صرف‌نظر از رقابت‌های جام جهانی که اردیبهشت در تهران برگزار شد، پس از المپیک لندن، جهانی تاشکند نخستین میدانی است که در آن امید نوروزی در یک رویداد رسمی روی تشک حاضر می‌شود، شرایط چطور است؟
بخشی از شرایط ما را می‌بینید، تمرینات سخت و واقعا کشنده که در تمام لحظات آن فشار سنگینی بر ما وارد می‌شود. زندگی ما شده همین تمرینات و اردوی تیم ملی. خستگی، درد و مصدومیت. درد گردن، درد زانو، کشاله ران و آرنج و خلاصه این همه سختی و درد را تحمل می‌کنیم تا برای شرکت در رقابت‌های پیش‌رو به اوج آمادگی برسیم، باوجود این همه درد و سختی دریغ از توجه مسئولان ورزش...
نگفتی برنامه‌های آماده‌سازی تیم ملی چگونه پیش رفته است، آن هم در حالی که در ماه‌های گذشته کشتی فرنگی کم درگیر حواشی نگران‌کننده نبوده است؟
بعد از المپیک حدود 16 ماه دور از کشتی بودم و شرایط آن موقع را همه می‌دانند و نیازی نیست دوباره به آن مقطع برگردیم. در حال حاضر حدود هشت ماه است که اردوها و برنامه‌های آماده‌سازی را دنبال می‌کنیم، اما همین هشت ماه نیز به طور کاملا مفید به آماده‌سازی اختصاص نداشته است و متاسفانه حواشی به وجود آمده به روند آماده‌سازی تیم و در مجموع به بچه‌های اصلی لطمات سختی زد و دیدیم که در جام جهانی تهران افراد شاخص تیم نتوانستند کشتی‌هایی که از آنها انتظار می‌رفت، بگیرند. همه این مسائل در حالی برای کشتی به وجود آمد که ما درگیر قهر و آشتی کادر فنی تیم ملی بودیم و زمان زیادی را به همین دلیل از دست دادیم. همزمان مشکلات مالی فراوانی که فدراسیون کشتی داشت گره کور در کشتی ایجاد کرده بود؛ گره‌ای که براحتی با دست مسئولان باز می‌شد، اما نشد و هنوز هم نشده است.
جالب است با این‌که قهرمانان کشتی خواستار برطرف شدن مشکلات مالی فدراسیون و به طور مشخص بازپرداخت بدهی‌های فدراسیون می‌‌شوند، اما این مشکلات همچنان پابرجاست.
متاسفم که بگویم کشتی ورزش مظلومی است و آن‌طور که باید مورد توجه قرار نمی‌گیرد، برای همین است که می‌بینید همه قهرمانان جهان و المپیک از این وضع شاکی هستند. این در حالی است که امیررضا خادم، معاون پارلمانی وزارت ورزش است و در حالی که خود از جنس کشتی بوده و درد قهرمانان و این ورزش را بخوبی می‌داند و از طرفی برادر او هم رئیس فدراسیون کشتی است، تعجب می‌کنیم، چرا وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک راه‌حلی برای مشکلات مالی فدراسیون کشتی پیدا نمی‌کنند. آنها نباید اجازه دهند فدراسیون کشتی این‌گونه تنها بماند و با رسیدگی به امور مالی این فدراسیون؛ آرامش خاطررا برای مدیران فدراسیون به وجود آوردند تا آنها با خیال راحت به قهرمانان و ملی‌پوشان برسند، به هر حال امیدواریم مشکلات حل شده و قدم‌های اساسی برای قهرمانان برداشته شود.
یعنی نارضایتی از شرایط همچنان حرف اول را در کشتی می‌زند؟
با این‌که حدود سه ماه است در اردوهای تیم ملی حضور داریم و بسیار امیدواریم که در روزهای آینده از هر نظر برای درخشش و کسب افتخار در تاشکند و اینچئون آماده شویم، اما به هرحال باید پذیرفت امسال آن سالی که می‌خواستیم نبود و آن شرایطی که مدنظرمان بود، فراهم نشد. مشخص است در چنین شرایطی باید هم ناراضی بود. با وجود این بازهم امیدواریم نتایج خوبی بگیریم.
