به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از "پایگاه اطلاع رسانی عراق"؛ مشکل اصلی، در داعش به عنوان یک گروه ترورریستی و طرحی بین المللی که برای اهدافی معین ایجاد شده، نیست؛ عناصر این گروه تروریستی، افرادی گمراه هستند که برخی از جریانات از فقر و نیازهای آنان سوءاستفاده کرده اند، آنان را شستشوی مغزی داده اند، اختلافات افراطی و قومی-قبیله ای آنان را تحریک کرده اند و به بدترین شکل، کینه توزی آنان را برانگیخته اند؛ بلکه مشکل اساسی در این است که این افکار در حال توسعه است.
گروه تروریستی داعش، مزدورانی هستند که برخی جریانات آنان را گرد هم آورده اند و با بهانه ی مختلف، به عنوان جایگزینی برای سازمان تروریستی القاعده که روبه افول گذاشته بود، آن را سرمایه گذاری کرده اند.
البته توقف این حمایت و بسته شدن پادگان های آموزشی ممکن است، همانطور که اکنون، این گروه تروریستی در مقابل دلاوری های ارتش و نیروهای مردمی و عشائر از هم فرو پاشیده است؛ ولی چگونه فرهنگی را بوجود آوریم تا کودکی که با عقاید افراطی و انتحاری، در حال رشد است را بازگردانیم؟ چگونه مردمانی را که به این درک درست نرسیده اند که داعش هیچ ارتباطی با اسلام ندارد و عقاید فاسدی دارد که چهره ی اسلام را تشویه کرده و به دنبال القای اندیشه اسلام هراسی است، قانع سازیم؟
ما در واقع، با گسترش فرهنگ داعشی روبه رو هستیم؛ فرهنگی که از عقول کودکان مناطق تحت سیطره ی خود بهره کشی می کند و افکار و اعمال تروریستی، اعم از حمل سلاح، شیوه ای تکفیری و نحوه سخن گفتن را به آنها آموزش می‌دهد.
داعش به عنوان یک گروه نظامی و یا عقیدتی، دیر یا زود از هم فرو خواهد پاشید و نابود خواهد شد؛ ولی آنانکه عقل خود را از دست داده و کار به جایی رسیده است که دست به اقدامات انتحاری می زنند، چگونه می توان عقل های زایل شده ی آنان را بازگرداند؟ چه کسی مسئول این حجم بالای از کینه توزی در سینه های آنهاست، خواهد بود؟ چه کسی اساسا تخم این کینه توزی ها را در جان آنان کاشته است؟
مشخصا، مسئولیت تمام این اتفاقات، متوجه جامعه بین الملل خواهد بود؛ نه به خاطر آنکه چشم خود را بر کشورها و جریاناتی که گروه های تروریستی را به وجود آوردند، سرمایه گذاری کردند و پادگان های آموزشی برای آنان تاسیس کردند، بست؛ بلکه به خاطر چشم پوشی بر کسانی است که این فرهنگ افراطی‌گری و تکفیری را تاسیس و سرمایه گذاری کردند.
آیا در شرایط کنونی، به قطعنامه‌های بین المللی و پروتکل های غیر الزام آور نیاز داریم یا نیازمند انقلاب‌هایی هستیم که این موسسات و بانیان اندیشه تکفیری را ریشه کن سازد؟!!!
انتهای پیام./