آغاز دستگیری شخصیت های سیاسی پیشین کشور از سوی دولت نظامی ازهاری(1357 ش)
دولت نظامی ازهاری ظاهراً برای تسکین افکار عمومی و راضی کردن مردم انقلابی و در واقع برای عوام فریبی، تعدادی از شخصیت‌های سیاسی پیشین کشور را دستگیر و زندانی نمود.بازداشت این بلندپایگان به هیچ وجه ارتباطی باتصمیم رییس دولت نداشت و این فکر مربوط به شخص شاه بود که بعضی از مشاورینش به او القا کرده بودند. شاه با دستگیری این افراد، در اقدامی فریبکارانه کوشید خود را تبرئه کرده، مقامات پیشین دولتی را مسؤول ستم‌ها، جنایت‌ها و فسادهای اقتصادی و اخلاقی رژیم خود معرفی نماید. این بازداشت‌ها از نظر افکار عمومی نه تنها کوچک‌ترین اثر تسکینی نداشت، بلکه رسوایی رژیم را بیشتر کرد و سوژه مناسبی برای بحث و انتقاد درباره فساد رژیم در گذشته، به دست مطبوعات داد. بازداشت امیرعباس هویدا، کسی که سیزده سال نخست وزیر بوده یا توقیف ارتشبد نصیری رییس ساواک که سیزده سال ریاست این سازمان مخوف را بر عهده داشت و نیز زندانی کردن افرادی که عالی‌ترین نشان درباری را از شاه گرفته بودند جز دلیل قاطع بر محکومیت رژیم شاه، علت دیگری نمی‌توانست داشته باشد. در پی این بازداشت‌ها، امام این اقدامات را فریب کاری دانسته و کار رژیم را تمام شده عنوان کردند.
صدور پیام امام خمینی(ره) در محکومیت کشتار دانش آموزان در 13 آبان توسط رژیم(1357 ش)
حضرت امام خمینی(ره)به مناسبت کشتار دانش‌آموزان و دانشجویان مسلمان در سیزدهم آبان ماه 1357 طی پیامی فرمودند: "من از جنایاتی که اخیراً در دانشگاه‌ها با فرزندان اسلام نموده‌اند در سوگم. من از دانشجویان عزیز که در راه اسلام و کشور، فدایی داده‌اند و در مقابل شاه با مشتی گره کرده ایستاده و او را محکوم کرده‌اند، تشکر می‌کنم".
گسترش اعتراضات مردمی نسبت به نخست وزیری ارتشبد "ازهاری" (1357 ش)
در اعتراض به روی کار آمدن دولت نظامی ارتشبد ازهاری، راهپیمایی‌های گسترده‌ای در تهران و شهرستان‌ها صورت گرفت و بازار تهران، قم، مشهد، شیراز، اصفهان، سنندج، ساری و قزوین به حالت تعطیل درآمد. همچنین به دنبال اعتصاب آموزگاران و دبیران، کلیه شاگردان مدارس تهران نیز به اعتصاب کنندگان پیوستند و شهر تهران و سایر شهرها یک پارچه هیجان و شور انقلابی گردید. زد و خورد مسلحانه مردم با ماموران انتظامی آغاز شد و در چند شهرستان ماموران ساواک و فرماندار نظامی به دست مردم کشته شدند. مردم مسلمان و مبارز ایران در این اعتراضات، قاطعانه اعلام کردند که تغییرات ظاهری و جابجایی عوامل دست نشانده رژیم شاه و امریکا نمی‌تواند مانع مبارزه آنان برای پیروزی انقلاب اسلامی شود.
