محمد علی اکبریان متخصص مغز و اعصاب در گفتگو با
خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: تیک‌ها حرکات غیر ارادی و انقباضات عضلانی ناگهانی بوده که به طور گذرا در برخی از افراد دیده می‌شود. این حرکات ممکن است به صورت پلک زدن، بالا انداختن شانه و راه رفتن‌های خاص خود را نشان دهد. صاف کردن گلو و سرفه کردن نیز نوعی تیک محسوب می‌شوند.
وی ادامه داد: برخی از
تیک‌ها جنبه عصبی دارند که فرد در اثر ناراحتی‌های عصبی، فکری و روحی ممکن است حرکاتی را انجام دهد. تیک‌هایی که به دلیل اختلالات مغزی بروز می‌کنند، جنبه ارثی و ژنتیکی دارند. تیک‌های عصبی با رفتار درمانی و روان کاوی، اصلاح و بهبود می‌یابند. اما برخی از آنها با دارو قابل کنترل هستند.
وی تصریح کرد: همچنین درمان بیماری‌های زمینه‌ای و روحی و روانی مانند افسردگی، اضطراب و استرس در از بین رفتن تیک‌ها مؤثر هستند. اکثر تیک‌هایی که به تازگی شروع شده باشند مسیر محدود و گذرایی دارند و به سمت اختلال جدی تری پیش نمی‌روند. فقط طی دوره‌های استرس زا عود می‌کنند.
اکبریان افزود: سر، صورت، دست‌ها و بازوها شایع‌ترین نواحی بدن بوده که تیک‌های حرکتی در آنها دیده می‌شوند. چین دادن به پیشانی، بالا انداختن ابروها، پرتاب کردن دست‌ها و بازوها و تکان دادن پا از تیک‌های حرکتی هستند. تیک‌های حرکتی اغلب از سنین 3 الی 4 سالگی شروع می‌شوند و به کودکان کمک می‌کنند تا انرژی عصبی خود را آزاد کنند.
وی خاطر نشان کرد: در صورتی که تیک بیش از 1 سال ادامه یابد، تیک مزمن محسوب می‌شود. تیک‌های مزمن پایدار هستند و معولا انقباض ماهیچه در آنها بیش از حد و بسیار شدید است. این تیک‌ها به صورت حمله‌های دوره‌ای، صورت می‌گیرند و شدت آنها روز به روز تغییر می‌کند. تیک‌های مزمن حتی هنگام خواب نیز ممکن است به سراغ فرد آیند.
وی اذعان داشت: دربررسی‌های انجام شده تشخیص داده شده است که علت تیک‌ها، تقلید است. همچنین مشخص شده رفتار‌های تیکی در زمان فشار‌های عصبی افزایش می‌یابد.
وی گفت: برای رفع تیک‌های عصبی، کاهش فشار روحی و ایجاد آرامش و اطمینان در فرد تاثیر گذار است. همچنین بهترین راه بی‌اعتنایی است تا تیک، خود به خود رفع شود.
انتهای پیام/