به گزارش
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، با تحمیل جنگ به کشورمان از سوی عراق، روح ملی که بیانگر جوهره ذاتی ایرانیان است آشکار شد و در نتیجه آن وحدت بی‌نظیری شکل گرفت. اقشار مختلف مردم در کنار هم یک صف را تشکیل دادند و همچون بنیان مرصوص در مقابل تجاوز ایستادند.
پیروان سایر ادیان نیز هم افق با قاطبه مردم چشم‌انداز دفع شر دشمن و آزادسازی مناطق اشغال شده توسط دشمن بعثی را پیش رو قرار داده و بدون لحظه‌ای درنگ و تردید به خیل مدافعان کشور پیوستند و با جانبازی و نثار خون سهم خود را در دفاع ازکیان نظام و تمامیت ارضی پرداختند.
پیروان اقلیت‌های دینی با الهام از تعالیم دینی و روح ایرانی، رادمردی‌ها و جانفشانی‌های بسیار از خود نشان دادند.
در این میان اقلیت ارامنه که بزرگترین اقلیت دینی کشور است در راستای باورهای دینی خود که کشته شدن در راه میهن را دارای منزلت والایی می‌داند و از آن با عنوان «مارتیر» یا «مار تیروس» به معنای شهید یاد می‌کند نقش برجسته‌ای ایفا نمود و جوانان این اقلیت دینی آرمان‌های خود را نجات کشور از اشغال دشمن قرار دادند و از همان روزهای اول در جبهه‌های جنوب و غرب به مدافعان سلحشور کشور پیوسته و با ایثار جان به خیل شهدا ملحق شدند به‌طوری که در قبرستان ارامنه تهران قطعه ویژه‌ای به شهیدان جنگ تحمیلی اختصاص یافته است.
در میان شهدای ارامنه، شهدایی که در پیرانشهر، سومار، فکه، خرمشهر و... به شهادت رسیده‌اند به چشم می‌خورد و شمار قابل توجهی از جانبازان و آزادگان ارمنی حاکی از آن است که اقلیت‌های دینی دوشادوش سایر اقشار مردم در تمامی جبهه‌ها حضور داشته و نقش‌آفرینی کرده‌اند.
مشارکت اقلیت‌های دینی در دفاع مقدس منحصر به جانبازی در خطوط مقدم جبهه نبود بلکه صنعتگران آنان با حضور مؤثر خدمات شایان توجهی را به دفاع مقدس انجام دادند. این عده در پشت جبهه و در نزدیکی خط مقدم به تعمیر و راه‌اندازی ماشین‌آلات سنگین اشتغال داشته و در این راه 26 شهید از میان مهندسان و صنعتگران خود را تقدیم کشور کردند.
همدلی و همراهی اقلیت‌های دینی بویژه ارامنه ملهم از کانون‌های مذهبی همچون مراکز خلیفه‌گری در تهران، تبریز و اصفهان بود.
شورای خلیفه‌گری تهران و در رأس آن شادروان اسقف اعظم آرداک مانوکیان خلیفه وقت جامعه ارمنی تهران و شمال کشور با پیگیری برای جذب کمک‌های مردمی و سازماندهی امور، تلاش ستوده‌ای را سامان داده و با هماهنگی با اسقف کریون بابیان، خلیفه وقت و رئیس خلیفه‌گری ارامنه حوزه اصفهان و جنوب کشور و همچنین کشیش ارشد شادروان باگرات ملکونیان نایب وقت ارمنیان آذربایجان در تبریز در جمع‌آوری کمک‌های مردمی و تشویق مهندسان و صنعتگران ارمنی برای گسیل به جبهه اقدامات مؤثری را صورت دادند.
در نتیجه این اقدامات گروهی از ارامنه در نزدیکی خط مقدم به مرمت ماشین‌های جنگی و راهسازی، ساخت سردخانه، بیمارستان صحرایی و کارهایی از این قبیل از محل بودجه‌ای که توسط خود ارامنه تأمین شده بود، پرداختند.
این حمایت‌ها به همراه حضور رزمندگانی از میان جوانان اقلیت‌های دینی از ابتدا تا پایان جنگ استمرار داشت، به طوری که تنها ارامنه 74 شهید و مفقودالاثر، 35 آزاده و 105 جانباز تقدیم تمامیت ارضی کشور کردند./ایران