رژیم صهیونیستی یک نیروی اشغالگر است. این رژیم در سال 1947 با رای گیری در سازمان ملل متحد با 181 رای مثبت و با اختصاص 45 درصد از سرزمین های اشغالی و 54 در صد به رژیم صهیونیستی به تشکیل شد. آن 1 درصد باقی مانده به عنوان قلمرو بین المللی به رسمیت شاخته شد. در حالی این رژیم خود توسط قطعنامه تشکیل شد، در دهه‌های گذشته از بسیاری از قطعنامه‌های بین المللی تخطی کرده است. بعد از جنگ ژوئن 1967 ، درصد مالکیت فلسطینیان از سرزمینشان به 22 درصد تقلیل یافت. قطعنامه 465 شورای امنیت سازمان ملل متحد تاکنون 2 بار به سرزمین های اشغالی اشاره می کند و از رژیم صهیونیستی می خواهد تا اراضی اشغالی را تخلیه کند. این قطعنامه همچنین اعلام می کند که اراضی اشغالی همچون شرق اورشلیم بایستی بر اساس گردهمایی چهارم ژنو از غیر نظامیان در زمان جنگ حمایت می کند.دفتر سیاست خارجی بریتانیا نیز تخطی از کنوانسیون ژنو را جنایات جنگی اعلام کرده است. رژیم صهیونیستی حتی از موافقتنامه "اسلو" نیز تخطی کرده و 600،000 صهیونیستی را در را در کرانه باختری و شرق اورشلیم(قدس اشغالی) ساکن کرده است.
*** سیستم آپارتاید
"جیمی کارتر" رییس جمهور اسبق آمریکا گفته است که اشغال سرزمین های فلسطینی در کرانه غربی ، رژیم صهیونیستی را به یک رژیم آپارتاید تبدیل کرده است. سوال بنیادی این است که، با 4 میلیون ساکن کرانه غربی و غزه چکار باید کرد؟ اگر رژیم صهیونیستی راه حل دو ملت را نپذیرد(که البته تمام نشانه‌ها حاکی از آن است که این کار را نمی‌کند)، تنها یک راه وجود خواهد داشت و تنها یک ملت باقی می‌ماند یعنی یا حضور رژیم صهیونیستی و یا حضور فلسطینیان. اما از جنگ سال 1967 بین رژیم صهیونیستی و اعراب، فلسطینیان از حقوق اساسی خود مانند حق شهروندی، داشتن پاسپورت و... برخوردار نبوده اند. رژیم صهیونیستی با شان انسانی با آنها برخورد نکرده است. آیا 4 میلیون فلسطینی ساکن سرزمین های اشغالی هستند یا در کشوری زندگی می کنند که اصلا وجود ندارد و یا باید ناپدید شود؟ رژیم صهیونیستی از مشخص کردن مرزهای بین المللی خود، خودداری می ورزد. تا کنون نیز، مرزهایی را هم که توسط سازمان ملل کشیده شده قبول نمی‌کند و مرزهای قبل از سال 1967 را نمی پذیرد. این تنها کشور بدون مرز بر روی زمین است.
رژیم صهیونیستی برای ادامه و توجیه اشغال کرانه غربی، از سیاست دوگانه در قبال فلسطین استفاده می‌کند. مورد اول این است که فلسطینیانی که در طول اشغال فلسطین به شهادت رسیده و یا فوت کرده‌اند، دیگر در آنجا حضور ندارند و ایده تشکیل کشور مستقل فلسطین باید فراموش گردد. همانطور که "ایان لوستیک" پروفسور دانشگاه پنسیلوانیا می گوید، راه حل دو ملت به تبدیل به یک خیال باطل شده است. در واقع، نظرسنجی ژانویه 2013 نشان داد که 83 درصد صهیونیست ها بر این باورند که عقب نشینی از مرزهای سال 1967 موجب صلح نمی‌گردد.
در مورد دوم، از سیاست ایران هراسی برای دور کردن اذهان از مشکل فلسطین استفاده می‌کند. زمانی که دولت اوباما در اکتبر 2013 به رژیم صهیونیستی فشار آورد تا ماه می 2014 به صلح دست یابد، "دنی دانون"معاون وزیر جنگ رژیم صهیونیستی گفت که این تاریخ باید تغییر کند. وی مدعی شد که اول باید تهدید ایران را تا می 2014 از بین برد و بعد از آن می توان در ارتباط با فلسطینیان گفتگو کرد. او ادعا کرد که ایران یک تهدید است و در صورت شکست مذاکرات اسرائیل به صورت یک جانبه به ایران حمله می کند.
