به گزارش خیمه گاه باشگاه خبرنگاران؛تنها جایی که رحمت خداوند در آن نیست جهنم است، آنجا هیچ نشانه‌ای برای رحمت وجود ندارد و خانه عذاب است.
افراد در قیامت دو دسته انددر
افراد در قیامت دو قسم‌اند برخی بار گناه را حمل می‌کنند و برخی اصلا هیچ
باری ندارند. آنها که هیچ باری ندارند معصومین (علیهم السلام) هستند،
کسانی که در دنیا مرتکب هیچ گناهی نشدند و اصلا از گناه دور بودند.(تفسیر
آیات 18 تا 22 سوره فاطر)
گناهکاران در قیامت گناهان خود را حمل میکنندآیه
18 سوره فاطر «وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى و هیچ کس بار گناه
دیگرى را بر دوش نمى گیرد» اشاره به این دارد که نفس یا وازر است (بار گناه
دارد) یا وازر نیست (بار گناهی ندارد) و اگر وازر باشد بارش را باید خودش
حمل کند و کسی به سراغ او نمی‌آید تا بارش را حمل کند. این به این معنا
نیست که در قیامت رحمی وجود ندارند. خداوند رحیم است و یکی از نشانه‌های
رحمت او شفاعت انبیاست.
تنها جایی که رحمت در آن نیست جهنم است و
آنجا هیچ نشانه‌ای برای رحمت وجود ندارد و آنجا خانه عذاب است. بنابراین در
قیامت رحمت است ولی شخصی که بار گناهانش آنقدر زیاد است که زیر بارش خم
شده است هر چقدر فریاد بزند کسی به سراغش نمی. در حقیقت این فرد لیاقت کمک
ندارد.
چون این فرد لیاقت کمک کردن را ندارد همانطور که در ادامه
آیه آمده است: «وَإِن تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَى حِمْلِهَا لَا یُحْمَلْ
مِنْهُ شَیْءٌ وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَى؛ پس اگر گرانبارى که بار گناهش بر
او سنگینى مى‌کند، دیگرى را به سوى بار خویش فراخوانَد تا بار گناهان او را
برگیرد پاسخى نمى‌شنود و چیزى از آن برداشته نمى‌شود، هرچند خویشاوندش را
فراخوانده باشد» حتی اگر از نزدیکان و خویشاوندان خود طلب کمک کند کسی به
او پاسخ نخواهد داد و باید بار گناهانش را خودش حمل کند.
هر کس پاک شود
به نفع خودش است چرا که خداوند اگر بخواهد و اراده کند بر اساس آیه 16 همین
سوره «إِن یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ» اگر بخواهد،
همه را هلاک می‌سازد و از میان می‌برد، زیرا به آنها نیازی ندارد، و آن گاه
آفریدگانی جدید می‌آورد
برخی افراد در قیامت بار گناه گمراه کردن دیگران را حمل می‌کنند
آنهایی
که باید در روز قیامت بار خود را حمل کنند دو نوع هستند: برخی فقط یک بار
که همان بار خودشان باشد را حمل می‌کنند و برخی نیز باید بار دومی را نیز
حمل کنند. نکته اینجاست که این بار دوم بار دیگری نیست و بر اساس این آیه
این طور نیست که قرار باشد کسی بار گناه دیگر را حمل کند. این بار دومی که
برخی در قیامت باید حمل کند بار گناهی است که دیگران را به واسطه آن گمراه
کرده‌اند. یعنی یک بار، بار خود گناه است و بار دیگر بار گناه گمراه کردن
دیگران است.
انذار
تبشیر و انذار خداوند در قلوب شنوا و بینا اثر داردخداوند
در ادامه آیه می‌فرماید: «إِنَّمَا تُنذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُم
بِالغَیْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ؛ تو فقط کسانى را هشدار مى‌دهى و هشدار
تو برایشان مفید است که در پى آن از خدا مى‌هراسند و از عذاب و کیفر او که
از دیدشان نهان است مى‌ترسند و نماز را به پا مى‌دارند». این سخنان قلب
آماده می‌خواهد این تبشیر و انذار در قلب آماده و شنوا و بینا اثر می‌کند.
نماز؛ الگوی ایمانی برای پذیرش همه اعمالپایینترین
سطح سواد حس تجربه است و وقتی کمی بالاتر می‌رود حس تجربه و ماوراء در
مرحله بعدی است. این انذار و تبشیر به حال کسانی که پایین‌ترین سطح علم که
همان حس و تجربه باشد را در پیش گرفته‌اند هیچ سودی ندارد. این سخنان برای
کسانی سودمند خواهد بود که از سطح علمی تجربه گذر کرده‌اند و به ماوراء
اعتقاد دارد. کسانی به این حرف‌ها گوش می‌کنند که ایمان به غیب داشته باشند
و عمل صالح انجام دهند نماز را به پا دارند. در اینجا نماز به عنوان
الگویی ایمانی و نمونه‌ای از اعمال صالح بیان شده است و بر اساس فرموده
پیامبر اکرم (صلی الله و علیه وآله) نماز ستون دین است اگر پذیرفته شود همه
اعمال پذیرفته می‌شود و اگر پذیرفته نشود هیچ عملی پذیرفته نمی‌شود.
در
افراد در قیامت دو قسم‌اند برخی بار گناه را حمل می‌کنند و برخی اصلا هیچ
باری ندارند. آنها که هیچ باری ندارند معصومین (علیهم السلام) هستند،
کسانی که در دنیا مرتکب هیچ گناهی نشدند و اصلا از گناه دور بودند
فراز
پایانی این آیه «وَمَن تَزَکَّى فَإِنَّمَا یَتَزَکَّى لِنَفْسِهِ وَإِلَى
اللَّهِ الْمَصِیرُ؛ اینان پاک و پاکیزه اند، و هر که پاک شود جز این نیست
که به سود خود پاک مى‌شود و نفع آن به خدا نمى‌رسد، چرا که بازگشت همگان
به سوى خداست» اشاره به فقر انسان و غنی بودن خداوند و عدم نیاز خداوند به
انسان و رفتارهای او دارد. هر کس پاک شود به نفع خودش است چرا که خداوند
اگر بخواهد و اراده کند بر اساس آیه 16 همین سوره «إِن یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ
وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ» اگر بخواهد، همه را هلاک می‌سازد و از میان
می‌برد، زیرا به آنها نیازی ندارد، و آن گاه آفریدگانی جدید می‌آورد.
مسیر
همه انسان‌ها به سمت خداست «وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ؛ چرا که بازگشت
همگان به سوى خداست» در این مسیر کافران کورند و مۆمنان بینا، و کور و بینا
برابر نیستند، کافران در تاریکی‌ها هستند و مۆمنان در روشنایی، و هرگز
تاریکی‌ها و نور یکسان نیستند؛ مۆمنان سرانجام در سایه دلپذیر بهشت
درمی‌آیند و کافران در حرارتِ سوزان دوزخ، و سایه و حرارتِ سوزان همسان
نیستند، مۆمنان زنده دلانند و کافران دل مردگان، و هیچ گاه زندگان و مردگان
برابر نیستند؛ «وَمَا یَسْتَوِی الْأَعْمَى وَالْبَصِیرُ وَلَا
الظُّلُمَاتُ وَلَا النُّورُ وَلَا الظِّلُّ وَلَا الْحَرُورُ وَمَا
یَسْتَوِی الْأَحْیَاء وَلَا الْأَمْوَاتُ»