به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک، این سنت دیرینه با گذر زمان و پیشرفت جوامع دستخوش فراموشی شده اما در روزگار قدیم از اهمیت بیشتری برخوردار بود.
این سنت در شب های پایانی ماه مبارک رمضان و بعد از اقامه نماز مغرب و عشاء از سوی نوجوانان و جوانان در هر محله انجام می شود.
در این آیین کهن، آنان با اجتماع در مقابل منازل اقوام و همسایه ها پس از گشودن در از سوی صاحب خانه، هم صدا این شعار را می گویند: ˈالم ترانیت می دهیم، ماه رمضانیت می دهیم.ˈ
شرکت کنندگان سپس نام یکی از فرزندان آن خانه ای که در مقابل آن تجمع کرده اند را به نیکی صدا کرده و می گویند: ˈیا ثواب یا جوابˈ و برای گرفتن انعام از صاحب آن خانه به انتظار می ایستند.
صاحب خانه با خوشرویی و اهدای شیرینی و تنقلات و در صورت امکان مقداری پول از نوجوانان و جوانان شرکت کننده در این مراسم به گرمی پذیرایی می کند.
در برخی مواقع در این مرحله از برنامه ˈالم ترانیˈ ممکن است که جوانی از منزل صاحبخانه با رفتن به پشت بام و ریختن ظرف آب بر روی شرکت کنندگان، اقدام به شیرین کاری کند.
بعد از این شرکت کنندگان به در منازل بقیه افراد فامیل و یا همسایه محله خود رفته و این برنامه را تکرار می کنند و تا پاسی از شب به اجرای آن می پردازند.
در پایان این سنت دیرینه، شرکت کنندگان با تقسیم هدایا میان یکدیگر با خوشحالی از هم جدا شده و به خانه های خود می روند.
مردم ساوه اجرای این سنت را نوعی وداع با ماه رمضان تلقی کرده و پس از آن خود را برای برپایی جشن عید سعید فطر آماده می کنند.
نام ˈالم ترانیˈ از یکصد و پنجمین سوره قرآن کریم (سوره فیل) که با ˈالم ترˈ آغاز می شود اقتباس شده که این به معنی ˈآیا مرا نمی بینی؟ ˈ است.
این مراسم بطور معمول در شب های پایانی به ویژه بیست و هفتم ماه مبارک رمضان که مصادف با به هلاکت رسیدن ˈابن ملجم مرادیˈ قاتل امیر المومنین (ع) است با شور و شعف فراوانی برگزار می شود./ز