درگذشت استاد "علی اکبر مالک" سخنور و مدیحه‌سرای معاصر (1377ش)
استاد علی‌اکبر مالک در سال 1290ش (1329ق) در تهران پا به عرصه وجود نهاد. وی پس از طی دوران دبستان، وارد دارالفنون شد و از محضر اساتیدی همچون جلال‌الدین همایی، عباس اقبال آشتیانی، نصراللَّه فلسفی و علامه محمدحسین فاضل تونی بهره برد. ایشان سپس به دانشسرای عالی رفت و به تحقیق در متون نظم و نثر فارسی پرداخت. استاد مالک آنگاه وارد مدرسه حقوق شد و پس از مدتی با زبان‌های انگلیسی، فرانسوی و آلمانی آشنا گردید و این زبان‌ها را تدریس نمود. ایشان در طی این سال‌ها، همواره در انجمن‌های ادبی حضوری فعال داشت و با ارائه آثار هنری - مذهبی خود، شیفتگان خاندان عصمت و طهارت را سیراب می‌ساخت و دوستداران شعر و ادب را به فیض می‌رساند. از استاد مالک بیش از پانزده اثر منظوم و منثور برجای مانده که وادی عشق، ترانه دل، سفرنامه حج و سلطان عشق به شعر، و کشور مقتدر اسلامی و خاطرات اجتماعی و سیاسی در 2 جلد به نثر، از آن جمله‌اند. استاد مالک تا واپسین روزهای زندگی خویش، جلسات تفسیر قرآن کریم و آموزش اصول بدیع و قافیه را تشکیل می‌داد و از کار دست نکشید. این سخنور خستگی‌ناپذیر سرانجام در اواسط آبان 1377ش برابر با رجب 1419ق در 87 سالگی در تهران درگذشت.
وفات محقق شهیر "شیخ محمدصالح مازندرانی" داماد علامه ی مجلسی (1080 ق)
ملامحمد صالح بن احمد سروی مازندرانی ملقب به حسام الدین، داماد علامه محمدتقی مجلسی بود. همسر وی آمنه بیگم، بانوی بسیار فاضل، عالم و پرهیزکار بوده و ملاصالح را در حل مسایل علمی یاری می‌کرد. وی در نزد استادان بزرگواری مانند محمدتقی مجلسی، شیخ بهایی و ملاعبداللَّه شوشتری کسب علم کرد. وفات این عالم ربانی و محقق بزرگ در اصفهان روی داد و در کنار علامه مجلسی در جوار مسجد جامع اصفهان به خاک سپرده‌شد. حاشیه‌ی شرح لمعه، شرح روضه‌ی کافی و شرح زُبدةُالاصول شیخ بهایی از تألیفات ملا محمد صالح مازندرانی به شمار می‌روند.
شهادت "عبداللَّه بن عفیف" به دست "عبیداللَّه بن‌زیاد" (61 ق)
نخستین اعتراض آشکار نسبت به جنایت عبیدالله بن زیاد در شهادت امام حسین(ع)، از سوی یکی از شیعیان کوفه، به نام عبدالله بن عفیف اَزدی برخاست. عبیدالله بن زیاد، پس از آن که اسیران واقعه‌ی کربلا را در مجلس خود با کلمات درشت و خشن، مورد اذیت و آزار قرار داد و آنان را سرزنش کرد، عبدالله بن عفیف که از شیعیان دلیر امیر مؤمنان و از زاهدان و عبادت پیشه‌گان کوفه بود، همین‌که نعره‌های نفرت‌انگیز عبیدالله را شنید، به خشم آمد و پاسخ عبیدالله را داد. عبیدالله بن زیاد که انتظار چنین پیش‌آمدی را نداشت و خیال می‌کرد که دیگر نفس در سینه‌های دوستان اهل بیت(ع) حبس شده است، با تکبر و خودخواهی تمام دستور داد او را دستگیر کرده و به نزدش ببرند. تلاش مأموران حکومتی برای دستگیری وی به خاطر حمایت افراد قبیله عبدالله ناکام ماند اما ماموران عبیدالله شبانگاه به سوی خانه عبدالله بن عفیف هجوم آورده و او را از خانه‌اش به بیرون کشیده و با ضربات شمشیر به شهادت رسانیدند. جنایات‌کاران حکومتی، سرش را از بدن جدا کرده و بدن او را به دار آویختند. بدین‌گونه نخستین جرقه‌ای که که می‌رفت کوفه را بار دیگر به حرکت درآورد و جنبش عظیمی را پی‌افکند، به دست مزدوران پلید اموی به خاموشی گرایید. ولی شش سال بعد، شیعیان کوفه و دوستداران اهل بیت(ع) انتقام خویش را از عاملان جنایت کربلا گرفتند و آنان را به دست مختاربن‌ابی‌عبیده ثقفی به اشد مجازات رسانیدند.
