ی
به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، در مقاله مرکز مطالعات بلفر آمده است: نگارش متن معامله نهایی هسته‌ای بین ایران و گروه پنج بعلاوه یک شروع شده است اما وزیر خارجه ایران می گوید که متن نهایی پرانتزهای زیادی دارد. این پرانتزها بیانگر اختلافات و نکاتی است که ایران و گروه پنج بعلاوه یک بر سر آن توافق ندارند.
این گزارش می‌افزاید: توانمندی غنی‌سازی در کانون این رویارویی قرار دارد و سخت‌ترین مسئله در نظر گرفته می‌شود.مذاکره‌کنندگان ایرانی اصرار می‌کنند که تهران باید ظرفیت غنی سازی اش را برای تامین سوخت رآکتور بوشهر گسترش دهد.اما قدرت‌های غربی می‌گویند که ایران باید ظرفیت غنی سازی خود را کاهش دهد. همانطور که در توافقنامه موقت ژنو آمده است، توافقنامه نهایی شامل یک برنامه غنی سازی خواهد بود که دو طرف در خصوص تعریف آن توافق داشته باشند. ایرانی‌ها نیاز غنی سازی خود را از پنجاه تا صد‌ها هزار سانتریفیوژ برای رآکتور بوشهر و بیست رآکتور دیگر که قرار است در آینده ساخته شوند، برآورد می‌کنند. اما مقامات آمریکایی خاطر نشان کرده‌اند که فقط به چند هزار سانتریفیوژ در ایران رضایت می‌دهند چرا که با این تعداد ایران نخواهد توانست ماده مورد نیاز بمب هسته‌ای تولید کند. برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که آمریکا تاکید می‌کند ایران فقط چهار هزار سانتریفیوژ داشته باشد اما پذیرش چنین درخواستی برای ایرانی‌ها تقریباً غیرممکن است. اما برای این که در خصوص ظرفیت غنی سازی ایران اجماع به وجود آید، توافقنامه نهایی باید شامل تضمین‌هایی مبنی بر حفظ حق ایران در تولید سوخت برای رآکتور بوشهر بعد از سال 2021 باشد. روسیه تا این سال سوخت بوشهر را تامین خواهد کرد.
در پایان این گزارش آمده است: بعد از یک دوره خاص که در توافقنامه نهایی درباره اش توافق می‌شود و بعد از اجرای موفقیت آمیز بندهای توافقنامه نهایی، برنامه هسته‌ای ایران باید مثل یک کشور عضو ان‌پی‌تی که تسلیحات هسته‌ای ندارد، در نظر گرفته شود. از این رو بعد از سپری شدن یک دوره خاص، تهران می تواند غنی سازی صنعتی داشته باشد و مذاکره کنندگان دو طرف در جهت افزایش تدریجی تعداد سانتریفوژهای ایران بر اساس نیازهای عملی این کشور و قوانین نظارتی آژانس بین المللی انرژی اتمی به توافق برسند.
انتهای پیام/