به گزارش
خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران، بنا بر روایات متعدد جغدها بی دلیل در خرابه سکنی نمی گزینند.
امام‌صادق علیه الاسلام فرمودند؛
عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ سَعْدٍ عَنْ مُوسَى بْنِ عُمَرَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْمِيثَمِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يَا يَعْقُوبُ رَأَيْتَ بُومَةً قَطُّ تَنَفَّسُ بِالنَّهَارِ فَقَالَ لَا قَالَ وَ تَدْرِي لِمَ ذَلِكَ قَالَ لَا قَالَ لِأَنَّهَا تَظَلُّ يَوْمَهَا صَائِمَةً فَإِذَا جَنَّهَا اللَّيْلُ أَفْطَرَتْ عَلَى مَا رُزِقَتْ ثُمَّ لَمْ تَزَلْ تَرَنَّمُ عَلَى الْحُسَيْنِ حَتَّى تُصْبِح( بحار الانوار،ج45،ص214)
امام صادق (ع) فرمودند: اى يعقوب آيا تا به حال ديده اى كه جغدى در روز آواز بخواند؟ وى گفت: خير.
حضرت فرمودند: می دانى چرا؟ عرض كرد: خير.
امام (ع) فرمودند: براى اينكه طول روز را اين حيوان روزه دار بوده و وقتى شب فرا رسيد افطار كرده و از آنچه خداوند منّان روزى او كرده استفاده نموده سپس پيوسته بر مصائب حضرت حسين بن على عليهما السّلام زمزمه نموده و نوحه سرائى مى كند تا صبح بدمد.»
کامل الزیارات