به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، روزنامه پاکستانی داون نوشت: با تشدید فشارهای تحریمی غرب بر مسکو و تهران ، هر دو کشور برای خنثی سازی این فشارهای روزافزون با هم همکاری می‌کنند و قدم های هماهنگ بر می‌دارند.
سه شنبه گذشته، وزیر انرژی روسیه و همتای ایرانی اش بیژن زنگنه یک یادداشت تفاهم پنج ساله در مسکو امضاء کردند که شامل همکاری در بخش نفت است.اما کمی بعد ، وزیر انرژی روسیه حرف خود را پس گرفت و در بیانیه بعدی اش از حجم یا زمان معامله صحبت نکرد اما تایید کرد که معامله به قوت خود باقیست.گزارش ها حاکی از آن است که این معامله به روسیه امکان می دهد روزانه نیم میلیون بشکه نفت خرید و فروش کند.برخی گزارش های رسانه های روس نیز حاکی از آن است که روسیه فقط 50 هزار بشکه نفت در روز مبادله می‌کند.
اما تحلیلگران معتقدند این معامله مفادش هر چه که باشد، به ایران امکان می‌دهد تحریم ها را دور بزند و از آثار آن بکاهد. همچنین تهران می تواند در برابر فشارهای غرب در مذاکرات هسته ای مقاومت کند. پوتین نیز امکان می یابد در تلافی فشارهای غرب بر مسکو ، نقش تخریب چی را در سیاست خارجی اوباما بازی کند.
اما چرا روسیه که خودش تولید کننده عمده نفت محسوب می شود ، به نفت ایران علاقمند شده است؟ در این گزارش ادعا شده: دلایلی برای این کار وجود دارد. با توجه به این که روسیه صادرکننده عمده نفت است ، نفت ایران احتمالاً به حساب روسیه صادر می شود و در ازای آن کالاهای روسی به ایران فروخته می شود. بدین ترتیب خریداران آسیایی نفت ایران حجم بیشتر از نفت این کشور را البته با برچسب روسیه خریداری می کنند.این معامله نفع دیگری نیز برای روسیه دارد.مسکو ژوئن گذشته یک قرارداد 25 ساله با چین امضاء کرد که بر اساس آن هر روز دویست و نود هزار بشکه نفت به این کشور صادر خواهد کرد.بخش اعظم این نفت باید از میدانی در قزاقستان صادر می شد اما صادرات این میدان تا اواخر امسال به تاخیر افتاده است.این نفت می تواند از ایران صادر شود.
در پایان این مقاله آمده است به رغم تلاش ها برای جدا کردن انرژی از ژئوپولیتیک ، این واقعیت وجود دارد که انرژی یک ابزار اساسی در دست سیاستمداران امروزی است.
انتهای پیام/