به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، حالا دوباره علی کفاشیان یک سوی میز است و همه منتقدانش در سوی دیگر میز. از دورن هیات رئیسه تا ساختمان سازمان لیگ ، وزارت ورزش ، رسانه ها و گروه های وایبری میان نخبگان ورزش. او متهم اصلی است. حالا مردی که همیشه در ازای همه انگ هایی که می خورد به سلامت مالی شهره بود ، متهم هم می شود اما او ایستاده و این بار با ادبیاتی تند تر از همیشه می گوید:« هیات رئیسه این جرات را ندارد که برکنارم کند. » او این روزها زیر فشار است. کمیسیون اصل 90 مجلس به رهبری اصولگرایان از یک سو و وزارت ورزش دولت روحانی از سوی دیگر . او محبوب هیچ کس نیست. ناکامی های تیم های پایه و تمدید قرارداد با کارلوس کروش درحالی که مربیان داخلی شمشیر را برای این مربی از رو بسته بودند ، همه و همه دست در دست هم داده اند تا او در حالی که برای جلسه تغییر ساختار مدیریتی کنفدراسیون فوتبال آسیا به مالزی رفته است ، بیش از قبل صندلی اش را لرزان ببیند. او اما این بار با جرات تر از همیشه ایستاده. با جدیت می گوید نایب رئیس اولش را نگه می دارد ، زیر بار تغییرات نمی رود . او به خوبی می داند تا وقتی آیت اللهی باشد ، حداقل پروسه حذف رئیس 6 ماه طول خواهد کشید. اینکه می خواهد در اواخر آبان ماه مجمع عمومی بگذارد و در مجمع عادی حامیانش را دور هم بنشاند دوباره بخت ماندنش را افزایش می دهد.
کفاشیان بازی را بلد است. او استاد بلامنازع همه مجامع است برای همین است که به منتقدانش در هیات رئیسه پالس روشن می دهد:« اگر قرار به رفتن من باشد ، همه اعضای هیات رئیسه با هم می روند. » او این جمله را به روزنامه اعتماد می گوید . روی سخنش هم به فریده شجاعی ، عزیزی خادم ، بهروان و در پس این ها ، مهدی تاج است که هر لحظه حلقه فشار به او را تنگ و تنگتر می کند. کفاشیان که حالا در آستانه سفر آسیایی اش این اتفاق را خنجر از پشت به منافع ملی فوتبال ایران می داند. اینکه درحالی که او در یک قدمی نایب رئیسی آسیا نشسته اما پشتش را از تهران خالی می کنند. شاید تنها کافی است رقیب ازبکستانی اش و منتقدان همیشگی ایران در کشورهای عربی پی به فشارها ببرند ، او شانسش برای رسیدن به کرسی آسیایی به شدت کاهش پیدا می کند. اینکه چرا باید آسیایی ها به کسی رای دهند که در کشورش اعتبارش را از دست داده و مهره سوخته است. این یعنی فوتبال ملی ایران 4 سال دیگر در حسرت کرسی مهم آسیایی می سوزد جایگاهی که اگر کسب شود بعد از دوره کوتاه ریاست کامبیز آتابای بر ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا در سال های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی ، مهمترین کرسی تاریخ فوتبال ایران در نهاد های بین المللی می شود. البته با این تفاوت که کفاشیان یکی از دل نظام است. او با همه ایرادهای مدیریتی و سیستم معیوب فدراسیونش در 7 ساله گذشته توانسته به جایگاه قابل اتکایی در فوتبال آسیا دست یابد. فوتبال ملی او همین حالا فوتبال اول رنکینگ آسیاست و برای انتخابات آسیایی حداقل 23 رای در دست دارد. اینکه او مناسبات آسیایی را به خوبی شناخته . اینکه توانسته با شرق آسیایی ها طوری تعامل کند که ایران ، کره و ژاپن بتوانند به عنوان 3 قطب بزرگ فوتبال آسیا در انتخابات پیش رو به حقی مشخص برسند و 3 کرسی از 5 کرسی نایب رئیسی را از آن خود کنند در حالی که دو کرسی باقی مانده بین اعراب تقسیم خواهد شد ، خیزی بلند از سوی کفاشیان است. کفاشیانی که به عکس همتایانش پولی هم ندارد که هزینه کمپین های تبلیغاتی کند.
کفاشیان که مدیریت گعده ای اش در تهران انتقادهای بسیاری دارد ، می گوید:« من 18 ماه از دوره ریاستم مانده ، سعی می کنم تا پایان این دوره بمانم. من قانون ها را بهتر از همه آنهایی که این شایعات را راه می اندازند بلد هستم .» او برای رسیدن به کرسی آسیایی و میزبانی جام ملتها خیز برداشته. دو اتفاقی که اگر برایش محقق شوند تمام منتقدانش حتی وزیر ورزش باید برابرش سکوت کنند . او البته برگ دیگری دارد. شمشیر دولبه جام ملتهای آسیا. جایی که کارلوس کروش با بازی بسته و تیمی که جوانتر می شود برای رسیدن به فینال احتمالا باید دو تیم از میان کره جنوبی ، ژاپن ، استرالیای میزبان و عربستان را حذف کند. دو تیمی که کارلوس ترجیح می دهد عربستان و کره باشند. او با رسیدن به فینال جام ملتهای آسیا طلسمی 38 ساله را می شکند و فوتبال ملی ایران را صاحب ابهتی دوباره می کند. اتفاقی که می تواند شانس ایران را برای میزبانی بازی های جام ملتها نسبت به امارات افزایش دهد.
کفاشیان البته این روزها برگ جدیدی در برابر منتقدانش رو کرده ، او با بازی دادن به حبیب کاشانی می تواند گروهی از منتقدانش را آرام کند. گروهی که در مجلس و کمیسیون اصل 90 مجلس نشسته اند. رئیس فوتبال برای حبیب کاشانی چند پیشنهاد عالی دارد ، عضویت این نماینده شورای شهر که منابع مالی جدیدی به فدراسیون تزریق می کند می تواند با حضور در راس هیات فوتبال تهران آغاز شود . او در ادامه به طور موقت به جای یکی از نمایندگان هیات های استانی در هیات رئیسه عضو می شود مثل عضویت موقت قنبرزاده که تداوم پیدا کرد و حالا او در این جایگاه بدون رای گرفتن از مجمع در جلسات به مصوبات مختلف رای می دهد . این شیوه در مورد حبیب کاشانی هم می تواند عملی شود. کفاشیان برگ های دیگری هم برای کشاندن دوران ریاستش تا روزآخر دارد. درحالی که منتقدانش در هیات رئیسه حربه شان رو کردن اسناد محرمانه به طور ناقص است تا ابهام های مالی دور رئیس را بیشتر و بیشتر کنند ، او هم خیلی حرفه ای و با خنده به چالش رسانه های منتقد می رود . می گذارد سئوال های شان را بپرسند و همان طور که در برنامه بعضیا خطاب به بینندگان گفت؛ این قدر در بازی با برگ هایش استاد است که در هیچ مجمعی بازنده نباشد. این بار هم او می ماند. ماندنی که اگر تنها منفعتش رسیدن به کرسی های مهم آسیایی و میزبانی جام ملتهای 2019 باشد از او قدیس می سازد. مردی که همین حالا طولانی ترین دوران ریاست بر فوتبال را تجربه کرده است در حالی که تقریبا از همان روز نخست آغاز کارش همه از افکار عمومی ، خانواده ، دولت و همکارانش در فدراسیون فوتبال خواهان رفتنش بودند!