مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛
سوره 25. فرقان آیه 3
وَاتَّخَذُواْ مِن دُونِهِ ءَالِهَةً لَّایخْلُقُونَ شَیئاً وَهُمْ یخْلَقُونَ وَلَا یمْلِکونَ لِأَنفُسِهِمْ ضَرّاً وَلَا نَفْعاً وَلَا یمْلِکونَ مَوْتاً وَلَا حَیوةً وَ لَانُشُوراً
(مشرکان) به جای او خدایانی گرفتند که هیچ چیز نمی‌آفرینند، ولی خود آفریده شده‌اند. (این معبودهای دروغین حتّی) مالک هیچ‌گونه ضرر و نفعی برای خود نیستند و (برای دیگران) اختیار مرگ و حیات و قیامت را ندارند.
* خداگرایی، فطری است و اگر کسی خدای یکتا را رها کند، سراغ خدایان دروغین می‌رود. «واتّخذوا من دونه الهة»
* با مشرکین نیز مستدل سخن بگویید. «لایخلقون ... لایملکون» حیوان، نفعی را به خود می‌رساند و شرّی را از خود دور می‌کند، امّا بت‌ها بر هیچ یک از این دو قدرت ندارند و از حیوان هم کمترند.
* دلیل بندگی انسان، قدرت خداوند بر حلّ مشکلات و بازشدن گره‌های اوست و بت‌ها فاقد این آثارند. «لایملکون»
* کسی که از خود ضرری را دفع نکند و برای خود نفعی را جلب نکند، برای دیگران حتماً کاری نخواهد کرد. «لانفسهم»
* دفع ضرر، بر جلب منفعت مقدّم است. («لایَملکون لانفسهم ضَرّاً» که دفع ضرر است بر «و لا نَفعا» که جلب منفعت است، مقدّم شده است.)
* کار انسان، یا باید با هدف دنیوی همراه باشد، یا با هدف اُخروی و بت‌ها در هیچ یک کارایی ندارند. «و لا حیاة و لا نشورا»
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید