در حال حاضر، انرژی بدست آمده از این روش تنها برای شارژ کردن یک باتری زیستی کوچک کافی است اما محققان در تلاش برای کشف راههایی به منظور استفاده از این فناوری در شارژ تلفنهای هوشمند و تبلتها هستند.
در کل، هرچه شدت ورزش کردن افزایش یابد، میزان لاکتات بیشتری تولید می‌شود. در طول فعالیتهای شدید فیزیکی، بدن نیاز به تولید انرژی بیشتری پیدا کرده از این رو فرآیندی موسوم به گلیکولیز را فعال می‌کند.
گلیکولیز انرژی و لاکتات تولید می‌کند که دانشمندان توانسته‌اند دومی را در خون شناسایی کنند.
ورزشکاران حرفه‌ای به نظارت بر سطوح لاکتات بدن خود در طول آزمایشات اجرایی به عنوان راهی برای ارزیابی تناسب و برنامه ورزشی خود می‌پردازند.
علاوه بر آن، پزشکان نیز سطوح لاکتات را در زمان تمرینات ورزشی بیماران بررسی می‌کنند تا شرایطی مانند بیماری قلبی یا ریوی را که با سطوح بالا و غیرعادی لاکتات همراهند، شناسایی کنند.
در حال حاضر، آزمایش لاکتات به دلیل نیاز به گرفتن چندین نمونه خون در زمانهای مختلف در طول یک رژیم ورزشی ناخوشایند و آزاردهنده است.
حسگر ساخت محققان حاوی آنزیمی است که الکترونها را از لاکتات گرفته و یک جریان الکتریکی ضعیف تولید می‌کند.
محققان این خالکوبی را بر روی بازوی 10 داوطلب سالم قرار داده و سپس به اندازه گیری جریان الکتریکی تولید شده در طول ورزش آنها پرداختند. محققان سپس بطور مداوم و همزمان با تغییر شدت ورزشها، سطوح لاکتات عرق این افراد را مورد نظارت قرار دادند.
دانشمندان در گام بعدی یک باتری زیستی با نیروی عرق انسان تولید کردند.
آزمایشات بر روی 15 داوطلب نشان داد که آنها مقادیر متفاوت نیرو را تولید می‌کنند. جالبتر اینکه افراد دارای تناسب اندام کمتر که میزان ورزش کمتری هم داشتند، انرژی بیشتری از افرادی که تا سه بار در هفته ورزش می‌کردند، تولید می‌کردند.
به گفته دانشمندان، علت این امر ممکن است خستگی بیشتر افراد با تناسب اندام کمتر باشد که منجر به تولید زودتر گلیکولیز و شکل‌گیری لاکتات بیشتر می‌شود.
نتایج این پژوهش که در نشست و نمایشگاه انجمن شیمی آمریکا ارائه شده، در مجله Angewandte Chemie منتشر شده است.