همایون ابراهیمی مقدم روانشناس در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران، گفت: بین تنهایی و احساس آن تفاوت وجود دارد. به عبارت دیگر فرد می‌تواند تنها باشد اما احساس تنهایی نکند و این فکر را داشته باشد که هر وقت بخواهد یا اراده کند می‌تواند افراد، دوستان یا کسانی را در کنار خود داشته باشد.
وی افزود: کسی که احساس تنهایی می‌کند حتی شاید در جمع حضور داشته باشد و در کنار دیگران است اما احساس نمی‌کند که تنها است و احساس می‌کند که کسی نیست که حرف دل او را بخواهد بزند به همین خاطر است که به این حالت احساس تنهایی گفته می‌شود.
ابراهیمی مقدم تصریح کرد: معمولا احساس تنهایی و غمگینی به عنوان یکی از ویژگی‌ها و مشخصه‌های افراد افسرده تلقی می‌شود و این افراد با پایین آمدن خلق و کم شدن انگیزه‌ها نسبت به دنیای اطراف احساس روانی مثبتی ندارند تا جایی که شاید عمدتا افکار منفی گریبان گیرشان شود و حتی این احساس را داشته باشند که قابلیت، لیاقت و یا توانایی داشتن دوست را از دست می‌دهند.
وی اظهار داشت: افرادی که احساس تنهایی دارند عمدتا مشکلات اعتماد به نفس و عزت نفس پیدا می‌کنند. این کمبود انگیزه‌ها منجر به افت محسوس در عملکردهای شغلی، اجتماعی و اقتصادی شده تا آنجا که معمولا در دراز مدت دیگر زمینه‌های زندگی آن‌ها مانند زمینه‌های زناشویی و ارتباط با فرزندان نیز به مخاطره می‌افتد.
این متخصص در پایان خاطرنشان کرد: از این افراد خواسته می‌شود که تلاش کنند فرآیند دوست‌یابی صحیح را به مرحله اجرا بگذارند، در حفظ دوستان خود کوشا باشند، قابلیت‌ها و توانمندی‌های خود را دست کم نگیرند و تا جایی که ممکن است نسبت به دنیای اطراف دید مثبت و خوش بیانه‌ای را اتخاذ کنند.
انتهای‌پیام/