*** جنایات جنگی رژیم صهیونیستی و تخطی از قوانین بین المللی
شهرک سازی در کرانه غربی و قدس اشغالی به خودی خود نشانه ای از تخطی از قوانین بین المللی است. "کاترین اشتون" رییس سیاست خارجی اتحادیه اروپا صراحتا اعلام کرده است که اتحادیه اروپا شهرک سازی را غیر قانونی و مانعی بر سر رسیدن به صلح می داند. "آلیستر برت" معاون وزیر خارجه وقت انگلیس در سال 2013 هشدار داد که شهرک سازی رژیم صهیونیستی موجب کاهش اعتماد طرفین به یکدیگر می‌شود و رسیدن به صلح را بسیار دشوار می‌سازد. "برت" همچنین گفت که "ویلیام هیگ" شهرک سازی در قدس شرقی را قویا محکوم کرده و ابراز داشته است که از وضعیت جاری عمیقا ناامید شده و اضافه کرد که این تحریکات همه بر خلاف توافقنامه چهارم کنوانسیون ژنو است. وی ادامه داد که با برداشتن این گام ها، رژیم صهیونیستی در حال صدمه زدن به وجهه بین المللی خود است.
براساس قطعنامه 465 شورای امنیت در سال 1980 اسرائیل حقوق انسانی فلسطینیان را نقض کرده است.
اسرائیل همچنین دست به جنایت جنگی زده است. همانطور که در شورای امنیت سازمان ملل قید شده است، نقض کنوانسیون چهارم ژنو به تنهایی جنایات جنگی محسوب می‌شود. بعد از آنکه رژیم صهیونیستی در دسامبر 2008 به غزه حمله کرد و بیش از 1400 فلسطینی را به شهادت رساند، "ریچارد گلدستون" رییس کمیته حقیقت یاب جنگ غزه در گزارشی رژیم صهیونیستی را به جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت متهم کرد؛ هرچند وی تحت فشار بعدها بعضی از اتهامات را حذف کرد.
بعد از بمباران منطقه "شجاعیه" که حداقل 60 شهید بر جای گذاشت، اتحادیه عرب، همان اتحادیه ای که از ناتو در حمله به لیبی حمایت و از موضع غرب برابر سوریه دفاع کرد، حملات رژیم صهیونیستی را جنایات جنگی خواند.
*** اسرائیل مخالف صلح است
دیدگاه همگان و حتی شهروندان اسرائیلی آن است که رژیم صهیونیستی علاقه ای به صلح حقیقی ندارد. در مقاله در روزنامه "هاآرتص" آمده است که هدف اصلی رژیم در غزه این است که تا جایی که می‌تواند اعراب را به قتل برساند و هدف اصلی رژیم از زمان تهاجم به جنوب لبنان در سال 1982 همین بوده است. این روزنامه از یک ژنرال بازنشسته اسراییلی نقل می کند که " تا جایی که می توان باید از کشتار خانواده های اعراب حمایت کرد، در نتیجه آنان دست به کشتار یکدیگر می زنند".
برای رژیم صهیونیستی خوب نیست که خود را از دیدگاه جهانیان به دور نگه دارد چون باعث از بین رفتن احتمال دستیابی به صلح می شود.
دیگر رهبران جهان نیز رژیم صهیونیستی را محکوم کرده اند. "رجب طیب اردوغان" نخست وزیر ترکیه، که کشورش جزو معدود کشورهای اسلامی است که با رژیم صهیونیستی روابط عادی دارد، گفته است که "ما با نسل کشی سیستماتیک در رمضان هر سال بعد سال 1948 روبرو هستیم. جهان به دلیل اینکه کسانی که جان خود را از دست داده اند فلسطینی هستند، سکوت کرده است". در سرتاسر جهان تظاهرات گستردهای علیه رژیم صهیونیستی به پاست.
نتانیاهو همیشه گفته است که فلسطینیان برای دستیابی به صلح با یکدیگر متحد نیستند. اما اتهام او زمانی که حماس و دیگر مقامات فلسطینی با یکدیگر متحد شدند و با تشکیل دولت اتحاد ملی موافقت کردند به هیچ تبدیل شد. در نتیجه او دیگر از راه حل ملت حتی به صورت صوری هم حمایت نمی‌کند.
*** تنها صلح و نه قتل عام و نابودی
در زمان نوشتن این مقاله، رژیم صهیونیستی در حملات خود حداقل 700 فلسطینی را به شهادت رسانده است.
اسرائیل اکنون انتخاب های محدودی دارد:
1- ادامه کشت و کشتار تا قتل عام تمام فلسطینیان.
2-ادامه اشغال کرانه غربی و یکپارچه کردن آپارتاید.
3-عقب نشینی از مرزهای 1967 و امکان اینکه یک دولت مستقل و هم مرز فلسطینی تشکیل شود.
4-ادامه اشغال کرانه غربی با دادن تضمین کامل حقوق شهروندی به فلسطینیان
تصمیم با رژیم صهیونیستی است. آیا به دنبال صلح واقعی و طولانی مدت است و یا خواستار جنگ دائمی، خونریزی و ویرانی؟
انتهای پیام/