"کلاریسا هِیوارد" استادیار علوم سیاسی در دانشگاه واشنگتن در سنت‌لوئیس می‌گوید: ناحیه شهری سنت لوئیس به مدت صد سال نمونه بارزی از تبعیض نژادی بوده و روش‌ها و سیاست‌ها در این منطقه مشکلاتی را ایجاد کرده است که زیربنای تنش‌های اخیر در فرگوسن است.
به گفته وی، در سال1916 قوانین مربوط به منطقه بندی نژادی در آنجا وضع و در سال بعد از آن لغو شد. اما این شهر به منظور حفظ تفکیک نژادی، به قراردادهای نژادی در مورد اسناد ملکی روی آورد. آن نظام تا سال1948 ادامه داشت تا اینکه با حکم دیوان عالی آمریکا لغو شد.
اقتصاد این شهر به علت پیوند با میدوِست عملا از مزایای فرآیند صنعتی شدن در جنوب طی چند دهه گذشته محروم بوده و اقتصاد آن زیان‌های صنعتی بسیاری متحمل شده است.
در ضمن، احساسات اجتماعی سرکوبگرانه در این شهر جمعیت سیاه پوست آنرا به مناطق حومه ای کشاند که مدارس آن فاقد بودجه کافی بوده و دولته‌ای محلی هنوز تحت کنترل مقامات سفید پوست است.
"مارگارت گارب" استادیار تاریخ در دانشگاه واشنگتن می‌گوید: بسیاری از سیاه پوستان شمال سنت لوئیس که به علت عدم ارتباط با ناحیه صنعتی و مشکل مسکن دچار ورشکستگی شده بود، به فرگوسن رفتند.
به گفته وی، نواحی آموزشی حومه ای با چنان کمبود بودجه ای مواجه بودند که برخی از آنها اعتبارشان را را از دست دادند و دانش آموزان اجبارا با اتوبوس به دیگر نواحی آموزشی منتقل می شدند.
تاریخچه درازمدت این ناحیه در زمینه تفکیک نژادی ممکن است توضیحی برای این مسئله باشد که چرا تاکتیک‌های این هفته پلیس در فرگوسن بجای حفظ آرامش، خشم ساکنان آنرا برانگیخت.
"کلارک مک فیل" استاد دانشگاه ایلی نویز و یکی از کارشنان ارشد آمریکا در زمینه تاکتیک‌های پلیس در کنترل تجمعات گفت که از شنیدن این مسئله که95 درصد ماموران اداره پلیس در یک شهر اکثرا سیاه پوست، سفید پوست اند، متعجب شد.
وی نتیجه ارزیابی‌اش از تاکتیک های آنها را نیز تعجب آور خواند و گفت، ماموران پلیس هم به لحاظ آموزش و هم شیوه واکنش بسیار عقب مانده اند.
به گفته مک فیل، در جایی که چندان انتظار یک رویارویی مرگبار نمی رود، نیروی پلیس برای یک رویارویی مهم آماده می شود.
وی معتقد است، اگر پلیس بجای واکننش به تخلفات جزئی از قانون، قدری به معترضان آزادی عمل بدهد، امکان جلوگیری از خشونت و مرگ وجود دارد.
انتهای پیام/