پولیتیکو یادآور شد خاورمیانه ای که باراک اوباما در سال 2009 تحویل گرفت تا حد زیادی در صلح و آرامش به سر می برد و تقویت نیروها در عراق امکان غلبه بر گروه‌های مرتبط با القاعده را فراهم کرده بود. روابط آمریکا با متحدان سنتی‌اش، کشورهای حوزه خلیج فارس، اردن اسرائیل و مصر عالی بود. اما امروز، این منظره کاملا تغییر کرده است. تروریسم در سوریه و عراق گسترش پیدا کرده است. اسرائیل بار دیگر به غزه حمله کرده و اردن با تهدید مواجه است. هزینه انسانی وحشتناک بالاست، گروه‌های تروریستی بی وقفه خود را تقویت می کنند و روابط آمریکا و متحدانش بیش از هر وقت دیگر متشنج است. چگونه این چنین شد؟
به اعتقاد پولیتیکو، مسئول (این وضع) غرور باراک اوباماست. «غروری» که او را تا به آنجا پیش برد که ژوئن 2009 در سخنرانی مشهور خود در قاهره اعلام کرد مهارت ویژه‌ای در درک جهان اسلام دارد، شناختی که مرتبط با تجربه شخصی اوست.
اما باراک اوباما نفهمید که در خاورمیانه، آنچه که به حساب می آید، نیت‌های خوب و سخنرانی‌های زیبا نیست بلکه روابط بین قدرت و توان و اراده مقابله با تهدیدها است.
پولیتیکو خاطر نشان کرد: پس از جنگ جهانی دوم، آمریکا قدرت حاکم بر خاورمیانه بود... اما این خط قرمز با تغییر موضع ناگهانی رئیس جمهور در دقیقه آخر محو شد و از آن زمان به بعد در هر گفتگو درباره امنیت خاورمیانه به این موضوع اشاره می شود. هیچ مقام عرب یا اسرائیلی اکنون باور ندارد که آمریکا از برنامه هسته‌ای ایران جلوگیری خواهد کرد.... هیچکس امروز نمی داند در چند سال آینده مرزهای عراق و سوریه کدامند.
پولیتیکو در پایان می نویسد همه اینها نتیجه اشتباهات جان کری و هیلاری کلینتون وزیران امور خارجه یا لئون پانتا و دیوید پترائوس وزیران دفاع نیست بلکه نتیجه تصمیم‌های شخصی باراک اوباماست.
انتهای پیام/