به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از "پایگاه اطلاع رسانی عراق"؛ آیا جنگ علیه داعش، شاهد تولد نظام بین المللی جدید، همانطور که در پی جنگ دوم خلیج و سقوط اتحادیه ی شوروی بود، خواهد بود؟ ممکن است در حال حاضر این سوال، به اندازه ی اهمیت جنگی که در آستانه ی آغاز قرار دارد، مهم باشد؛ ولی برای جایگاه فهم واقعیت جدید جهانی و متغیرهای بزرگی که با خود دارد، ضروری است که فقط به نابودی گروه تروریستی داعش، بسنده نکند و بلکه، در چارچوب نظامی جهانی، فشرده تر از نظام جهانی سابق، ادامه داشته باشد.
نشانه های بسیاری وجود دارد که بر امکان تشکیل این نظام جهانی دلالت دارد و از جمله آن، ایجاد ائتلاف بین المللی برای مبارزه با داعش است؛ اتفاقی که همواره در حالاتی اینچنینی، در آستانه ی شکل گیری قرار می گیرد و در پی جنگ های جهانی اول و دوم، و یا در سایه جنگ سرد و پس از آن، شاهد بوده ایم.
نشانه دوم برای ایجاد این نظام جهانی، در وجود دشمنی که قطب های نظام جهانی برای مقابله با آن تلاش می کنند؛ خطر آلمان در زمان هیتلر، به ظهور نظام جهانی به رهبری انگلیس و فرانسه منجر شد و درگیری میان مکتب کمونیسم و سرمایه داری، باعث بروز نظام دوقطبی بین المللی شد؛ سپس، بعد از سقوط اتحادیه شوروی، نظام تک قطبی بوجود آمد؛ واقعیت و رویداد های جدید نیز، علی رغم وجود یک قطب اصلی، بعید نیست که از آن نظام جهانی چند قطبی حاصل شود.
علامت سوم، در تزلزل و آشفتگی بزرگ، از جانب تروریسم نمود می یابد که در زیربنای فکری جامعه ی انسانی، عمیقا تاثیر گذاشته و علاوه برآن، واکنش های فرهنگی و قانونی غیر قابل انتظاری را برانگیخته است که به زودی، از محرات جهانی به شمار خواهد رفت؛ همچنین، مواضعی سیاسی وجود دارد که با گذشته تفاوت دارد و موجب برهم زدن بسیاری از معیارهای سیاست بین المللی شده است.
علی رغم آنکه، نظام جهانی مورد انتظار، اکثریت دولت های بزرگ در جهان را در برخواهد گرفت، ولی دولت هایی مانند چین و روسیه وجود دارند که ممکن است بنا به دلایل مختلف، با ساختار این نظام، هماهنگ و موافق نباشند که مهم ترین آن عبارتند از: خسارت هایی که این نظام، ممکن است به منافع و قدرت نفوذ ان در جهان، وارد کند؛ در نتیجه، وجود نظامی اینچنینی، اگر تشکیل شود، اگر این قطب های بزرگ، بدان نپیوندند، پایه های آن، محکم و راسخ نخواهد بود.
تولد و ظهور نظام جهانی جدید، امری است که بحران کنونی جهان، یعنی همان بحران تروریسم اقتضا می کند؛ این تروریسم فقط خطر نیست، بلکه پدیده ای زشت و ناپسند است؛ چراکه با وحشیانه ترین روش ها، خشونت گری می کند و تمام ارزش ها و اصول انسانی را مورد هجوم قرار می دهد؛ تروریسم، فقط دشمن پیشرفت و رشد بشری نیست، بلکه آن، دشمن تمدن ها و به طور کلی، بشریت است؛ امری که نیازمند موضع قدرتمندانه و مداوم جهانی است و تحقق آن، جز در چاچوب نظامی جهانی که تمام دولت های جهان با آن موافق باشند، ممکن نخواهد بود؛ آیا به زودی شاهد تشکیل این نظام جهانی خواهیم بود، یا اینکه تنها، شاهد اقدامات محدود با نتایج مشخص خواهیم بود؟
باید مبارزه با تروریسم، طی یک استراتژی بلند مدت، در دو بعد نظامی و فرهنگی صورت گیرد؛ چراکه نابودی تروریسم، تنها از طریق حمله ی نظامی محقق نخواهد شد؛ بلکه تحقق آن، منوط به تلاش در ابعاد متعددی است که به منابع و ریشه های پدیده تروریسم توجه دارد که این فرآیند و کاری بزرگ است که تلاش جدی و گسترده ی جامعه ی بین الملل را می طلبد.
انتهای پیام./