افشار در گفتگو با
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: وقتی زوجین در امر ازدواج نگران باشند که مورد بهره برداری طرف مقابل یا خانواده ی وی قرار می‌گیرد احساس اعتماد در او ایجاد نمی‌شود در صورتی که اگر طرف مقابل ما قصد زندگی داشته باشد ما احساس امنیت می‌کنیم و می تواند برای ما یک شریک زندگی خوب باشد و امنیت می‌تواند پیش زمینه‌ی ازدواج باشد وابزارهایی مثل مهریه‌های سنگین اعتماد را در فرد ایجاد نمی‌کند ، وقتی حوزه‌های مادی وارد حوزه‌ی عاطفی و خانوادگی می‌شود امنیت و اعتماد را در خانواده از بین می‌رود و ما نمی‌دانیم که طرف مقابل مان به خاطر علاقه و عاطفه است که تشکیل خانواده می‌دهد یا به دلیل ابزارهای مادی و فیزیکی.
وی افزود: با توجه به اینکه هر کسی معیارهای خاص خودش را دارد و نمی‌توان به اصطلاح یک نسخه‌ی مشترک برای همه‌ی افراد پیچیده اما وقتی کسی به ما بگوید که برای زندگی به ما علاقه دارد یک فضای سرشار از اعتماد را می‌سازد ام اگر بخواهیم در آینده آن را ثابت کنیم باید ببینیم تا چه حد از قوانین اعتماد پیروی می‌کنیم.
افشار تصریح کرد: یکی از دلایل از بین رفتن اعتماد ایده است که افراد خودشان قانون را ایجاد می‌کنند به طور مثال گرفتن حق طلاق در هنگام ازدواج این را به طرف مقابل می‌فهماند که من به تو اعتماد ندارم، یعنی بین طرفین اعتماد از بین می‌رود و یک محیط مطمئنا و سرشار از اعتماد پدید نمی‌آید.
وی در پایان خاطر نشان کرد: متأسفانه فضای خانواده‌های ما از اعتماد خالی شده و ازدواج بیشتر شبیه یک بازار شده که هر کدام از طرفین با مفاد کاملا حساب شده و ساختن قوانین خود ساخته مبادرت به ازدواج می‌کنند و ایده مسأله می‌تواند آثار زیان باری مثل کاهش ازدواج، بالا رفتن سن ازدواج، کاهش باروری و فساد در نتیجه شست در ازدواج خواهد شد.
انتهای پیام/