با این‌که شما و برخی کشتی‌گیران معتقدید حاشیه مانع آماده‌سازی درست و حسابی تیم ملی شده است، اما به نظر می‌رسد خودتان هم در ادامه این حاشیه‌ها نقش داشته‌اید. این‌که کشتی‌گیر بگوید چون فلان مربی نیست ما هم می‌رویم، خود یک نوع اضافه کردن بار حاشیه‌ای بر پیکر تیم ملی و فدراسیون کشتی است. خودتان در این‌باره چه فکر می‌کنید؟
باید قبول کرد وقتی حاشیه می‌آید، متاسفانه همه را با خود می‌برد و به واقع دامنگیر همه می‌شود چه ورزشکار و مربی باشی چه مسئول فدراسیون، فرقی نمی‌کند حاشیه همه را درگیر کرده و روند آماده‌سازی را مختل می‌کند. این حاشیه‌ها ما را هم در بر گرفت و روند آماده‌سازی تیم را تحت تاثیر قرار داد. با وجود این خوشبختانه در سه ماه اخیر تمرینات خوبی را پشت سر گذاشتیم.
با این اوصاف، شرایط تیم ملی در اینچئون و تاشکند نگران‌کننده خواهد بود؟
نه. نمی‌خواهم بگویم شرایط نگران‌کننده است، بلکه صرفا اوضاع را آن‌طور که بوده خواستم بیان کنم تا انتظاراتی که از تیم ملی وجود دارد، مبتنی بر واقعیت باشد. خود من در حالی تمریناتم را برای حضور در این رقابت‌ها دنبال می‌کنم که علاوه بر شرایطی که به آن اشاره شد با توجه به تغییر وزن‌ها از سوی فیلا، عملا در یک وزن جدید باید کشتی بگیرم و نسبت به حریفانم چهار، پنج کیلو سبک‌تر هستم و این موضوع نیز کمی کارم را سخت‌تر می‌کند، از طرفی قوانین کشتی هم نسبت به گذشته تغییر کرده و دست داوران در قوانین جدید کاملا باز است که ناداوری کرده و هر کشتی‌گیری را خواستند سه اخطاره و بازنده کنند، بنابراین باید کاملا حواسمان جمع باشد که بهانه‌ای دست داوران ندهیم.
فاصله کم مسابقات نیز نکته‌ای فوق‌العاده مهم و حائز اهمیت است، جایی که خود شما در روزهای بیست و دوم شهریور و پنجم مهر در دو رقابت بزرگ باید برای کسب مدال طلا بجنگی.
این هم یکی از بدشانسی‌های من و امثال من است که باید در هر دو رویداد در چنین فاصله زمانی کمی روی تشک بروم. در وزن من و چند وزن دیگر به تشخیص کادر فنی دو نفر همسطح نداریم و برای همین ما باید در هر دو مسابقه کشتی بگیریم و برای بهترین نتیجه باید نهایت توان خود را به کار بگیریم.
حواشی که به آن اشاره داشتی تا لحظه آخر اعلام ترکیب تیم ملی در مورد خود تو هم وجود داشت. این‌که امین سوری و مربی‌اش معتقد بودند به ناحق از ترکیب تیم ملی کنار گذاشته شده و برای حضور در انتخابی آمادگی داشته است، در این مورد چه صحبتی داری؟
دوست دارم تا زمانی که در ورزش هستم، هیچ وقت اخلاق را نادیده نگیرم و حرمت همه را حفظ کنم یعنی به همه کسانی را که در اطرافم هستند؛ چه از سطح بالاتری از من برخوردارباشند چه پایین‌تر، احترام همه آنها را حفظ کنم و کاری نکنم از دستم ناراحت شوند. با وجود این گاهی مسائلی مطرح می‌شود که آدم ناگزیر می‌شود، واقعیاتی را بگوید.
