به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از روزنامه "الثوره"؛ این اولین باری نیست که اسرائیل، به غزه حمله می‌کند، ولی این بار، با تمام دفعات پیشین، تفاوت دارد.
تجاوز اسرائیل، همیشه تجاوز است؛ نه در گذشته و نه امروز، نه اسرائیل از تجاوز و جنایت های خود شرمنده بوده و هست و نه آمریکا از حمایت خود از این تجاوز و جنایات، خجالت می کشد!!! تفاوت در جنس خود تجاوز نیست، بلکه تفاوت به سه موضوع باهم مرتبط برمی گردد:
اولا: توان نظامی و موشکی مقاومت، بسیار پیشرفت کرده و بی سابقه است
ثانیا: اسرائیل این جنگ را شروع نکرده است تا به سرعت نیز پایان دهد
ثالثا: این جنگ با مواضع سیاسی ناچیز عرب ها همراه است که این به زیان اسرائیل، دشمنان فلسطین و در رأس همه آنها آمریکا است
دایه و استقبال کننده سیاست های کنونی اعراب، یعنی آمریکا، بدون توجه به پیشنهادات خیانت کارانه ی عرب ها، ترک ها و سازمان های بین المللی و عرب، نظر خود در رابطه با تحولات جنگ علیه غزه و احتمالات و امکان آتش بس، را مطرح می سازد.
جان کری می گوید: هرگونه توافق برای آتش بس در غزه باید به خلع سلاح حماس منجر شود.!! موضعی واضح تر و روشن تر از این وجود ندارد که البته ارتباط قوی ای با توان نظامی بالایی که مقاومت از خود بروز داده است، دارد. هیچ کدام از سیاست مداران مغرور عرب که برای ایجاد سازشی ننگین در غزه تلاش فراوان کرده اند، تا کنون، جرئت نکرده اند در مقابل کری، سخنی بگویند. دبیرکل سازمان ملل که برای اثبات دوستی خود با اسرائیل، با جان کری رقابت می کند و نیز، دبیرکل ننگین اتحادیه ی عرب که تلاش هایش فروکش کرده و خاموش شده است، جرئت نکرده اند در مقابل سخنان کری، موضعی اتخاذ کنند.
تنها کسی که قصه را به خوبی می داند، نتانیاهوست که گفت: اسرائیل باید خود را برای جنگی طولانی در غزه آماده کند.
با این همه، آمریکا همچنان پرچمدار تعیین سرنوشت امت عربی، از نفت گرفته تا بهار عربی، است و حتی در جنگ کنونی نیز با بی شرمی تمام و آشکارا با رژیم صهیونیستی همکاری می کند.
این شرایطی تاریخی و بی سابقه، در حیات سیاسی معاصر عرب است، مگر زمانی که در سال 1967 شکست خوردند!!! در آن زمان جمال عبدالناصر، سوریه و حملات چریکی فلسطینی ها وجود داشتند و همگی سیاست های آمریکا را نمی پذیرفتند... اما امروز، متاسفانه افرادی بی عرضه و خائن، عهده دار امور سیاسی دنیای عرب هستند.
اما اروپا، آن استعمارگر پیر، هیچ قدرت و اختیاری از خود ندارد!! آن تنها، آتشی را که در لیبی برافروخته به تماشا نشسته و اجازه نداده تا از خوشی که برای مردم آن فراهم کرده بود، لذت ببرند!! جز فرانسه که دایه ی دلسوز تر از مادر شده و به مسیحیان موصل وعده می دهد که اجازه دهد به کشورش بروند.!!! کسی که از مسیحیان در شرق حمایت می کند، از تروریست ها در همان شرق حمایت می کند و به مسیحیان وعده ی وطن جدید می‌دهد!!! ونغمه هجرت مسیحیان را سر داده است، این واقعا تعجب آور است!!!
انتهای پیام/