به گزارش خبرنگار
وبگردی باشگاه خبرنگاران ، شاید تا اندازه ای بی انصافی باشد که کابینه فعلی حسن روحانی را دولتی تماماً کارگزارانی بدانیم البته هنوز هم بیشتر وزرای دولت را اعضای حزب اعتدل و توسعه تشکیل می دهند حزبی که البته تنها اسماً با کارگزاران متفاوت است اما در حقیقت شعبه دومی از مدیران وفادار به هاشمی رفسنجانی است که در سال ۷۸ و پس از دیدار با رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام اعلام موجودیت کردند.
آن روزها هاشمی رفسنجانی در سیبل انتقادات تند و تیز دوم خردادی ها قرار داشت و او نیز در واکنش به این حملات تلاش کرد بخشی از مدیران بازمانده از دوران سازندگی را پیش از آنکه توسط دوم خردادی ها جذب شوند به تشکیل حزب و تشکل سیاسی ترغیب کند.
بعدها محمد قوچانی کارگزاران را بال چپ و اعتدال و توسعه را بال راست هاشمی معرفی کرد، او هم اکنون نیز به عضویت شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی درآمده است.
محمدباقر نوبخت، محمدرضا نعمت‌زاده، اکبر ترکان، فاطمه هاشمی رفسنجانی، محمود واعظی، حسین موسویان، سید احمد زرهانی، مرتضی محمدخان،مجید قاسمی، صلاح‌الدین دلشاد، محمد حسن تولایی و زهرا پیشگاهی‌فرد. در پاییز سال ۱۳۷۸ با هاشمی رفسنجانی دیدار کردند و هاشمی در آن دیدار ضمن گلایه از رفتارهای انحصار طلبانه دوم خردادی ها گفت: "اداره کشور با یک جناح فاجعه است و در عوض همه نیروهای معتدل در دو جناح باید متحد شوند تا توسعه سیاسی- اقتصادی را به پیش برند و ستون‌های نظام را تقویت کنند."
پس از تشکیل دولت توسط حسن روحانی اعضای اعتدال و توسعه و نیز کارگزاران سازندگی به صورت گسترده به قدرت بازگشتند، فراکسیون اعتدالی که محمد باقر نوبخت نماینده رشت در مجلس ششم تشکیل داده بود ۱۳ سال بعد تا حد دولت اعتدال گسترده شد.حلقه اطراف هاشمی بر اساس همان دستورالعمل سال ۷۸ وی اعضای کابینه را هر چه بیشتر از میان دو بال چپ و راست او برگزید.
در چنین شرایطی نیروهای دوم خردادی که به واسطه نقش آفرینی های مخرب سیاسی پس از انتخابات سال ۸۸ گرانیگاه سیاسی خود درون نظام را از دست داده بودند چاره ای جز حمایت از حسن روحانی برای پیروزی در انتخابات ندیدند. خاتمی به جای عارف از روحانی حمایت کرد چرا که تجربه کاندیداتوری مصطفی معین هنوز از یادش نرفته بود. به دنبال او بقیه اصلاح طلبان نیز با این تصور که دولت روحانی سهم عمده ای را به اصلاح طلبان خواهد داد از روحانی حمایت کردند.
پس از یکسال که سبد رای اصلاح طلبان که در واقع تنها امید روحانی در رقابت با قالیباف و جلیلی بود به حساب او ریخته شد. رئیس جمهور حقوقدان نیازی ندیده است خوان گسترده دولت را با متحدان دیروزش تقسیم کند. از میان وزرای کابینه سهم اصلاح طلبان محدود به فرجی دانا، فانی، چیتچیان، حجتی، و ربیعی شد که از این میان تنها فرجی دانا و فانی حاضر شدند ریسک بازگرداندن مدیران دوم خردادی را به عرصه مدیریتی را بپذیرند و اگر فرجی دانا به واسطه اصرارش بر ماندن توفیقی و میلی منفرد استیضاح شد، برگه استیضاح علی اصغر فانی نیز به دلایل سوء مدیریتی مدتی است در میان نمایندگان مجلس دست به دست می شود و امضاء بر امضاء می افزاید.
محمدعلی نجفی برگ دیگری است که روحانی را تا سه ماه آینده از وزارت علوم خاطر جمع خواهد کرد. سابقه کارگزارانی‌اش در کنار پیوستگی ظاهری با اصلاح طلبان فرصتی فراهم خواهد کرد تا رئیس جمهور برای آینده وزارت علوم چاره ای بیندیشد و در این فاصله گذاری مطمئن از وزیر اصلاحاتی کابینه به یک مهره از اعتدال و توسعه و یا کارگزاران داشته باشد.
در حال حاضر روحانی از ۱۸ وزیر کابینه اش ۱۰ وزیر را از میان طیف سیاسی موسوم به راست مدرن (کارگزاران و اعتدال و توسعه) به اضافه معاون اول، سخنگو و معاون حقوقی، ۳ وزیر از میان راست سنتی(آخوندی، دهقان، رحمانی فضلی)، یک وزیر مستقل(هاشمی قاضی زاده) و تنها چهار وزیر(فانی، ربیعی، حجتی، چیتچیان) را از میان اصلاح طلبان انتخاب کرده است. سهمی حداقلی از اصلاح طلبانی حداقلی در کابینه ای که پیروزی رئیسش را در انتخابات مدیون اصلاح طلبان بوده است.
منبع : افکار نیوز