واقعا فاصله من با دیگر نفرات وزنم خیلی زیاد است و اگر همه آنهایی که خودشان را کارشناس می‌دانند بیایند یک تمرین ما را ببینند، به این موضوع پی می‌برند. اگر تمرین را قبول ندارند، مثال مسابقات را برای آنها ذکر می‌کنم. به هر حال کشتی‌گیری که در جام یادگار که یک جام درجه 3 بین‌المللی محسوب می‌شود، در وزن 66 کیلو حذف می‌شود، دیگر چه ادعایی می‌تواند داشته باشد؟ اما من از یک وزن پایین‌تر آمده‌ام 66 کیلو، با 10 روز تمرین در دو جام بین‌المللی جزو سه نفر برتر می‌شوم و در جام جهانی کشتی می‌گیرم.
همین آزاد علی‌اف آذربایجانی که قهرمان جام یادگار شد، سه بار او را شکست داده‌ام و فکر می‌کنم اینها دلایل محکمی است که برتری من را نسبت به آن کشتی‌گیری که اشاره کردید، نشان می‌دهد. با وجود این من آماده بودم در انتخابی کشتی بگیرم و از این نظر مشکلی وجود نداشت، اما حریفم آسیب‌دیده بود، یک ماه کامل از تمرینات دور بود به همین دلیل کادرفنی تشخیص داد این انتخابی برگزار نشود که به نظر من تشخیص منطقی و درستی بود. من هم آسیب دیده بودم و اگر این کشتی برگزار می‌شد، شرایط آسیب‌دیدگی‌ام تشدید می‌شد و چیزی که در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی در قزوین برایم اتفاق افتاد، تکرار می‌شد؛ من هر دو رقابت جهانی و بازی‌های آسیایی را از دست می‌دادم و همزمان حریفم نیز شرایط و آمادگی لازم برای حضور در این دو رقابت سخت را نداشت و تیم ملی لطمه می‌خورد.
بدون آن‌که بخواهم قضاوتی درباره این استدلال شما داشته باشم، به هر حال امید نوروزی ازجمله کشتی‌گیرانی محسوب می‌شود که جزو همان دسته‌ای است که توسط محمد بنا به شکل گلخانه‌ای پرورش یافته و از انتخابی معاف بوده است، اصولا چه نظری درباره انتخابی تیم ملی داری؟
اگر یک روز قرار باشد، به‌عنوان مربی یا هر عنوان دیگری غیر از کشتی‌گیر در این‌باره تصمیم بگیرم، مطمئنا رقابت‌های انتخابی را برای انتخاب نفرات ملی‌پوش جدی می‌گیرم، اما انتخابی در شکل‌های مختلف و با هدف شناسایی بهترین نفر نه برگزاری انتخابی به هر قیمتی. مطمئنا وقتی کشتی‌گیری را که قاطعیت دارد، به هیچ عنوان و به خاطر یک انتخابی او را وارد حاشیه و استرس نخواهم کرد، آن هم به این امید که شاید بتوانم در کنار این کشتی‌گیر یکی دو کشتی‌گیر خوب داشته باشم. نظر من این است ما در وهله اول باید داشته‌هایمان را حفظ کنیم و در کنار آن به فکر ایجاد پشتوانه هم باشیم. محمد بنا همین کار را می‌کرد.
در 60 کیلو امید نوروزی را نفر اصلی می‌دانست و نفر دوم را به یک مسابقه سطح پایین‌تر یعنی رقابت‌های قهرمانی آسیا می‌فرستاد. وقتی نفر دوم، دو بار در رقابت‌های قهرمانی آسیا حذف می‌شد، دیگر دلیلی نداشت بین من و او انتخابی برگزار شود. بله اگر دو کشتی‌گیر داشته باشیم که کاملا شرایط برابر و پایاپایی داشته باشند، باید هم انتخابی بگذارند و آنها را در تورنمنت‌های مختلف محک زد، خود من اگر واقعا چنین شرایطی وجود داشته باشد و در انتخابی ببازم با کمال میل کنار می‌روم و می‌گویم حق حریفم است، اما وقتی من در تمرین، حریف را ده بار به بیرون از تشک می‌اندازم، ده بار بی‌حال می‌شود و نمی‌تواند امتیازی از من بگیرد، دیگر چه انتخابی باید برگزار شود؟
یکی از استدلال‌هایی که برای برگزاری رقابت‌های انتخابی مطرح می‌شود، پرورش دو، سه کشتی‌گیر همسطح است، به دلیل ایجاد رقابت نزدیک و وجود حریف داخلی برای نفر اصلی که خیالش از بابت ملی‌پوش بودن راحت نباشد و همیشه در اوج در رقابت‌های جهانی حاضر شود، اگر این شرایط نباشد یک کشتی‌گیر چگونه سطح فنی خودش را حفظ خواهد کرد؟
به هر حال کسی که قهرمان جهان و المپیک می‌شود، چون به جایگاه والا در ورزش رسیده حس مسئولیت دوچندانی نسبت به کشورش و آبروی شخصی خود و خانواده‌اش دارد و همواره سعی می‌کند در اوج باقی بماند، در این‌باره یک قهرمان هم باید سالم زندگی کند و هم به درستی تمرین کرده و خود را در اوج حفظ کند. این مهم را اکثر قریب به اتفاق قهرمانان سابق و کنونی ورزش بخوبی رعایت کرده‌اند که در میادین مختلف افتخار‌آفرینی خود را ادامه می‌دهند، ازجمله حمید سوریان که شش طلای جهان و المپیک را دارد و با کسب یک مدال دیگر حتی اگر از نوع برنز باشد عنوان پرافتخارترین کشتی‌گیر تاریخ ایران را از آن خود کرده و از عبدالله موحد سبقت می‌گیرد.
برگردیم به رقابت‌های جهانی و بازی‌های آسیایی. در حالی در هر دو مسابقه باید کشتی‌بگیری که به هر حال برای مجموعه ورزش بازی‌های آسیایی اهمیت بسیاری دارد، خودت در این‌باره چه فکر می‌کنی؟
چون در دوره گذشته بازی‌های آسیایی طلا گرفتم، بخوبی ارزش و جایگاه این بازی‌ها را درک می‌کنم، اما بازهم تکرار می‌کنم که همه مردم بدانند شرایط امسال خیلی بد و سخت بود و حاشیه‌ها، آرامش ما را بریده بود و نتوانستیم تمرینات ایده‌آلی داشته باشیم. به هیچ عنوان دنبال بهانه نیستم و تسلیم بحران حاشیه‌ها نشدم و با همین آمادگی که در این سه ماه کسب کردم، تلاش می‌کنم در هر دو مسابقه خوب نتیجه بگیرم، البته این را بگویم که هدف اصلی من المپیک 2016 است و می‌خواهم اولین کشتی‌گیری باشم که در دو المپیک طلا گرفته‌ام و در این راه رقابت‌هایی از این نوع نیز برایم مهم است و در این مسابقه‌ها کم‌فروشی نخواهم کرد.
با این‌که خودتان بخوبی شرایط سخت حضور در این دو رویداد را می‌دانید، چطور ریسک همزمان حضور در هر دو مسابقه را پذیرفتی. به هر حال هم کار سخت است و هم انتظار بالاست؟
کادر فنی من را قابل دانستند و من وظیفه خود می‌دانم در هر دو میدان کشتی بگیرم و دست آنها را خالی نگذارم، با این‌که می‌دانم این کار خطر آسیب‌دیدگی زیادی برایم دارد، اما به هر حال پذیرفتم و با همه توان در جهت کسب موفقیت در این دو رویداد تلاش خواهم کرد.
حرف آخر؟
اگر مسئولان می‌خواهند ورزش روند رو به رشد داشته باشد، این راهش نیست که به ورزشی مثل کشتی بی‌توجهی کنند، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باید با برنامه‌ریزی دقیق و بودجه خوبی که به فدراسیون‌ها می‌دهند آنها را رو به جلو هدایت کنند و در آخر امیدوارم نه‌تنها کشتی که همه ورزش‌های ما در اینچئون حضوری پربار و موفق داشته باشند.