مصطفی تبریزی روانشناس در گفتگو با
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، گفت: واژه طلاق از "طلق" به معنای رهایی می‌آید و اصطلاحا به زن و شوهری اطلاق می‌شود که پیوند رسمی خود را ترک کنند.
وی با اشاره بر اینکه طلاق تفاوت فراوانی برابعاد مختلف جامعه دارد اظهار داشت: جدا شدن زن و شوهر تنها در صورتی راه مناسب به نظر می‌رسد که شرایط خانواده به قدری آشفته باشد که صدمات ناشی از طلاق بسیار کمتر از زندگی مشترک است.
وی با اشاره به اینکه طلاق بیشترین تاثیر بر روی فرزندان دارد ادامه داد: پایین آمدن عزت نفس و خوش بینی نسبت به آینده و اختلال در تامین نیازهای عاطفی توسط والدین از معضلاتی است که گریبانگیر فرزندان طلاق است.
وی اضافه کرد: با اشاره به مشاوره درمانی این دسته از کودکان در برخی از موارد مشاهده می‌شود کودک طلاق در رویا نسبت به پدر و مادر و یا هر دو آنها احساس دشمنی دارند و چه بسا همچنین احساسی را در بزرگسالی بصورت نا خود آگاه نسبت به همسر خود و زندگی زناشویی داشته باشد.
تبریزی تصریح کرد: موارد ذکرشده بیانگر آن است که تاثیرات طلاق فقط به همان دوره کودکی ختم نمی‌شود بلکه آینده کودک را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد.
وی در ادامه به نحوه برخورد والدین اشاره کرد و گفت: در این بین بدترین نوع طلاق آن است که پدر و مادر از کودک خود به عنوان ابزاری علیه دیگری استفاده کنند.
والدین باید هر دو به کودک رسما و قلبا اعلام کنند که به هر دلیلی نتوانسته‌اند با یکدیگر زندگی کنند، اما پس از این نیز همچون گذشته مسؤلیت والد بودن را هر دو به طور مشترک و کامل ایفا می‌کنند. بطور مثال در تولدها و مسائل زندگی برنامه مشترک می‌ریزند چرا که فقط از یکدیگر جدا شده‌اند اما والد بودن را ترک نکرده‌اند.
این کارشناس در رابطه با نحوه زندگی کودک با والدین گفت: قطعا تا 7 سالگی مادر پناهگاه بهتری برای کودک است اما در همین دوران نیز باید ملاقات‌های مناسبی با پدر داشته باشد.
بعد از 7 سالگی بهتر است روز‌های ملاقات با پدر افزایش قابل توجهی داشته باشد، البته تمامی این‌ها در صورتی است که پدر و مادر توافق کرده باشند که کودک را علیه دیگری تحریک نکنند.
وی اضافه کرد: در صورتی که یکی از والدین مشکلاتی نظیر اعتیاد و یا اختلال روانی داشته باشند بهتر است کودک با والد نرمال زندگی کند.
تبریزی در پایان خاطرنشان کرد: اگر والدین روانیات سالمی داشته باشند باید این آگاهی را در خود ایجاد کنند که هر دو برای رشد و راهبری سالم کودک خود باید هدف مشترکی را دنبال کنند واین تنها در صورتی امکان پذیر است که آگاهی کامل درباره تربیت کودک داشته باشند.
انتهای پیام/