.
از
سنت‌های خوبی که در دهه 90 بر جای گذاشته شد استفاده از تجهیزات و لباس‌های
مخصوص بود چرا که تا قبل از آن اسکیت سواران با توجه به مد روز لباس خود
را انتخاب می‌کردند.
همچنین دو سازمانی که در این سالها به وجود آمد
یکی سازمان جهانی شرکت‌های تولید کننده تجهیزات اسکیت برد و دیگری سازمان
مسابقات جهانی اسکیت برد سواری که مسئولیت برگزاری مسابقات بین المللی این
ورزش را عهده دار می‌باشد فعالیت این سازمان باعث شده است که امروز اسکیت
برد به عنوان یک ورزش قابل احترام مورد توجه تمام جوانان باشد.
ورزش
اسکیت برد در ایران نیز پیشرفت‌هایی را نیز داشته است چنان که در مسابقات
آسیایی شرکت کرده است. ایران مقام چهارم را از آن خود
کرد و امسال نیز ایران در مسابقات ساحلی پوکت تایلند نیز شرکت خواهد کرد.
انتهای پیام/