به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، "روحی نیوگ" در مقاله ای در پایگاه اینترنتی اوراسیا ریویو نوشت: با وجود همه تلاش های نومیدکننده برای رسیدن به یک توافق جامع هسته ای، آیا یک توافقنامه ناقص بهتر از این است که هیچ توافقی به دست نیاید؟ توافقنامه ناقص، یک فرصتی میان مذاکرات سیاسی و تحقیقات فنی بویژه در موضوع آنچه که ابعاد احتمالا نظامی ایران (PMD) خوانده می شود، به وجود می آورد.
نیوگ در ادامه این مقاله می نویسد:PMD، اشاره به اقدامات بومی که ایران در گذشته انجام داده است، می شود. به نظر می رسد که فضا برای رسیدن به حداقل توافق وجود دارد و تاکنون مباحثات بر مبنای واقع گرایانه و عملی بوده است، تاکنون چند دستاورد ملموسی وجود داشته است که بتواند زمینه انعقاد ایده آل ترین توافق بین 5+ 1 و ایران را فراهم کند.
به نوشته اوراسیا ریویو، گزارش ها از دو طرف حاکی از این است که مذاکرات بسیار کند پیش می رود. نگرانی هایی نیز در خصوص ضرب الاجل 24 نوامبر و آینده احتمالی توافق در آن زمان تشدید شده است.
نیوگ در ادامه می نویسد: ارتباط دادن این توافقنامه به مبارزه علیه داعش می توانست با موافقت کاخ سفید مواجه شود، اما در عین حال نباید فراموش کرد که اصلی ترین مخالفان مصالحه و سازش با ایران جمهوری‌خواهانی هستند که در کنگره آمریکا حضور دارند. بنابراین دولت اوباما باید در این مسیر با احتیاط بسیار گام بردارد، به طوری که دو طرف آرامش خود را حفظ کنند. اما این شرایط می تواند وضعیت را حادتر از آنچه که اکنون هست بسازد. و ثابت کند که با وجود اعلامیه های رسمی درخصوص تداون مذاکرات به صورت غیرعلنی، و بدون در نظر گرفتن فشارهای خارجی، وضعیت میدانی را نمی توان از انظار پنهان کرد.
در ادامه این مقاله آمده است:مذاکرات هسته ای با ایران در دو مسیر پیگیری می شود. از یک طرف در ماهیت سیاسی آن با گروه 5+ 1 و از طرف دیگر از نظر فنی با آژانس بین المللی انرژی اتمی. در ماه سپتامیر گزارش هایی ارائه شد مبنی بر این که ایران نتوانسته اطلاعات مربوط مسایل مشخصی در PMD را به آژانس بین المللی انرژی اتمی ارائه دهد.
اعضای کنگره آمریکا در حال حاضر ابراز تمایل نکرده اند، بگویند قبل از رسیدن به توافق هسته ای با ایران، حتما مساله PMD ایران و آژانس باید به طور کامل حل شود. از سوی دیگر نیز ایران، ادعاهای PMD را در گزارشی که شورای حکام آژانس در سال 2011 به طور علنی منتشر کرد مهمل دانست و آن را اتهامات محض خواند. در این شرایط، 5+ 1 باید از مساله PMD عبور کند تا بتواند روند مذاکرات را تسریع کند. هر چند با وجود درخواست های فزاینده داخلی برای برداشتن کامل موانع، این درخواست ها نمی تواند به طور کامل، این مذاکرات را تحت الشعاع قرار دهد.
نئوگ در ادامه این مقاله می نویسد:در حالی که آژانس بین المللی انرژی اتمی و ایران در تلاش برای رسیدن به یک توافق هستند، چه اقدامی برای رسیدن به یک توافق نهایی کارآمد خواهد بود؟ جفری لوئیز در این مورد استدلال می کند که برای دولت اوباما بسیار سخت خواهد بود که اعضای کنگره را متقاعد کند که در مسیر توافق هسته ای موانع بسیار زیادی گذاشته اند و آنها را قانع کند که برداشتن تحریم ها در مقابل فعالیت های هسته ای کنترل شده برای آمریکا بیشترین منفعت را خواهد داشت.
به نوشته اوراسیا ریویو، تلاش برای به توافق نرسیدن، نه تنها به آشتی و مصالحه نمی رسد، بلکه فعالیت های گذشته نیز نقش بر آب خواهد شد و فضای عمومی به سرعت علیه ایران خواهد شد.
اوراسیا ریویو در پایان نوشت: متوسل شدن لجبازانه به این نکته که هیچ چیز مورد توافق نیست، مگر تا زمانی که همه چیز به توافق برسد، همه تلاش های دیپلماتیک را از بین خواهد بود. به همین دلیل یک توافق ناقص تا نوامبر 2014 بهتر از این است که هیچ توافقی به دست نیاید.
انتهای پیام./