به گزارش باشگاه خبرنگاران کرمانشاه
؛
کارلتن کوون در زمستان آن سال به امید
یافتن غار‌هایی به ایران آمد. اولین هدف وی در این سفر بازدید از
غار کوچکی بود که در نزدیکی کتیبه مشهور داریوش در بیستون فرار داشت و زبان‌شناسی بنام کامرون همزمان با
مطالعه کتیبه آنرا دیده بود و بعدها به نام غار شکارچیان مشهور شد.
کوون پس از بازدید اولیه از غار، چند ماه بعد به مدت دو هفته به کاوش در این غار پرداخت که منجر به کشف هزاران ابزار سنگی مربوط به فرهنگ موستری و بقایای استخوان حیوانات شکار شده‌ای چون گوزن و اسب وحشی شد. این یافته‌ها احتمالا بین ۷۰ تا ۴۰ هزار سال قدمت دارند.
کوون در
بررسی مجموعه استخوان و دندان حیوانات یافت شده در کاوش به بخشی از استخوان ساعد و
یک دندان پیشین برخورد که از نظر وی مربوط به انسان بودند. این دو نمونه استخوان و
دندان همراه با سایر یافته‌های غار بیستون پس از کاوش به موزه دانشگاهی دانشگاه
پنسیلوانیا در آمریکامنتقل شدند.
وی در گزارش خود به اختصار به بقایای انسانی مذکور نیز پرداخت و این دو یافته را به همراه یک تکه از استخوان ران که در کاوش غاری بنام تمته در نزدیکی ارومیه کشف شده بود به انساننئاندرتال نسبت داد.
وي در بازنگری این بقایا روشن شد که دندان یافت
شده مربوط به انسان نیست و در واقع متعلق به گاوسانان است و کوون اشتباها آنرا به
انسان نسبت داده‌است.
اما قطعه ساعد یافت شده به مربوط به انسان است و دارای ویژگیهایی است که در استخوان ساعد انسانهای نئاندرتال قابل مشاهده‌است.
به این ترتیب پس از گذشت نیم قرن نتایج مطالعه دقیق کهن‌ترین بقایای انسانی یافت شده در ایران نشان داد که کشور ما نیز بدون تردید در حوزه گسترش این انسان ریخت‌های دوران پلیستوسن قرارداشته است./ش/ن