درگذشت "ملاعبداللَّه شوشتری" عالم و فقیه مسلمان (1021 ق)
ملاعبداللَّه شوشتری، سال‌ها در حوزه‌ی علمیه‌ی نجف تحصیل کرد و از محضر اساتید برجسته‌ی این مرکز دینی بهره برد. او سپس به ایران مراجعت نمود و به تدریس و تربیت شاگردان پرداخت. ملاعبداللَّه شوشتری در زهد و تقوا شهرت فراوانی داشت و در ساده‌زیستی زبانزد خاص و عام بود. او بر کتاب‌های مختلف حاشیه نوشت و آن‌هارا تشریح کرد. شوشتری، گذشته از آن که در علم و عمل به احکام دین از پیشتازان محسوب می‌شد، در توجه به مردم و رفع مشکلات و همدلی در مصائب آن‌ها نیز مشهور بود و در نزد مردم محبوبیت ویژه‌ای داشت.
آغاز انقلاب بلشویک ها در روسیه و روز انقلاب (1917م)
از اوایل سال 1917م اعتصاباتی در روسیه شروع شد که آغازگر انقلاب روسیه بود. در نتیجه این اعتراضات، تزار نیکولای دوم برکنار شد و حکومتِ موقت جانشین وی نیز توسط بلشویک‌ها سرنگون گردید. سرانجام کمونیست‌ها به رهبری لنین با تصرف مراکز و مؤسسات دولتی، قدرت را به دست گرفتند. کمونیست‌ها در سرزمین‌های پهناوری که شامل روسیه و چهارده جمهوری خودمختار دیگر در اروپای شرقی، قفقاز و آسیای میانه بود، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی را تشکیل دادند و بیش از هفتاد سال حکومت کردند. لازم به ذکر است که آغاز انقلاب کمونیستی در روسیه براساس تقویم رایج در آن زمان روسیه، 25 اکتبر بود که بر مبنای تاریخ جدید، هفتم نوامبر می‌باشد.
وقوع کودتای آرام علیه "حبیب بورقیبه" دیکتاتور تونس (1987م)
حبیب بورقیبه، سیاست‌مدار برجسته تونسی، پس از استقلال تونس از فرانسه، از سال 1956م به نخست وزیری این کشور برگزیده شد. وی توانست با ساقط کردن حکومت سلطنتی تونس در سال 1957م به مقام ریاست جمهوری تونس، نائل آید. بورقیبه در سال 1959م قانون اساسی جدید تونس را که در آن، اختیارات فراوانی برای رئیس جمهور قایل شده بود از تصویب گذراند. بورقیبه در سال 1975 خود را رئیس جمهور مادام‌العمر تونس خواند. وی که تا سال 1987م به مدت 30 سال، رهبری بلامنازع تونس را برعهده داشت، در طول سال‌های حاکمیت خود، تمامی رُقبای سیاسی خود را با زندان، تبعید و تهدید از صحنه سیاست کشور خارج کرد و ده‌ها مورد شورش و تظاهرات مردمی و مخالفت‌های اجتماعی را به مددِ قوای نظامی سرکوب نمود. بورقیبه سرانجام در هفتم نوامبر 1987م با یک کودتای آرام و بدون خون‌ریزی توسط زین‌العابدین بن علی از کار برکنار شد. بن علی یک ماه قبل از کودتا، حکم وزارت کشور خود را از حبیب بورقیبه دریافت کرده بود.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید