به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، روزنامه انگلیسی "گاردین" در مقاله‌ای به قلم "کالی صالح" می‌نویسد: سقوط کوبانی، نمونه کوچکی از سیاست محکوم به شکست آمریکا به شمار می‌رود. این اتفاق یک تراژدی قابل اجتناب بود.
*** اقدام بعدی داعش بعد از تصرف کامل کوبانی، بدون شک قتل عام مردم بی‌گناه خواهد بود
مشاهده پیشروی مبارزان داعش، که در طول هفته گذشته به سمت کوبانی، یکی از شهرهای مهم سوریه، نزدیک و نزدیک‌تر می‌شدند، مانند تماشای یک فیلم اکشن تلخ و پر از دلهره بود. برخلاف دیگر شهرهای مرکزی سوریه که دور از نظرها به تصرف داعش درآمد، فروپاشی لحظه به لحظه کوبانی، در برابر چشمان کسانی که این موضوع را دنبال می‌کردند ـــخبرنگاران، پناهندگان و تانک‌های ارتش ترکیه که در فاصله 2 مایلی آن سوی مرزها مستقر شده بودند ـــ اتفاق افتاد.
مرز بین ترکیه و سوریه که حدود یک قرن پیش، بدون هیچ دقتی ترسیم شد، اکنون مرگ و زندگی هزاران نفر از مردم ساکن در دو طرف خود را تعیین می‌کند. هر روز که می‌گذرد، مبارزان داعش به مرکز کوبانی نزدیک‌تر شده و در نتیجه، کردهای منطقه برافروخته‌تر و خشمگین‌تر می‌شوند. به نظر می‌رسد که همه می‌دانند قرار است که در مرحله بعد، چه اتفاقی بیافتد ـــ «یک کشتار وحشیانه» با 5000 کشته در عرض 24 یا 36 ساعت.»
*** هیچ کس به فکر کردهای کوبانی نیست
داعش، با تصرف کوبانی، کنترل منطقه استراتژیکی را به دست می‌آورد که شهر رقه را به مواضع خود در شهر حلب، واقع در مرز سوریه و ترکیه، متصل می‌کند و به نظر می‌رسد که هنوز هیچ کس اقدامی برای متوقف کردن این گروه انجام نداده است.
هفته گذشته، در یکی از پیام‌های توییتر، نوشته شده بود: «کردهای کوبانی باید فورا به فرقه ایزدی تغییر کیش دهند، شاید آن موقع کسی به داد آن‌ها برسد.» این اظهارات شاید در نگاه اول، جنبه طنز داشته باشند. اما این روزها برای بسیاری از کردهای سوریه، این سوال به وجود آمده است که چرا زمانی که مبارزان داعش به سمت شهر اربیل، شروع به پیشروی کردند و به قتل عام وحشیانه اقلیت کرد زبان ایزدی دست زدند، آمریکا برای کمک به کردهای عراق به سرعت وارد عمل شد، اما حالا که کردهای سوریه، با همان تهدید رو به رو هستند، هیچ کار موثری انجام نمی‌دهد؟
سیاست متفاوت آمریکا درقبال کردهای عراق و کردهای سوریه، بازتابی از گرایش اشتباه واشنگتن به تفاوت‌های احتمالی بین دو کشور است که در عمل، چنین تفاوت‌هایی وجود ندارند. برای مثال، روزنامه «وال استریت ژورنال»، این هفته به نقل از مقامات آمریکایی نوشت: «حملات هوایی در عراق، برای کمک به نیروهای عراقی و به منظور سرکوب داعش طراحی شده است، در حالی که ما سعی نداریم مانع پیشروی آن‌ها شویم بلکه می‌خواهیم قابلیت و توانایی را از آن‌ها سلب کنیم.»
*** سیاست دوگانه آمریکا در عراق و سوریه، محکوم به شکست است
سیاستی که داعش را قاطعانه در عراق مورد هدف قرار دهد اما در سوریه، از جدیت لازم برخوردار نباشد، محکوم به شکست است. در بهترین حالت، این سیاست تنها به طور مختصری تهدید فوری داعش را علیه منافع آمریکا در منطقه، به تعویق می‌اندازد و حملات هوایی جدید، حتی در عمل، کارایی لازم را نخواهند داشت.
یکی از تفاوت‌های اصلی استراتژی جنگی جدید آمریکا در قسمت‌های اکثریت کردنشین منطقه، تصمیم آمریکا برای تقویت شرکای کرد خود در عراق و نه در سوریه، بود. در کشورعراق، آمریکا نه تنها حملات هوایی راه اندازی کرد، بلکه نیروهای پیشمرگه کرد عراقی را مسلح و «مشاوران» نظامی خود را به این منطقه اعزام کرد.
