به گزارش گروه استانهاي باشگاه خبرنگاران، منوچهر پاشایی کارشناس گردشگری روستایی در خصوص ویژگی‌های این روستا، اظهارکرد: دهستان فش یکی از دو دهستان بزرگ شهرستان کنگاور است که در 10 کیلومتری غرب این شهر بر سر محور ارتباطی کنگاور- سنقر قرار دارد.
وی ادامه داد: ارتفاع آن از سطح دریا 1550 متر است که آب و هوایی معتدل و مایل به سرد دارد. این روستا از شمال به اسدآباد همدان و از جنوب به روستاهای تابع فش و از غرب به کوه امروله و شهرستان سنقر و کلیایی و از شرق به کنگاور متصل می‌شود. دهستان فش به مرکزیت روستای فش 19 روستا را تحت پوشش خود قرار دارد.
این کارشناس گردشگری روستایی اظهارکرد: این روستا با توجه به آب و هوای معتدل و وجود سراب های «گومه خونی»، «سراب فش» و «سراب باباجان» طبیعتی بسیار دل انگیز دارد که هر بیننده‌ای را به وجد می‌آورد.
وی با اشاره به رودخانه‌هایی که از این سراب‌ها سرچشمه می‌گیرند، گفت: رودخانه‌های «بایجان»، «ویسار»، «جوی فشخوران»، «جوی بلینه» از جمله این رودخانه‌ها هستند که همه آنها به رودخانه «گاماسیاب» می‌پیوندند.
پاشایی خاطرنشان کرد: درختان و جنگل‌های زیبا طراوت خاصی را به روستا داده و بیشترین درختان موجود در این جنگل‌ها شامل صنوبر و درختان میوه است.
این کارشناس گردشگری روستایی اظهارکرد: کوه‌های «قلا لولان»، «سر تخت»، «بلینه» و «امروله» زیبایی خاصی به فش و روستاهای اطراف آن داده است. خصوصا کوه «امروله» که در فصل بهار سرشار از گیاهان خوراکی همچون ریواس، گنور، سیر کوهی، کول و... با نام‌های محلی گوناگون است.
وی افزود: براساس گفته بسیاری از قدیمی ها و اسناد موجود، نام روستای فش در ابتدا «حبش» بوده و برخی دیگر معتقدند «هوش» نام داشته است، ولی در کتابی به قلم «خارکسی» جغرافیدان یونانی در اواسط قرن اول میلادی نام «هوش» در اطراف کنگاور ذکر شده است.
پاشایی یادآور شد: فش پیش از جنگ نهاوند بین ایران و اعراب شهری آباد و پر زرق و برق و یکی از قطب‌های تجاری مهم و مستقل از کنگاور بوده که در آن جنگ به کلی ویران و خالی از سکنه شده بود، ولی به علت خوبی آب و هوا مجددا توسط بومی‌های قبلی و ایلات مختلف از نو ساخته شد. به گفته بسیاری از گذشتگان زمانی فش شکارگاه خسرو پرویز بوده و به هنگام شکار در میان نیزارها بر اثر وزش بادها به شکل یال اسب که در آن زمان پش(فش) نامیده می‌شد، درآمده و از آن زمان شکارگاه خود را فش نامیده است.
وی اظهارکرد: فش در زبان فارسی به معنی آراستگی سر و صورت و در زبان عربی به معنای یال اسب است.
این کارشناس گردشگری روستایی گفت: شغل مردم روستای فش کشاورزی، دامداری و ساخت آلات موسیقی است. فش یکی از بزرگترین کانون‌های ساخت آلات موسیقی خصوصا در منطقه کنگاور است، به گونه‌ای که یک پنجم جمعیت فعال کاری حاضر در روستای فش از این طریق امرار معاش می‌کنند.
پاشایی تصریح کرد: روستای فش در زمینه فرهنگی مذهبی حرف اول را در شهرستان کنگاور می‌زند. در ایام محرم مراسم تعزیه‌ای که در شرح حال عاشوراست در این روستا برگزار می‌شود و مردم از شهرستان کنگاور و روستاها و شهرستانهای اطراف برای دیدن مراسم عاشورا به فش می آیند و نهار را مهمان اهالی روستا هستند. این مراسم در جوار امامزاده سید جمال الدین از نوادگان امام ششم (در روستای فش) برگزار می‌شود.
وی در خصوص بازی‌های محلی مردمان این روستا گفت: قمچان، کوره کوره، دو،
پرش، سه پر، کلاو روانکی، اقلانکم، قایم قایمکی و ... از جمله بازی‌های
محلی مردمان این روستای هدف گردشگری در استان کرمانشاه است.
انتهاي پيام/س
منبع:ايسنا