به گزارش دریچه فناوری اطلاعات؛ اما بدون در نظر گرفتن اینکه در کشورمان چه تصمیمی درباره شبکه های اجتماعی گرفته خواهد شد، اجازه دهید چند سوال ساده از خودمان بپرسیم: آیا توانسته ایم در مورد استفاده از رسانه ها اجتماعی و ابزارهای مدرن، عملکرد و فرهنگ رفتاری درستی از خود نشان دهیم؟ آیا ما کاربران نیاز به تغییر رفتارهای خود در فضای مجازی نداریم؟ دلایل این عدم تطبیق فرهنگی با رسانه ها و به طور کلی ابزارهای جدید چیست؟
اعتراف می کنم خود من هم جزو کسانی هستم که در هنگام تولد یک تکنولوژی جدید، تمام امکاناتش را بررسی و امتحان می کنم و گاهی نیز بیش از حد این کار را انجام می دهم . پس ابتدا این را روشن کنم که بله من هم اشتباهات بسیاری در کار با ابزار های جدید داشته ام. اما وقتی با ابزار جدیدی مثل یک رسانه اجتماعی جدید کار می کنیم، دیگر اشتباهات مان مخصوص خودمان نیست، بلکه دیگران هم آن را می بینند.
باید انتظار داشته باشیم حرفی را که می زنیم ممکن است باب میل همه نباشد و دچار ناراحتی برای شخص دیگری شود و یا حتی مشکلاتی بدتر که ممکن است با تکرار آن موجب آسیب های اجتماعی شویم.
موضوع به فرهنگ اجتماعی باز می گردد؛ چه در این رسانه ها یک کاربر ارسال کننده پیام باشیم و چه خواننده آن، در هر دو حالت تنها یاد گرفته ایم یک کاربر باشیم (کسی که فقط بلد است با نرم افزار کار کند) و نه یک راهبر . هرگز تلاش نمی کنیم روش استفاده و رهبری درست را با تطبیق الگوهای فرهنگی یاد بگیریم. خیلی کم پیش می آید از یک نرم افزار در راه هدفی که ساخته شده است استفاده کنیم.
اگر در یک جمع عادت داریم بدون مقدمه حرف بزنیم و بین حرف دیگران قدم بزنیم، شبکه اجتماعی که دستمان بدهند عادت داریم شب و نیمه شب به این و آن پیام بفرستیم و در آن دچار ناهنجاری ناهنجاری شویم. می بینیم که این یک رفتار و هنجار فرهنگی است و ابزارهای نوین فقط شکل رابطه ها را عوض کرده اند و نه ماهیت فرهنگی و تاریخی آن را.
این یک اصل است که تا چد حد به حریم دیگران احترام می گذاریم و آیا کارمان در شبکه های اجتماعی موجب مزاحمت و آزار دیگران است یا خیر، اما مساله مهم تر نوع پیام است. سوال های اساسی این است: آیا مجازم هر نوع ویدیویی را ارسال کنم؟ آیا مجازم هر نوع پیامی را بفرستم؟ آیا پیامی که ارسال می کنم قابلیت ایجاد ارزش برای من و دریافت کننده را دارد؟ آیا پیامی که می فرستم مخالف با ارزش های فرهنگی، دینی و اجتماعی نیست؟
اگر چه امتحان هرچیز جدیدی خوب است و گاها با عث شادی می شود، اما مهم تر از همه یادگیری فرهنگ استفاده از آن است.
واژه «فیلترینگ» در نظر بسیاری از کاربران اینترنت به معنای محدودیت دسترسی است و از این نظر مفهوم آزار دهنده ای دارد، اما قبل از آن که مجبور باشیم این مفهوم آزار دهند را تجربه کنیم نیاز داریم خودمان برخی رفتارهای غلط اجتماعی مان را ««فیلتر» کنیم و به عبارتی آداب رفتار اجتماعی و فرهنگی و بخصوص نحوه کاربری ابزار نوین را مدیریت کنیم.
اگه هم خودمون بخوایم انجام بدیم فرهنگ سازی رو خیلی طول میکشه...
اونوقت فرهنگ مردم درست میشه؟!
سالهاست كه بايد فرهنگ سازي مي كرديم و هنوز هم حرف مي زنيم مي گوئيد نه سري به رفتار و عملكردها توجه كنيد تا فقر فرهنگي را دقيق تر ببينيد
همان فرهنگي كه رهبري عزيزمان سالهاست هشدار دادند و مسئولين هم تماشا كردند و دوران مسئوليتشان تمام شد.
جاي شهدا كه مرد عمل بودند خيلي خيلي خالي است