*** دولت آمریکا بخش عمده‌ای از موفقیت محدود خود در حملات هوایی به شمال عراق را مدیون حزب کارگران کردستان و یگان‌های مدافع خلق در سوریه است
اما در سوریه، دولت آمریکا برای توسعه چنین همکاری پررنگی با کردها، دچار تردید بوده است. در نگاه اول، نیروهای مبارز کرد در سوریه ـــ «یگان‌های مدافع خلق» وابسته به حزب کارگران کردستان (پ ک ک) که به خاطر چندین دهه جنگ طولانی مدت با ترکیه، از سوی آمریکا به عنوان یک گروه تروریستی شناخته شده است ــ به اندازه دولت منطقه‌ای کردستان در عراق، که به طور گسترده‌ای به رسمیت شناخته شده است، یک شریک بدیهی به شمار نمی‌رود.
با این حال، این نیروهای یگان‌های مدافع خلق و حزب کارگران کردستان بودند که با حمایت قاطع خود از کردهای عراق، به پیشمرگه‌های دولت منطقه‌ای کردستان، در به دست آوردن مناطقی که در عراق به دست داعش افتاده بود، کمک کردند. دولت آمریکا نیز بخش عمده‌ای از موفقیت محدود خود در حملات هوایی به شمال عراق را به حزب کارگران کردستان (پ ک ک) و یگان‌های مدافع خلق (ی پ گ) مدیون است.
*** هر گونه حملات هوایی آمریکا، بدون حمایت از پیشمرگه‌های کرد عراق، بیهوده و بی‌اثر خواهد بود
آمریکا از تجربه خود در شمال عراق باید درس بگیرد که نمی‌تواند تنها با استفاده از نیروی هوایی، در یک جنگ پیروز شود. عراق نشان داد که حملات هوایی علیه داعش، تنها زمانی کارساز خواهد بود که در کنار آن، با تجهیز نیروهای محلی، آن‌ها را قادر سازد تا مناطق به تصرف درآمده را بازپس گیرند. در سوریه، این نیروهای محلی، «یگان‌های مدافع خلق» هستند.
به علاوه، هر گونه حملات هوایی آمریکا، بدون حمایت از پیشمرگه‌های کرد عراق، بیهوده و بی‌اثر خواهد بود. از آنجایی که اخیرا تنش های موجود بین «پ ک ک» و ترکیه ـــ یکی از متحدان آمریکا ـــ تشدید شده است، همکاری آمریکا با «یگان‌های مدافع خلق» دشوار خواهد بود.
*** تهدید «پ ک ک» به پایان دادن به روند نوپای صلح
«پ ک ک»، یا به عبارتی حزب کارگران کردستان، از تلاش‌های ترکیه در حمایت از گروه تروریستی داعش، آشفته و خشمگین شد و تهدید کرد که در صورت تصرف کوبانی به دست داعش، به روند نوپای صلح، پایان خواهد داد. روند صلح موجود، نه تنها بهترین شانس ترکیه برای صلح است، بلکه بهترین پوشش دولت اوباما برای همکاری با «یگان‌های مدافع خلق» کردستان به شمار می‌رود. نویسنده اعتقاد دارد که دولت آمریکا باید هر چه سریع‌تر، با حمایت گسترده از «یگان‌های مدافع خلق» در سوریه، برای نجات کوبانی و روند صلح وارد عمل شود؛ به شرط آنکه «پ ک ک»، بر تعهد خود به روند صلح با ترکیه پابرجا بماند.
*** عواقب سقوط شهر کوبانی، حتی فراتر از مرزهای سوریه نیز احساس خواهد شد
نکته حائز اهمیت این است که عواقب سقوط شهر کوبانی، حتی فراتر از مرزهای سوریه احساس خواهد شد. در نتیجه این اتفاق، گروه تروریستی داعش برای ارتکاب قتل عام‌های وحشیانه خود در نزدیکی مواضع نظامی ترکیه، آزاد خواهد بود. کردها نیز در سراسر منطقه، اعتماد خود را به ترکیه و قدرت‌های غربی از دست خواهند داد و تعهدات خود را زیر پا خواهند گذاشت.
نویسنده این مقاله در انتها خاطرنشان می‌سازد که این یک تراژدی اجتناب‌پذیر است: کردها در هر دو کشور (سوریه و عراق)، نماینده تنها نیروهای محلی سکولار هستند که قابلیت و اشتیاق مقابله با داعش را دارند. آمریکا در عراق از کردها در برابر داعش حمایت می‌کند، در حالی که در سوریه کردها از این حمایت محروم هستند. این استراتژی دوگانه، فقط قادر است که مصیبت داعش را به خاک سوریه و مردم بی‌گناه این کشور بکشاند.
انتهای پیام./