هر زمانی که کدورت قرنیه یا استیگماتی شدید آن و یا بقایای زخم قرنیه منجر به کاهش دید فرد شود پیوند قرنیه انجام می‌گیرد. بعضی اوقات زخم‌های باکتریال، ضربه، پارگی‌ها، بیماری‌هایی مانند قوز قرنیه و بیماری‌های ارثی نظیر دیستروفی می‌توانند عوامل کدورت و یا استیگمات دید قرنیه شوند.
وی افزود: در پیوند قرنیه حدوداً بین 7 تا 8.5 میلی‌متر از قرنیه بیمار برداشته می‌شود و بر حسب نوع بیماری می توان تمام ضخامت قرنیه را پیوند زد و یا می‌توان به صورت لایه‌ای عمل پیوند را انجام داد.
قائم‌پناه تصریح کرد: کسی که روی چشم او عمل پیوند انجام می‌شود باید به طور مرتب هر ماه 1 بار تا 1 سال و سپس هر 6 ماه 1 بار تا 1 سال به چشم‌پزشک مراجعه نماید و از چشم خود مراقبت نماید. به خصوص کسانی که تمام ضخامت قرنیه‌ی آنها پیوند خورده می‌شود باید مراقب باشند به چشم آنها ضربه وارد نشود، موازین بهداشتی را رعایت کنند و از داروهایی که به آنها تجویز شده استفاده نمایند.
وی اظهار داشت: کسی که عمل پیوند روی چشم او انجام می‌شود باید 3 علامت را به خاطر بسپارد. تار شدن چشمان بعد از پیوند بیشتر از وضعیت قبلی، تغییر دید و تار شدن چشمان به یکباره و درد و قرمز شدن آنها 3 علامتی هستند که نشان‌دهنده‌ی دفع پیوند می‌باشند و افراد با مشاهده‌ی این 3 علامت باید بلافاصله به چشم پزشک مراجعه نمایند.
قائم‌پناه بیان کرد: "تبخال چشمی" یکی از علل زخم و کدورت قرنیه به شمار می‌رود. تبخال چشمی ویروسی پنهان در بدن است و به دلایل مختلف مانند تحریک فیزیکی، شیمیایی و عصبی ایجاد شده و بر روی قرنیه رشد پیدا می‌کند و بدن نسبت به این ویروسها واکنش نشان می‌دهد. برطرف کردن تبخال چشمی با مصرف دارو و جلوگیری از استرس‌های فیزیکی و شیمیایی و عصبی امکان‌پذیر است.
انتهای پیام/